ഒരു ദിവസം ശാലിനി എതിർവശത്തും ശ്യാം ഒരു സൈഡിലും ആയി രണ്ട് കസേരകളിൽ ഇരിക്കുകയാണ് (പഴയ കൊട്ടകസേര, വട്ടക്കസേര, പ്ലാസ്റ്റിക്ക് കെട്ടിയത്)
വിഷയം ഇംഗ്ലീഷ്..
ശാലിനി പഴയതു പോലെ അറിയാമെങ്കിലും തെറ്റുപറഞ്ഞ് ശ്യാമിനെ ചൂടുപിടിപ്പിക്കുന്നു.
കാലെടുത്ത് ശ്യാമിന്റെ കൈകളുടെ അടുത്തുവരെ എത്തി തോണ്ടുന്നു.
ശ്യാം ആ കാലിൽ പിടിക്കാൻ നോക്കുമ്പോൾ ശാലിനി കാൽ വലിക്കും.
കൊട്ടക്കസേരയ്ക്ക് തീരെ ഉയരം കുറവായതിനാൽ കൈ താഴ്ത്തിയിട്ടാൽ നിലത്ത് മുട്ടും.
അവസാനം ശ്യാമിന് കാലിൽ പിടുത്തം കിട്ടി.
ശ്യാം പാതിശക്തിയിൽ കാലിന് ഒരു ഞെക്ക് കൊടുത്ത് കൈവിട്ടു.
ശാലിനി പിന്നീട് കാൽ ശ്യാമിന്റെ കൈകളുടെ അടുത്തു തന്നെ കൊണ്ടുവന്ന് വച്ചു.
ശ്യാം പുസ്തകത്തിൽ നിന്നും മുഖം ഉയർത്താതെ തന്നെ അവളുടെ കാലിലെ വിരലുകളുടെ ഇടയിലൂടെ തന്റെ കൈവിരലുകൾ ഓടിച്ചു.
അത് നീണ്ടു നീണ്ടു പോയി. അഞ്ച് മിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞതേ ശ്യാമിന്റെ കൈകൾ പാദത്തിലൂടെ പതിയെ പതിയെ ഉയർന്ന് ബ്രൗൺ നിറമുള്ള മിഡിയുടെ ഇടയിലൂടെ കാൽമുട്ടുകൾ വരെ എത്തി.
(ഇതും ബ്രൗൺ ആണോ എന്ന് സംശയിക്കേണ്ട, അത് ശാലിനിയുടെ പഴയ സ്‌കൂൾ യൂണിഫോം ആയിരുന്നു.)
ശാലിനി ശ്യാമിനോട് കാതരായായി മന്ത്രിച്ചു…
”അവിടെ വരെ മതി.”
ശ്യാം ആ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി, അത് വിളറിയിരുന്നു.
കൈകൾ കുറച്ചുകൂടി ഉള്ളിലേയ്ക്ക് കടന്നു.
ശാലിനി നോട്ടം മറ്റെങ്ങോട്ടോ ആക്കി.
വീണ്ടും ഉള്ളിലേയ്ക്ക്. ഇപ്പോൾ വിരലുകൾ അടിവസ്ത്രത്തിൽ തൊടുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
ശാലിനി ശ്യാമിനെ തന്നെ നോക്കി, ശ്യാം കുറച്ചുകൂടി അടുത്തിരുന്നു.
ശാലിനിയുടെ കാലുകൾ പയ്യെ ഒരു കൈകൊണ്ട് ശ്യാം തട്ടി അകറ്റി.
