“ങു ഹും!! പിന്നെന്തു വേണം”, കളിയായി ചോദിക്കുകയാണ്. ഇല്ല എന്നാണ് അവൾ അർത്ഥമാക്കുന്നത്.
“വേറൊന്നും വേണ്ട?”
“വെറുതെ എന്നെ അരിശം പിടിപ്പിക്കല്ലേ?” അവൻ പിണക്കം ഭാവിച്ചു.
ശാലിനി ഒന്നും സംസാരിക്കാതെ അവനെ കളിയാക്കുന്നതു പോലെ നോക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു. പക്ഷേ അവൻ ചോദിച്ചത് നൽകണം എന്ന് അവൾക്കുണ്ട് എന്ന് ആ നോട്ടത്തിൽ നിന്നും അറിയാമായിരുന്നു.
പെട്ടെന്ന് അവൻ പറഞ്ഞു, “എനിക്കവിടെയെല്ലാം ഉമ്മ വയ്ക്കണം”.
ശാലിനി ചെറുതായി ഒന്നു ചമ്മി. ഇങ്ങനൊക്കെ ആരെങ്കിലും പറയുമോ എന്നഭാവത്തിൽ അവനെ നോക്കി.
അന്ന് വീട്ടിൽ എല്ലാവരും ഉണ്ട്.
സമയം കടന്നു പോയ്‌ക്കൊണ്ടിരുന്നു. ഒരു അരമണിക്കൂർ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഓരോരുത്തരായി തൊടിയിലേയ്ക്കും മറ്റും പോകുന്നത് ശ്യാം ശ്രദ്ധിച്ചു. കർഷക കുടുംബമായതിനാൽ വൈകീട്ട് അത് സാധാരണമാണ്. പലതും ഉണക്കാനിട്ടത് എടുക്കാൻ കാണും, പശുവിനെ കെട്ടാൻ കാണും, വെള്ളം കോരിവയ്ക്കണം, കടയിൽ പോകാനുണ്ട്. മാലിനിയും തങ്കമ്മച്ചേച്ചിയും പണികൾക്കായി ഇറങ്ങി. അവർ കുളത്തിനരുകിൽ തുണിയലക്കാനും കുളിക്കാനും വരുന്നവരോട് കുറച്ച് പരദൂഷണവും പറഞ്ഞിട്ടേ തിരിച്ച് പോരൂ.
ശാലിനിയുടെ അച്ഛൻ സോമൻ ചേട്ടൻ വൈകീട്ട് എന്നും ടൗണിലേയ്ക്ക് ഇറങ്ങും. അനിയൻ ഗോപു ക്രിക്കറ്റ് കളിയും ഫുട്‌ബോളും നടക്കുന്ന ഗ്രൗണ്ടിൽ പോകും. ആകെ ശല്യം എന്ന് പറയാവുന്നത് വെള്ളം കോരാൻ വരുന്ന അടുത്ത വീട്ടിലെ പെണ്ണുങ്ങളാണ്. അവർ വെള്ളം കോരിക്കൊണ്ട് പോകും എന്നല്ലാതെ വീട്ടിനുള്ളിലേക്ക് കയറില്ല.
ഒരു നിശബ്ദത അവരുടെ ഇടയിൽ വ്യാപിച്ചു.
ശ്യാമിന്റെ ഹൃദയം പടപടാ മിടിക്കാൻ തുടങ്ങി.
അവൻ പയ്യെ എഴുന്നേറ്റു. ഒന്നു കൂടി പരിസരം വീക്ഷിച്ചു.
