കഴുത്തിലെ മാലകൾ എനിക്ക് ഇപ്പോൾ വ്യക്തമായി കാണാം. മരുന്ന് തരുന്നതിൻറെ ഇടയിൽ അവരോട് ഞാൻ പേര് ചോദിച്ചു. വല്ലി എന്നവൾ നാണത്തോടെ പറഞ്ഞു. എന്തിനാ നാണിക്കുന്നത് എന്ന് ഞാൻ ചോദിച്ചപ്പോൾ അവൾ വേറെ പുരുഷന്മാരുമായി ഇത് വരെ സംസാരിച്ചിട്ടില്ലത്രേ.

“എന്നോട് സംസാരിക്കുമ്പോൾ നാണിക്കേണ്ട കാര്യം ഇല്ല “

“ഉം…”

“ഇവിടെ കുട്ടികളെ ഒന്നും കാണുന്നില്ലല്ലോ?”

എൻറെ ആ ചോദ്യം സുന്ദരമായ അവരുടെ മുഖത്തിനു മങ്ങൽ ഉണ്ടാക്കി.

“ഞങ്ങൾക്ക് ഇത് വരെ കുട്ടികൾ ആയിട്ടില്ല.”

സങ്കടപ്പെട്ടു കൊണ്ട് അവൾ പറഞ്ഞു.

മൂപ്പന് ചിലപ്പോ എന്തെങ്കിലും പ്രോബ്ലം കാണുമായിരിക്കും. ഞാൻ മനസ്സിൽ പലതും സങ്കൽപിച്ചു. പിന്നെ എന്തൊക്കെയോ ഓർത്തു ഉറങ്ങിപ്പോയി.

അന്നത്തെ ദിവസം വൈകുന്നേരം ആയപോഴേക്കും ഞാൻ ഉറക്കം ഉണർന്നു. ഉണർന്നപ്പോൾ വല്ലാത്ത മൂത്ര ശങ്ക. കിടന്നിടത്തു തന്നെ മുള്ളുന്നത് നല്ല ശീലം അല്ല. ഇനി ഇപ്പോൾ എന്താ ചെയുക? നടക്കാനും പറ്റില്ല.

ഒരു പാത്രം കിട്ടിയിരുന്നു എങ്കിൽ നല്ലതാരുന്നു. വല്ലിയോട് പറഞ്ഞാലോ. കുടിലിൻറെ ഒരു മൂലയിൽ വല്ലി ചരിഞ്ഞു കിടന്നു ഉറങ്ങുന്നു. ആ ശരീര വടിവ് ഒന്നു കാണേണ്ടതാണ്. ആസ്വദിക്കാൻ ഉള്ള ഒരു മൂഡ് ഇല്ലാത്തതിനാൽ വല്ലിയോട് കാര്യം പറഞ്ഞു. പുള്ളിക്കാരി ഉടനെ തന്നെ അകത്തു പോയി ഒരു കളിമൺ പാത്രം കൊണ്ട് വന്നു.