ബോർഡർ കടക്കാൻ ഹരി പറഞ്ഞു തന്ന വഴിയിലൂടെ ഞാൻ മുന്നോട്ടു നീങ്ങി. മൊബൈൽ ഫോൺ അപ്പോഴേക്കും സ്വിച്ച് ഓഫ് ആയി. മുന്നോട്ടു പോകും തോറും യാത്ര ദുർഘടമായി.

വഴിയുടെ ഇരു വശത്തും വലിയ മരങ്ങൾ. ബൈക്കിന്റ ഹെഡ്ലൈറ്റ് വെളിച്ചം ഒഴിച്ചാൽ ചുറ്റും കൂരിരുട്ട്. ഞാനിപ്പോൾ ഉൾവനത്തിൽ എവിടെയോ ആണെന്ന് മനസ്സിലായി. എവിടെയോ വച്ച് വഴി തെറ്റിയിരിക്കുന്നു. ഉള്ളിൽ ചെറിയ ഭയം വന്നു തുടങ്ങി.

പെട്ടന്ന് കാടിന് ഉള്ളിൽ നിന്നും ഒരു അനക്കം. നോക്കുമ്പോൾ അതാ നിൽക്കുന്നു ഒരു ഒറ്റയാൻ. എന്നെ കണ്ടതോടെ ചിന്നം വിളിച്ചു കൊണ്ട് എൻറെ അടുത്തേക്ക് അവൻ പാഞ്ഞടുത്തു. രക്ഷപ്പെടാൻ ഞാൻ ബൈക്കിന്റ സ്പീഡ് കൂട്ടി.

മുന്നിൽ കിടന്നിരുന്ന മരത്തടിയിൽ തട്ടി ബൈക്കും ഞാനും സർക്കസിൽ ബൈക്ക് പറത്തും പോലെ ഇടത് വശത്തുള്ള താഴ്വരയിലേക്ക് വീണു. ഉരുണ്ടു പോകുന്നതിനിടയിൽ എൻറെ ബോധം പോയിരുന്നു.

കണ്ണ് തുറക്കുമ്പോൾ ഞാൻ തറയിൽ കിടക്കുന്നു. എൻറെ ചുറ്റും ഒരു കൂട്ടം ആളുകൾ നോക്കി നിൽക്കുന്നു. വേഷം കണ്ടു അവർ കാട്ടിൽ ജീവിക്കുന്നവരാണെന്ന് മനസ്സിലായി. ഇരുനിറമുള്ള അവർ ഒരു തരം തോൽ പോലെ ഉള്ള വസ്ത്രം കൊണ്ട് അരഭാഗം മറച്ചിരിക്കുന്നു.

സ്ത്രീകൾ മുലകൾ മറയ്ക്കാൻ തോൽ കൊണ്ടുള്ള വസ്ത്രം ധരിച്ചിട്ടുണ്ട്. എങ്കിലും കുറച്ചധികം മുലഭാഗം കാണാൻ കഴിയും. അവരുടെ തുടഭാഗവും പൊക്കിളും കണ്ടിട്ട് എനിക്ക് യാതൊരു വികാരവും വന്നില്ല. വീഴ്ചയിൽ ഒരു കാൽ ഒടിഞ്ഞു, തല പൊട്ടി വേദന സഹിച്ച് കിടക്കുമ്പോൾ എങ്ങനെ വികാരം ഉണരും?