കവിതയും അനിയനും
അതാ നല്ലത്. മോള്‍ക്ക്‌ കൂട്ടായിട്ടു കിട്ടു കാണും. അമ്മ പറഞ്ഞു. നിങ്ങൾക്ക് ബോര്‍ അടിക്കില്ലെല്ലോ? കാര്‍ ഞങ്ങള്‍ കൊണ്ട് പോകും പിന്നെ കറങ്ങാന്‍ പോയാല്‍ പെട്ടെന്ന് ഇങ്ങു വരണം.
ഓ! ഞങ്ങള്‍ക്ക് കുഴപ്പമൊന്നുമില്ല അല്ലെടാ! എന്നാ അച്ഛനും അമ്മയും തിരിച്ചു വരുക?
രണ്ടു ദിവസം കഴിഞ്ഞു! നിങ്ങള്ക്ക് വേണ്ടി ഫ്രിഡ്ജില്‍ സാധനങ്ങള്‍ ഉണ്ട്.
ആശ അത് സമ്മതിച്ചെങ്കിലും അവള്‍ക്കു ചെറിയ ഒരു പേടിയും സംശയവും തോന്നാതിരുന്നില്ല. കിട്ടുവിന്റെ കൂടെ രണ്ടു ദിവസം…
അതും അവളും കിട്ടുവും മാത്രം… അനിയനെ അങ്ങിനെ തന്നെ കാണണം അല്ലാതെ അവന്റെ കൂടെ…. ഛെ അത് തെറ്റാണ്‌ മോശവുമാണ്…
ഇങ്ങനെയുള്ള ചിന്തകള്‍ അവളെ അലട്ടിയെങ്കിലും, ഭയമാല്ലാതെ മറ്റെന്തോ ഒന്ന് അവളില്‍ ഉണ്ടായി. ഒരുതരം ആവേശം… എന്തോ വലിയ കാര്യം നടക്കാന്‍ പോകുന്നതുപോലെ. നല്ലതോ അല്ലാത്തതോ എന്താകുമെന്നറിയില്ല. പക്ഷെ അത് മറക്കാനാകാത്ത നിമിഷങ്ങളായിരിക്കും. എന്തായാലും അവള്‍ മാനസികമായി തയ്യാറെടുത്തു.
അടുത്ത ദിവസം റെയില്‍വേ സ്റ്റേഷനില്‍ നിന്നും തിരകെ വീട്ടിലേക്കു ബസ്സില്‍ പോകുമ്പോള്‍ സമയം വൈകുന്നേരമായിരുന്നു. ബസ്സില്‍ അവളുടെ മുന്നിലത്തെ സീറ്റില്‍ അവന്‍ ഇരുന്നു. യാത്രക്കിടയില്‍ ആശ അവളുടെ അനിയനെ നോക്കി. ഒന്നുമറിയാത്തപോലെ അവന്‍ റോഡില്‍ നോക്കി ഇരിക്കുന്നു. തലേന്ന് രാത്രി ഉറങ്ങുന്നതിനു മുമ്പ് കിട്ടുവിനെ സന്തോഷിപ്പിക്കാന്‍ അവള്‍ പലതും ഓര്‍ത്തുവെച്ചു. പക്ഷെ അവള്‍ക്കു ഒരു ചെറിയ പേടി… എന്തോ ഒന്ന് സംഭവിക്കാന്‍ പോകുന്നു!
