“അവനുറങ്ങാറായി…. നമുക്കിനി ചോറുണ്ടിട്ടിരിയ്കാം മോങ്കുട്ടാ…”

മൈഥിലി ബുക്കുകൾ മടക്കി.

“നിങ്ങള് ചെന്ന് കഴിച്ചിട്ട് വാ… ഞാൻ കഴിച്ചിട്ടാ വന്നേ…”

ഞാൻ പറഞ്ഞു.

“എന്നു പറഞ്ഞാലെങ്ങനാ… ചെല്ല് ചെന്ന് ശകലം കഴിക്ക്. നാളെ മുതൽ കഴിച്ചിട്ടാ വന്നെന്ന് പറഞ്ഞേക്കെല്ല്. അതോ അതിനും ഞാനിനി നിന്റച്ചനോട് അനുവാദം വാങ്ങണോ?”

പിന്നിൽ നിന്ന് കൈമളങ്കിളിൻറെ സ്വരം കേട്ടു. ഞങ്ങളെ ഊണ് കഴിയ്കാനായി വിളിയ്കാൻ കേറിവന്നതാണ് അങ്കിൾ. ഞാൻ ചെന്ന് അൽപം ചോറുണ്ടെന്ന് വരുത്തി വീണ്ടും ഞങ്ങൾ പഠിയ്കാനിരുന്നു. മേശമേൽ കൈമുട്ടുകളൂന്നി ബുക്കിലേയ്ക് നോക്കി കുനിഞ്ഞിരിക്കുന്ന മൈഥിലിയുടെ സ്പോഞ്ചു പോലെ പൊങ്ങി നിൽക്കുന്ന വടിച്ചു മിനുക്കിയ തുടുത്ത കക്ഷങ്ങൾ കണ്ട് അടിയിലൊരാൾ പത്തി വിടർത്തിയാടി.

പത്ത് മണിയോടെ പഠനം അവസാനിപ്പിച്ച് വീട്ടിലേയ്ക് മടങ്ങാനായി എണീറ്റ ഞാൻ വളരെ പണിപ്പെട്ടാണ് എൻറെ മുണ്ടിൻറെ മുൻവശത്തെ വലിയ മുഴ മൈഥിലിയിൽ നിന്നും മറച്ചത്. അവൾക്ക് മനസ്സിലായോ എന്ന് സംശയമുണ്ട് താനും. കണ്ണുകൾ എൻറെ മുൻ വശത്തേയ്ക് പാളി വീണപ്പോൾ മൈഥിലിയുടെ ചെം ചുണ്ടുകളിൽ ഒരു കള്ളപ്പുഞ്ചിരി മിന്നി മറഞ്ഞായിരുന്നോ എന്നൊരു സന്ദേഹം.

ഞാൻ പോകാനിറങ്ങിയപ്പോൾ കൈമളങ്കിൾ ചോദിച്ചു:

“അല്ല മോങ്കുട്ടാ… വെളുപ്പിന് എണീറ്റിരുന്ന് പഠിയ്കുന്നതല്ലേ നന്ന്? നാളെ മുതൽ ഇവിടെ കിടക്കാം. ഞാൻ അത് അച്ചനോട് പറഞ്ഞോളാം.”