എടാ നിന്റെ കൈയ്യും ശരീരവുമൊക്കെ ഉരുക്കു്പോലെ ആണല്ലോടാ എന്ന്.
അത് കേട്ടപ്പോൾ ഏനിക്ക് ഏന്തോ ഒരു വല്ലായ്മ തോന്നി. ‘ആണുങ്ങളായാല് അങ്ങനെയാ, വിഷ്ണുചേട്ടന്റെ ശരീരം അങ്ങനെ അല്ലിയോ “ എന്നു ഞാൻ ചോദിച്ചു. ‘ആർക്കറിയാം’ എന്ന് പറഞ്ഞൊഴിയുകയായിരുന്നു ചേച്ചി.
ങാ… പിന്നെ… ഇവിടുത്തേ ക്ഷേത്രത്തിൽ ഉത്സവമല്ലേ..നീ കുടെ വരാമോ, നല്ല നാടകവും കഥാപ്രസംഗവും ഒക്കെയുണ്ട്.

എനിക്ക് ഇതൊന്നും ഇഷ്ടമല്ല പക്ഷേ ചേച്ചിക്ക് കൂട്ട് വരാം…എന്നു പറഞ്ഞ് ഞാൻ നോക്കുമ്പേൾ വിഷ്ണുചേട്ടന്റെ വീടിന്റെ മുറ്റത്ത് ആരൊക്കെയോ നില്ക്കുന്നു. ഞങ്ങൾക്ക് ആകെ പേടിയായി. ഞങ്ങൾ സിനിമയ്ക്ക് കേറിയത് ആരെങ്കിലും കണ്ടു കാണും എന്നു പേടിച്ച്ചെന്നപ്പോഴാണ് വിവരം അറിഞ്ഞത്. വിഷ്ണുചേട്ടൻറമ്മയുടെ മാവേലിക്കരയിലുള്ള, ഇളയ സഹോദരി ക്യാൻസറായി മെഡിക്കൽ കോളേജിലാണെന്ന്.

അവരാണ് ആദ്യകാലങ്ങളിൽ വിഷ്ക്കുചേട്ടന്റമ്മയെ സാമ്പത്തികമായി സഹായിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നത്.
കുടെ താമസിക്കാൻ പ്രായമുള്ള ആളില്ലാത്തതിനാൽ വിഷ്ണുചേട്ടന്റമ്മയോട് കുറേ ദിവസത്തേക്കു് ഒന്നുവന്നു നില്ക്കാമോ എന്നു ചോദിക്കാൻ വന്നതായിരുന്നു. അമ്മ നില്ക്കാമെന്നേല്ക്കുകയും ചെയ്തു.

അടുത്ത ദിവസം രാവിലെ കോളേജിൽ പോകുന്ന വഴി ചേച്ചിയെ വിളിക്കാൻ ചെന്നപ്പോ.. രാജേട്ടന്റെയമ്മ ഫളാസ്ക്കും തലയിണയും ഒക്കെ എടുത്ത് റെഡിയായി നില്ക്കുന്നു. ഞങ്ങള് മൂന്നുപേരും കൂടെ നടന്നു റോഡില് വന്നു.
മെഡിക്കൽ കോളേജ് വഴി പോകുന്ന ഫാസ്റ്റില് കയറി മെഡിക്കൽകോളേജിൽ എത്തി. ഫൈനലിയർ ആയതിനാൽ സരസ്വതിയമ്മയെ കണ്ടിട്ട് ഞാൻ വേഗം കോളേജിൽ പോകുവാനായി ഇറങ്ങി. ചേച്ചി പുറകേ ഓടിവന്നു .“നീ ഓട്ടോയേല് പൊയ്ക്കോ…