ഞാൻ ഗന്ധർവ്വനോ രതി ദേവനോ
യാത്രയിലുടനീളം ഇന്ന് ഞാനും അമ്മയും തമ്മിലുണ്ടായ സംഭവ വികസങ്ങളെക്കുറിച്ചായിരുന്നു എന്റെ ആലോചന. അമ്മയെക്കുറിച്ച്
അങ്ങനൊക്കെ ആലോചിക്കുന്നത് തന്നെ തെറ്റാണെന്നു പറഞ്ഞുതുടങ്ങിയ എന്റെ മനസാക്ഷി ഒടുവിൽ അമ്മയ്ക്കും കാണില്ലേ ആഗ്രഹങ്ങൾ, മകനെന്ന നിലയിൽ സഹായിക്കാൻ എനിക്ക് ഉത്തരവാദിത്തമില്ലേ എന്ന് തുടങ്ങിയ ചിന്തകളിലായി.
അല്ലെങ്കിലും ആ സിറ്റുവേഷനിൽ അമ്മയും മകനുമാണെന്നുള്ള ചിന്ത രണ്ടുപേരിലും ഉണ്ടായില്ലല്ലോ !!
അപ്പൊ രണ്ടുപേരുടെയും ആഗ്രഹപൂർത്തീകരണത്തിന് ബന്ധങ്ങൾ നോക്കേണ്ട കാര്യമില്ലെന്ന് വരെ സ്വയം പറഞ്ഞു എന്നെ ഞാൻ ആശ്വസിപ്പിച്ചു..
എന്താണെങ്കിലും അമ്മയോടൊത്തുള്ള ഓരോ നിമിഷവും, ഇതുവരെ അറിയാത്ത അത്രയും അളവിൽ കമാവും സുഖവും എനിക്ക് പകരുന്നുണ്ടെന്നുള്ള സത്യം ഞാൻ മനസിലാക്കി.
കോളേജിൽ എത്തിയിട്ടും ക്ലാസ്സൊക്കെ തുടങ്ങിയിട്ടും മനസ്സ് വീട്ടിൽത്തന്നെയായിരുന്നു. എത്രയും പെട്ടെന്ന് തിരിച്ചു വീട്ടിലെത്താൻ എന്റെ മനസ്സ് വെമ്പിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു.
ഒരുവിധം ക്ലാസ്സ്‌ കഴിഞ്ഞ് ഞാൻ ബൈക്കെടുത്ത് വീട്ടിലേക്ക് വെച്ചുപിടിപ്പിക്കുമ്പോളും വരാൻ പോകുന്ന സുഖ സൗഭാഗ്യങ്ങളെയോർത്തെന്റെ മനസ്സ് തുള്ളിച്ചാടുകയായിരുന്നു.
വീട്ടിൽച്ചെന്ന് ബൈക്ക് പോർച്ചിൽ വച്ചിട്ടകത്തോട്ട് കേറിച്ചെന്ന എന്നെ കാത്തിരുന്നത് ഒരു മോശം വാർത്തയായിരുന്നു.
