നിന്നെ എനിക്ക് വേണം
എനിക്ക് വേണം – “മുന്നേ കണ്ടതിലും വാടിപ്പോയല്ലോ രമേ…നീ.”
അവളുടെ കവിളിൽ തലോടി സുകന്യ പറഞ്ഞു.
“അഡ്മിഷൻ ഒക്കെ എന്തായി ഏട്ടാ…”
ഒരു മൂലയിലെ സോഫയിൽ വീർപ്പുമുട്ടിയിരുന്ന രമേഷിനെ നോക്കി രഘു ചോദിച്ചു.
“ഓ…ടൗണിൽ തന്നെയുള്ള കോളേജാണ്.. അല്പം ദൂരെയാണെന്നേയുള്ളൂ…”
“എന്നാലും ഏട്ടൻ റിട്ടയർ ചെയ്തു കഴിഞ്ഞു തൃശ്ശൂർക്ക് വന്നപ്പോൾ തറവാടിനോട് ചേർന്ന് ഒരു വീട് വെച്ചാൽ മതിയായിരുന്നു, ഇതിപ്പോൾ ഏട്ടൻ മാത്രം ദൂരെ…”
“എന്റെ രഘു…രമക്ക് ബാങ്കിലെ ജോലിക്കും, ഇപ്പോൾ രമേഷിന് കോളേജിൽ പോവാനും ടൗൺ തന്നെയാ നല്ലതെന്ന് തോന്നി…ഇതെത്ര വട്ടം പറഞ്ഞതാ,…”
രാമൻ ചിരിയോടെ പറഞ്ഞപ്പോൾ രേവതി ഇടപെട്ടു.
“ഓ…മതി ഏട്ടനും അനിയനും കൂടെ കഥ പറഞ്ഞത്…എപ്പോൾ വന്നാലും ഇത് തന്നെയല്ലെ പറയാറുള്ളത്…”
രേവതി ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു.
“അയ്യോ…വണ്ടിയിൽ കുറച്ചു പലഹാരം ഇരിപ്പുണ്ട്, എടുക്കാൻ വിട്ടുപോയി…
രമേഷേ.. ഒന്ന് എടുത്തിട്ട് വാ…”
രേവതി പറഞ്ഞതുകേട്ട രമേഷ് ഒരു അവസരം കാത്തിരുന്നത് പോലെ പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി.
ഡിക്കി തുറന്നു കവറുകൾ എടുക്കുമ്പോൾ ആയിരുന്നു ഒരു ടാറ്റ സഫാരി അവനരികിൽ എത്തിനിന്നത്.
ഡ്രൈവിംഗ് സീറ്റിൽനിന്നും ശ്രീജിത്ത് ഇറങ്ങി. ഇപ്പുറത്തു നിന്നും അച്ഛന്റെ അനിയത്തി വിമലയും.
രഘുവിന്റെ മൂത്ത മകനാണ് ശ്രീജിത്ത്.
പിറകിലെ ഡോർ തുറന്നു അപ്പോഴേക്കും ശ്രീജിത്തിന്റെ അനിയത്തി വിദ്യയും, തുടർന്ന് വിമലയുടെ മക്കളായ രാഹുലും നിധിയും ഇറങ്ങി.
എല്ലാവരെയും നോക്കി രമേഷ് പുഞ്ചിരിച്ചു, എന്നാൽ ശ്രീജിത്തിന്റെ ചുണ്ടിൽ പുച്ഛം നിറഞ്ഞപ്പോൾ വിമലയുടെ മുഖം ഇരുണ്ടു, മുഖത്ത് അവജ്ഞ നിറഞ്ഞു, അമ്മയുടെ പാത പിന്തുടർന്ന് രാഹുലും നിധിയും ഒന്ന് മുഖം കോട്ടി അകത്തേക്ക് പോയപ്പോൾ വിദ്യമാത്രം അവനുനേരെ ഒരു പുഞ്ചിരി എറിഞ്ഞു.
അമ്പലത്തിൽ നിന്ന് വന്നതിനാൽ ശ്രീജിത്തും രാഹുലും മുണ്ടിലും ഷർട്ടിലുമായിരുന്നു, കട്ടിയുള്ള മീശ നിറഞ്ഞ ഒത്ത പുരുഷനായ ശ്രീജിത്തും മീശ മുളച്ചുതുടങ്ങാൻ പ്രായമാവാത്ത രാഹുലും അവനെ പിന്നീട് നോക്കാതെ അകത്തേക്ക് കയറി.
കരിനീല പട്ടുപാവാടയും ബ്ലൗസും ധരിച്ച നിധിയും നീല സാരിയിൽ വിദ്യയും, വെള്ള നേര്യതുടുത്ത വിമലയും അമ്പലത്തിലെ പ്രസാദവും, വഴിപാട് കഴിച്ചതിന്റെ നിവേദ്യവും കയ്യിൽ കരുതിയിരുന്നു,
അവനെ ഒന്ന് നോക്കി മുഖം വലിച്ചുപിടിച്ചുകൊണ്ട് വിമല നടന്നു. അമ്മയുടെ കയ്യും പിടിച്ചു നിധിയും പിന്നാലെ കയറുമ്പോൾ, അവനെ നോക്കിനിന്ന വിദ്യയെ പോകുന്ന പോക്കിൽ ഒന്ന് നീട്ടി വിളിക്കാനും വിമല മറന്നില്ല. വിദ്യ അവനെ ഒന്ന് നോക്കി അതിവേഗം മുന്നോട്ടുപോയി…
കാരണം അറിയില്ലെങ്കിലും ഓർമവെച്ച നാൾ മുതൽ തറവാടിനെ ഇവിടുത്തെ ചുറ്റുപാടിനെ അവൻ അത്ര വെറുക്കാൻ കാരണം ഈ കാരണമറിയാത്ത ഒറ്റപ്പെടുത്തലായിരുന്നു.
അകത്തുനിന്ന് വന്നു കയറിയവരുടെ ചിരിയും വർത്തമാനങ്ങളും ഉറക്കെ കേൾക്കാമായിരുന്നു.
കൈയ്യിൽ കരുതിയ പലഹാരങ്ങൾ എല്ലാം എടുത്തുകൊണ്ട് അകത്തേക്ക് കയറുമ്പോൾ എല്ലാവരും പരസ്പ്പരം വിശേഷങ്ങൾ പങ്കു വെയ്ക്കുന്ന തിരക്കിലായിരുന്നു.
കഷ്ടപ്പെട്ടു മുഖത്ത് ചിരിയുണ്ടാക്കി വിഷമിക്കുന്ന തന്റെ ചേച്ചിയെയും അവൻ കണ്ടു.
“അമ്മ ഉണർന്നിട്ടുണ്ടാവുമോ…
രഘു…വന്നിട്ട് ഒന്ന് കണ്ടില്ല…”
“സുകന്യേ…ഒന്ന് നോക്കിയിട്ട് വരൂ…”
രഘു അടുത്ത് നിന്ന തന്റെ ഭാര്യയോട് പറഞ്ഞപ്പോൾ അവർ ഹാൾ കടന്ന് ഇടനാഴിയിലേക്ക് നടന്നു.
“ഇവൻ ഒത്ത ഒരു ചെക്കൻ ആയല്ലോ…ഇനി ഒരു പെണ്ണിനെ കണ്ടു പിടിക്കാനുള്ള നേരമായി….”
രമേഷിനെ നോക്കിക്കൊണ്ട് രേവതി ചിരിച്ചുകൊണ്ടു പറഞ്ഞു.
“അതോ ഇനി വിദ്യയുടെ കഴിഞ്ഞിട്ടേ ശ്രീക്ക് നോക്കുന്നുള്ളോ…”
ശ്രീജിത്ത് കല്യാണക്കാര്യം കേട്ടപ്പോൾ ഒന്ന് മുണ്ടു നേരെയിട്ട് നിവർന്നു.
“സമയമായി.. മനസ്സിൽ ആരേലും ഉണ്ടേൽ പറയട്ടെ…
ഇപ്പോഴത്തെ പിള്ളേർ അല്ലെ…”
രാമൻ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“ആരേലും ഉണ്ടോടാ…”
രേവതിയുടെ വക ആയിരുന്നു ചോദ്യം.
“ഹ്മ്മ്….തറവാട്ടിൽ ആദ്യം നടക്കേണ്ടത് എന്റെ രമ മോളുടെ വിവാഹം ആയിരുന്നു…”
വിമല പെട്ടെന്ന് പറഞ്ഞത് കേട്ട രമയിലും രേവതിയിലും ഒരു ഞെട്ടൽ ഉണ്ടാവുന്നത് നിമിഷത്തേക്കാണെങ്കിലും രമേഷ് അത് കണ്ടു.
ഒപ്പം ദേവന്റെ മുഖം ഒന്ന് മുറുകി .
“അമ്മ ഉണർന്നുട്ടോ…”
സുകന്യ വന്നു പറയുന്നത് കേട്ടതും രാമൻ ഉടനെ എഴുന്നേറ്റു നടന്നു. സുകന്യ രമയെ കൂട്ടിയപ്പോൾ രേവതി രമേഷിന്റെ കരം കവർന്നു.
പഴമ മണക്കുന്ന തടിപ്പാളികളാൽ ചുവരു പൊതിഞ്ഞ തണുപ്പരിക്കുന്ന തറയിൽ ചവിട്ടി അവർ മുത്തശ്ശി കിടക്കുന്ന മുറിയിൽ എത്തി.
ഉള്ളിൽ പ്രവേശിച്ചപ്പോൾത്തന്നെ കഷായത്തിന്റെയും കുഴമ്പിന്റെയും മനം മടുപ്പിക്കുന്ന മണം മൂക്കിലേക്ക് അടിച്ചു കയറി, ആ മുറി മുഴുവൻ കുത്തുന്ന മണം തങ്ങിനിന്നിരുന്നു.
“അമ്മെ…”
ചകിരി മെത്തയിൽ കിടക്കുന്ന ആ ക്ഷീണിച്ച ശരീരത്തിനരികിൽ ഇരുന്നുകൊണ്ട് രാമൻ വിളിച്ചു,
കണ്ണ് തുറന്ന ദേവകി ആളെ മനസ്സിലായപ്പോൾ കണ്ണ് വിടർത്തി. കൈ ഉയർത്തി രാമന്റെ കയ്യിൽ മുറുക്കെ പിടിച്ചു. കൂടെ ഉണ്ടെന്നു കാണിക്കാൻ എന്നവണ്ണം രാമനും ആ ചുളുങ്ങി തുടങ്ങിയ കയ്യിനെ കൈക്കുള്ളിൽ ചേർത്തു.
“മോ….മോ.. മോള്…”
കണ്ണിൽ തെളിഞ്ഞ തിളക്കവുമായി ദേവകി കണ്ണ് പായിച്ചപ്പോൾ രേവതി രമയെ മുന്നിലേക്ക് നീക്കിനിർത്തി.
ദേവകിയുടെ കയ്യിൽ പിടിച്ചുകൊണ്ട് രമ മുഖം താഴ്ത്തി നിന്നു.
അവളുടെ കവിളിൽ ഒന്ന് തലോടിയ ദേവകിയുടെ കൺകോണിലെവിടെയോ ഒരു നനവ് പടർന്നു.
“മോനെവിടെ…”
ദേവകിയുടെ ചോദ്യം കേട്ടപ്പോൾ അത്രയും നേരം മുറിയുടെ മൂലയിൽ ഒതുങ്ങി നിന്നിരുന്ന രമേഷിനെ രാമൻ കണ്ണ് കാട്ടി വിളിച്ചു.
ദേവകി മെത്തപ്പുറത്തു കൈ തട്ടിയപ്പോൾ രാമൻ രമേഷിനെ അവിടെ ഇരുത്തി.
നിറഞ്ഞ സങ്കോചത്തോടെ ഇരുന്നിരുന്ന രമേഷിന്റെ തോളിൽ ദേവകി കൈ വച്ചു.
അവന്റെ കവിളിൽ കൈ വച്ച് ചിരിച്ചപ്പോൾ അവന്റെ ചുണ്ടിലും പുഞ്ചിരി തിളങ്ങി.
അവനെ കൈ മാടി വിളിച്ചപ്പോൾ അവൻ ദേവകിയുടെ മുഖത്തേക്ക് ചെവിയടുപ്പിച്ചു.
“മോളുടെ കൂടെ എന്നും കാണണം…മോൻ….ഒരിക്കലും അവളെ കൈ വിടരുത്…”
വിക്കിയും ശ്വാസം വലിച്ചും എങ്ങനെയോ അത്രയും ദേവകി പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചു.
അവന്റെ കവിളിൽ ഒരു വാത്സല്യ ചുംബനം നൽകുമ്പോൾ അവന്റെ കണ്ണും നിറഞ്ഞിരുന്നു.
പെണ്ണുങ്ങൾ എല്ലാം അടുക്കളയിലും രഘുവും ദേവനും നടുത്തളത്തിലിരുന്നും വെടിവട്ടം തുടങ്ങി.
ശ്രീജിത്തും രാഹുലും രമേഷ് എന്നൊരാളേ ആ വീട്ടിൽ ഇല്ലാതിരുന്നത് പോലെയാണ് പെരുമാറിയത്.
വീട്ടിനുള്ളിലെ ഒറ്റപ്പെടൽ വീർപ്പ് മുട്ടിച്ചപ്പോൾ രമേഷ് പുറത്തേക്കിറങ്ങി തറവാടിന് ചുറ്റുമുള്ള തൊടിയിലൂടെ ചുറ്റി നടന്നു.
വാഴയും തെങ്ങും ജാതിയും മാവും ഒക്കെ നിറഞ്ഞ തൊടി.
“അതേ…”
പിറകിൽ ഒരു വിളി കേട്ട രമേഷ് തിരിഞ്ഞു നോക്കി.
പിറകിൽ വിദ്യ അവനെ നോക്കി നിന്നിരുന്നു.
കണ്ണുകളിൽ സന്ദേഹം,
“എന്താ…?”
പുരികം ഉയർത്തി അവൻ ചോദിച്ചു.
“കുറച്ചു വാഴയില വെട്ടണം.. ഒന്ന് സഹായിക്കുവോ…”
അവളുടെ അപേക്ഷ അവന് നിരസിക്കാനായില്ല.
തറവാട്ടിലെ ദിനങ്ങൾ അവൻ ഏറ്റവും വെറുതിരുന്നത് ഒറ്റപ്പെടലുകൾ കൊണ്ടായിരുന്നു, ആരും ഒരു പരിഗണനയും തനിക്ക് നൽകിയിരുന്നില്ല. തറവാട്ടിലെ തന്റെ പ്രായത്തിലുള്ള കസിൻസ് പോലും തന്നോട് മാത്രം അകലം പാലിച്ചിരുന്നു,
കാരണമൊന്നും അറിഞ്ഞില്ലെങ്കിലും അവന്റെ കുഞ്ഞുമനസ്സിൽ വീണ മുറിവുകൾ കാലക്രമേണ ഉണങ്ങിത്തുടങ്ങിയെങ്കിലും തറവാട്ടിലേക്കുള്ള യാത്രകളും അവിടെ അനുഭവിക്കേണ്ടി വരുന്ന ഒറ്റപ്പെടലുകളും അവൻ വെറുത്തിരുന്നു…
എങ്കിലും, വിദ്യയുടെ മുഖത്തെ പുഞ്ചിരിയും ചെറു സന്ദേഹവും കണ്ട അവൻ എതിരൊന്നും പറയാതെ വാഴത്തോപ്പിലേക്ക് നടന്നു,
അവനു പിന്നാലെ വിദ്യയും.
അവനിലും ആറ് വയസ്സ് മുത്തതാണ് വിദ്യ, ഇരു നിറത്തിലും അല്പം കൂടിയ നിറം. അച്ഛന്റെ കുടുംബത്തിലോടുന്ന കറുത്ത നിറത്തിനുമേൽ അമ്മായിയുടെ നിറം കൂടി സ്ഥാനം പിടിച്ചിട്ടുണ്ടെന്നു വിദ്യയെ കണ്ടപ്പോൾ രമേഷിന് തോന്നി.
വട്ട മുഖവും സദാ പുഞ്ചിരി തൂകുന്ന ചുണ്ടുകളും നിറഞ്ഞ ഭംഗിയുള്ളൊരു പെണ്ണായിരുന്നു വിദ്യ.
അമ്പലത്തിൽ നിന്നും എത്തിയതുകൊണ്ട് ചന്ദനം ഇപ്പോഴും അവളുടെ നെറ്റിയിലും കഴുത്തിലും ഉണ്ടായിരുന്നു.
സാരിയിൽനിന്നും വീട്ടിൽ ധരിക്കുന്ന ഷർട്ടിലേക്കും ലോങ്ങ് സ്കർട്ടിലേക്കും അവൾ മാറിയിരുന്നു.
വാഴത്തോപ്പിൽ എത്തി വാഴയിലകൾ ഓരോന്നായി മുറിച്ചെടുത്ത രമേഷ് അവൾക്കത് കൈമാറിക്കൊണ്ടിരുന്നു.
അവശ്യത്തിനായപ്പോൾ മതിയാക്കി.
“കുളത്തിൽ ഇതൊക്കെ ഒന്ന് കഴുകണം. എന്റെ കൂടെ ഒന്ന് വരാവോ….”
വീണ്ടും പുഞ്ചിരി പടർത്തിയ അപേക്ഷ…
അവളോടൊപ്പം അവൻ കുളക്കരയിലേക്ക് നടന്നു.
ഇലകൾ കഴുകി എടുത്തുകൊണ്ടിരുന്നു.
“ രമേഷ്…എന്താ ഇവിടെ ഒറ്റയ്ക്ക് നടക്കുന്നെ…”
കൊലുസ് കിലുങ്ങുന്ന പാദങ്ങൾ വെള്ളത്തിൽ ഇളക്കി തെറിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് അവൾ ചോദിച്ചു.
വട്ടത്തിൽ പഞ്ചാര മണലിൽ പടിക്കെട്ടുളോട് കൂടിയ കുളത്തിന്റെ പടികൾ ഇറങ്ങി ഓരോ ഇലയും അവൻ തെളിനീര് പോലുള്ള വെള്ളത്തിൽ കഴുകി എടുക്കുമ്പോൾ അവൾ ചോദിച്ച ചോദ്യത്തിന് മങ്ങിയ ഒരു പുഞ്ചിരി അവൻ തിരിച്ചു നൽകി,
“കോളേജിൽ…….അയ്യോ
..മ്മേ…..”
കാൽ ഇളക്കുന്നതിനിടയിൽ വഴുക്കലുള്ള പടിയിൽ തെന്നി വിദ്യ തീട്ടിയതും കയ്യെത്തിച്ചു അവളെ പൊടുന്നനെ താങ്ങാൻ രമേഷ്.. എഴുന്നേറ്റു, എന്നാൽ വിദ്യയുടെ ആക്കവും ഭാരവും താങ്ങാൻ കഴിയാതെ അവൻ മലർന്നു അവളെയും കൊണ്ട് പടിക്കെട്ടിലേക്ക് വീണുപോയി. [ തുടരും ]
