അജിത്ത് മനസ്സിനെ രാഹിലിന്റെ ചിന്തകളിൽ നിന്നും വിമുക്തമാക്കാൻ ശ്രമിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. ഒരു വകുന്നേരം ജോലി കഴിഞ്ഞു മടങ്ങിയെത്തിയ അജിത്തിന്റെ മൊബൈൽ ശബ്ദിച്ചു. നോക്കുമ്പോൾ ഒരു നിമിഷം ഹൃദയമിടിപ്പ് നിലച്ചു പോയി. രാഹുൽ. ആർത്തിയോടെ അജിത്ത് ഫോണെടുത്തു. മറുതലക്കൽ നിന്നും വളരെ പതിഞ്ഞ ചിതറിയ ശബ്ദത്തിൽ രാഹുൽ ഹെലോ പറഞ്ഞു. ഹൃദയത്തിന്റെ വിങ്ങൽ വിതുംബലായി അജിത്തിന്റെ ശബ്ദം മുറിച്ചു കളഞ്ഞു. ഒന്നും മിണ്ടാനാകാത്ത ചില നിമിഷങ്ങൾ കടന്നു പോയി.

ഒടുവിൽ അജിത്തിനെ നേരിട്ട് കാണണമെന്ന് രാഹുൽ പറഞ്ഞു. പിന്നൊട്ടും വൈകിക്കാതെ അജിത്ത് പുറപ്പെട്ടു. രാഹുലിനെ മുന്നില് കണ്ട അജിത്ത് നിമിഷങ്ങളോളം സ്തബ്ദനായി നിന്നു. പാറി കിടക്കുന്ന മുടി. നീണ്ടു വളർന്ന താടി രോമങ്ങൾ. നക്ഷത്രങ്ങൾ പോലെ തിളങ്ങിയിരുന്ന കണ്ണുകൾ ജീവൻ നഷ്ടപ്പെട്ട് മങ്ങിയിരിക്കുന്നു. മുഖത്തു ഘനീഭവിച്ചു നില്ക്കുന്ന വിഷാദം. കരുവാളിച്ചു പോയ ചുണ്ടുകൾ. ആകെ ചടഞ്ഞ ആ രൂപം കണ്ടു അജിത്തിന്റെ ഹൃദയം കഷണങ്ങളായി നുറുങ്ങി. അവന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു തുളുമ്പി. അജിത്ത് കൈ നീട്ടി. ആ കൈകളിലേക്ക് രാഹുൽ കുഴഞ്ഞു വീണു.

( പ്രിയപ്പെട്ട സുഹൃത്തുക്കള്ക്ക്, മാഞ്ഞു പോയ മഴവില്ല് ഞാൻ ഇവിടെ അവസാനിപ്പിക്കുന്നു. ഇതിലെ അജിത്ത് ഞാൻ തന്നെയാണ്. രാഹുൽ ഞാൻ ജീവനായി സ്നേഹിച്ച എന്റെ സുഹൃത്തും. അന്നത്തേത് ഞങ്ങളുടെ അവസാന കൂടി കാഴ്ചയായിരുന്നു. രാഹുലിനെ ഞാൻ ആത്മാർഥമായി സ്നേഹിച്ചതിനാൽ, എന്റെ ജീവന്റെ ഒരംശമായി കണക്കാക്കിയിരുന്നതിനാൽ, അവന്റെ ജീവിതത്തിൽ സംഭവിച്ചതൊന്നും പരസ്യമാക്കാൻ എന്തോ എന്റെ മനസ്സ് അനുവദിക്കുന്നില്ല, നിങ്ങൾക്കാർക്കും അവനെ അറിയില്ലെങ്കിൽ പോലും!.