നഖം കൊണ്ട് കയ്യിൽ അടയാളം വീഴ്ത്തി ആയിരുന്നു അവളുടെ മറുപടി…

ചായ കുടിച്ചിരിക്കുമ്പോൾ തന്നെ ഫ്ലൈറ്റിൽ കയറുവാനുള്ള അന്നൗൺസ്‌മെന്റ് കേട്ടു.. വേഗത്തിൽ എഴുന്നേറ്റ് ഗേറ്റ് ലക്ഷ്യമാക്കി ഞങ്ങൾ നടന്നു…

ഇൻഡിക്കോയുടെ ഫ്ലൈറ്റ് ഒരു ഗ്ലാസിന് അപ്പുറത്തായി ഞങ്ങൾക്ക് പുറപ്പെടാനായി നിൽക്കുന്നുണ്ട്….

ടി പേടിയുണ്ടോ… സുലേഖയുടെ, കയ്യിലെ പിടുത്തം കുറച്ചു മുറുകിയപ്പോൾ ഞാൻ ചോദിച്ചു..

കുറച്ചു.. ആകാശത്ത് കൂടേ പോകുന്ന സാധനമല്ലേ ഒരു സപ്പോർട്ട് പോലും ഇല്ലാതെ..

ആ.. ഇനി നിനക്ക് പോകുവാൻ ആകാശത്ത് റോഡ് ഉണ്ടാക്കിത്തരാൻ പറയാം…

അവളെ ഒന്ന് കളിയാക്കുവാൻ തന്നെ ആയിരുന്നു ഞാൻ പറഞ്ഞത്..

പോടാ..

എയർ ഹോസ്റ്റസ് ഞങ്ങളുടെ ബോഡിങ് പാസ്സ് വാങ്ങി ഞങ്ങൾക്കുള്ള സീറ്റ് കാണിച്ചു തന്നു..വളരെ കുറച്ചു പേര് മാത്രമേ ഫ്ലൈറ്റിലുള്ളു….

അവർ ആണേൽ ഒരുപാട് സീറ്റ് ഉള്ളത് കൊണ്ട് തന്നെ സ്വന്തം സീറ്റില്ലല്ലാതെ കുറെ മാറി ആയിരുന്നു ഇരിക്കുന്നത്…

ഫ്ലൈറ്റ് മെല്ലെ റൺവെയിലേക്ക് നീങ്ങുവാൻ തുടങ്ങി… സുലേഖ എന്നെ മുറുകെ പിടിച്ചിട്ടുണ്ട്. കൈകൾ എന്റെ കൈക്കുള്ളിലാക്കി ചേർത്ത്കൊണ്ട്..

ഇത് വരെ അവളോട്‌ തോന്നാത്ത ഒരു വികാരം എന്റെയുള്ളിൽ പതിയെ നിറയുന്നത് പോലെ…

അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ പതിയെ ചലിക്കുന്നുണ്ട്.. എന്തോ ചൊല്ലുവാണെന്ന് തോന്നുന്നു…