വേലക്കാരിയായാലും മതിയേ
വേലക്കാരി – ആ ദിവസങ്ങൾ ചുരുക്കമെന്ന് പറയാന് കാരണം, പണ്ട് അച്ഛനില്ലാത്ത ദിവസങ്ങളില് മാത്രമേ ജ്വാനേച്ചി അമ്മയ്ക്കും എനിക്കും കൂട്ടുകിടക്കാൻ വരുമായിരുന്നുള്ളൂ. അച്ഛന് ചെന്നൈയിലാണ് ജോലി. അവിടെയൊരു ടയർ കമ്പനിയിൽ മാനേജറാണ്. രണ്ടാഴ്ചയിൽ ഒരിക്കലേ വരാറുള്ളൂ. ബാക്കി ദിവസങ്ങളില് മുഴുവന് ജാന്വേച്ചി ഞങ്ങള്ക്ക് കൂട്ടുകിടക്കും. പക്ഷേ കഴിഞ്ഞ മൂന്ന് വർഷമായി നേരെ തിരിച്ചാണ്…. അച്ഛൻ വീട്ടിലുള്ളപ്പോൾ മാത്രം ജാന്വേച്ചി കിടക്കാൻ വരും. അതിന്റെ ഗുട്ടന്സ് എനിക്ക് ഇതുവരെ പിടികിട്ടിയിട്ടില്ല.
ആദ്യമൊക്കെ ഞാൻ വളർന്നില്ലേ ഇനി ജാന്വേച്ചി വരണ്ടെന്ന് ഞാന് പറയുമായിരുന്നു. പക്ഷേ അവർ കൂട്ടാക്കിയില്ല. എന്നാലും അച്ഛന്റെ വരവ് വിരളമായതിനാൽ അവർ വീട്ടില് കിടക്കുന്ന സന്ദർഭങ്ങളും കുറഞ്ഞു.
എന്റെ ക്ഷമ നശിച്ച് തുടങ്ങിയിരുന്നു. രണ്ടാഴ്ച കൂടുമ്പോൾ വന്നുകൊണ്ടിരുന്ന അച്ഛൻ ഒന്നരമാസമായിട്ടും വീട്ടില് വരുന്നില്ല. കമ്പനിയിൽ നല്ല തിരക്കുള്ള സമയമാണത്രേ. അമ്മയില്ലാത്ത തക്കം നോക്കി അല്പം റിസ്ക്ക് എടുത്തിട്ടാണേലും ജാന്വേച്ചിയുമായി കളി നടത്താമെന്ന് കരുതി വശംകെട്ടിരിക്കുമ്പോഴാണ് ആ സന്തോഷവാർത്തയെത്തിയത്. അച്ഛന് വരുന്നു! അതും പതിവുപോലെ ആഴ്ചാവസാനമല്ല, ഈ വ്യാഴാഴ്ച തന്നെ! സന്തോഷം കൊണ്ട് ഞാന് തുള്ളിച്ചാടി. അമ്മ കണ്ട് പുച്ഛിച്ചു.
2 Responses