പൊട്ടിക്കരഞ്ഞുകൊണ്ട് കയ്യ്കൂപ്പി.

സരിതാന്റി ആ അടവിൽ ശരിക്കും പകച്ചുപോയി. ഒരമ്പരപ്പ്. പിന്നെ സമനില വീണ്ടെടുത്തു. എന്നെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു.

“ അയ്യേ… ഇത്രേം വല്യ ചെറുക്കൻ കരയുവോ…. ശ്ശെ… എന്താത് വിനു… മതി… നിർത്ത്… കണ്ണുതുടച്ചേ…”

അവരെന്റെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു. പൊട്ടിക്കരഞ്ഞോണ്ടിരുന്ന എന്റെ മുഖം താടിയിൽ പിടിച്ചുയർത്തി. മുമ്പത്തെ ഗൗരവമൊക്കെ മാഞ്ഞ് ആ വെളുത്ത മുഖത്ത് അലിവും വാത്സല്യവുമൊക്കെ കളിയാടുന്നു.

“ നോക്ക്…” അവരെന്റെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി.

“ കണ്ണു തുടയ്ക്ക്…”

ഞാൻ മെല്ലെ കണ്ണുതുടച്ചു.
എന്നാലും എങ്ങലടി അപ്പോഴും നിന്നിരുന്നില്ല.

“ ആന്റിയ്ക്ക് മോനോട് ഒരു ദേഷ്യോമില്ല.”

“ ഇല്ലേ?..” ഞാൻ വിശ്വസിക്കാനാത്ത മട്ടില്‍ ചോദിച്ചു.

“ ഇല്ലെടാ കുട്ടാ…”
അവരെന്റെ കവിളിൽ തട്ടി. പിന്നെ തുടർന്നു.

“ എന്നാലും അന്ന് നടന്നതിനെപ്പറ്റി നമുക്കൊന്ന് സംസാരിക്കണം. അത്രേയുള്ളൂ.. സംസാരിക്കണ്ടേ…. മ്ംം?”

ഞാൻ മെല്ലെ തലയാട്ടി.

“ മിടുക്കൻ! ചൂടാറുന്നത് മുമ്പ് ചായ കുടിക്ക്… എന്നിട്ടാവാം ബാക്കി..”

ഞാനൊന്ന് നോർമലാവാൻ വേണ്ടി ആന്റി പറഞ്ഞു. എങ്ങലടി അടങ്ങിയിരുന്നു. എങ്കിലും അവർക്ക് ദേഷ്യമില്ലെന്നത് പറഞ്ഞത് എനിക്ക് വിശ്വസിക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല.

പകുതി പ്രായമുള്ള ഒരു പയ്യന്‍ സ്വന്തം ജട്ടി മണപ്പിക്കുന്നതും അതും ചെയ്തോണ്ട് അവരെ ഓർത്ത് വാണമടിക്കുന്നതും കണ്ടാൽ ഒരു പെണ്ണുമ്പിള്ളയും അവനെ പിന്നെ ഒരുതരത്തിലും അടുപ്പിക്കില്ല. പിന്നെയെങ്ങനെ… എന്റെ സംശയം മാറിയില്ല.