‘ ഹാഹ്….’ കരഞ്ഞുപോയി.

“ ശ്ശൊ… ചൂടുണ്ടെന്ന് അറിഞ്ഞൂടാരുന്നോ വിനു.. പതുക്കെ കുടിക്ക്…”

അവർ കളിയാക്കിച്ചിരിച്ചതിന്റെ ആധിയിൽ അകത്തെ ചൂടിനെ അപേക്ഷിച്ച് ചായയുടെ ചൂട് ഒന്നുമല്ലായിരുന്നു.

ഞാൻ മെല്ലെയിരുന്ന് കുടിച്ചു. പെട്ടെന്ന് ഓർത്ത് ചോദിച്ചു.

“ കരമടയ്ക്കുന്ന കാര്യത്തെപ്പറ്റി എന്തോ ചോദിക്കാനുണ്ടെന്ന് അമ്മ പറഞ്ഞു.”

“ ശരിയാ.. ചോദിക്കാനുണ്ട്… അതുപക്ഷേ കരമടവിന്റെ കാര്യമല്ല.. ഇവിടത്തെ ചിലരുടെ കരവിരുതിന്റെ കാര്യമാ…”
അവർ കുലുങ്ങിച്ചിരിച്ചു.

എനിക്കാണേൽ എങ്ങനെയെങ്കിലും അവിടെ നിന്ന് മുങ്ങിയാൽ മതിയെന്നായി ചിന്ത.

“ ആന്റിയൊരു തമാശ പറഞ്ഞതല്ലേ… ഇനി അതും വിചാരിച്ച് മുങ്ങാൻ നോക്കണ്ട”

അവരെന്റെ മനസ്സ് വായിച്ചെന്നപോലെ ചിരിച്ചു.
പിന്നെ ഒരു നിമിഷത്തെ നിശ്ശബ്ദത. മുഖത്തെ ഹാസ്യഭാവം എങ്ങോ പോയിമറഞ്ഞു.

“ അന്ന് നടന്നതിനെപ്പറ്റി നമുക്കൊന്ന് സംസാരിക്കണം വിനു”
അവർ ഗൗരവത്തോടെ പറഞ്ഞു.

ആ മട്ടും ഭാവവും കണ്ടപ്പോഴേ എന്റെ ഗ്യാസ് പോയി. സംഭരിച്ചിരുന്ന ധൈര്യമൊക്കെ കാറ്റ് കുത്തിവിട്ട ബലൂൺ പോലെ ചോർന്നു. അവർ തുടങ്ങുന്നതിന് മുമ്പേ ഒന്നും നോക്കാതെ ഞാൻ നേരെ സെന്റിമെന്റ്സ് ഇറക്കി.

“ എന്നോട് ക്ഷമിക്കാന്റി… ഇനിയൊരിക്കലും അങ്ങനെ ഉണ്ടാവില്ല… അമ്മയോട് പറഞ്ഞേക്കല്ലേ… പ്ലീസ്… ഞാൻ കാല് പിടിക്കാം.”.