ഞാൻ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.

ഇടംകണ്ണിട്ട് ആന്റിയെ നോക്കി.

അവരാകട്ടെ ഒന്നും സംഭവിച്ചിട്ടില്ലാത്ത മട്ടിൽ അമ്മയുമായി എന്തോ സംസാരിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.

എന്തായാലും അവിടുന്ന് ആകെ നാറി നാണംകെട്ട് ഇറങ്ങിയെന്ന് പറഞ്ഞാൽ മതിയല്ലോ.

എന്നാലും അന്നുമുതൽ സമയം കിട്ടുമ്പോഴൊക്കെ അമ്മ അവിടെ പോയി സരിതാന്റിയുമായി സംസാരിക്കുകയോ അടുക്കളയിൽ സഹായിക്കുകയോ ചെയ്യും.

അവർ വളരെ പെട്ടെന്നുതന്നെ കൂട്ടുകാരികളായിരുന്നു.
ജോലിക്ക് ഒരാളെ വേണമെന്ന് പറഞ്ഞപ്പോള്‍ ജാന്വേച്ചിയെ അവിടുത്തെ പണിക്കുകൂടി ഏർപ്പാടാക്കുകയും ചെയ്തു. എന്നാല്‍ അതേ സമയം ഞാനവരുടെ കണ്ണില്‍ പെടാതെ മുങ്ങി നടക്കുകയായിരുന്നു.

എന്നാല്‍ കൂടുതല്‍ കാലം ആ ഒളിച്ചുകളി നീണ്ടുനിന്നില്ല.

“ നിന്നെ സരിത തിരക്കിയാരുന്നു കേട്ടോ… പിന്നെ നിന്നെ ഇതുവരെ ആ വഴി കണ്ടില്ലല്ലോന്ന് ചോദിച്ചു. ഒരു ദിവസം അമ്മ അവിടെനിന്ന് വന്നപ്പോള്‍ പറഞ്ഞു.

“ എന്തായാലും നീ വൈകിട്ട് കോളേജ് വിട്ടുവരുന്ന വഴി അങ്ങോട്ടിറങ്ങ്… സരിതയ്ക്ക് എന്തോ കരമടയ്ക്കുന്ന കാര്യമോ മറ്റോ നിന്നോട് ചോദിക്കാനുണ്ടെന്ന്….”

ഞാൻ ചെകുത്താനും കടലിനും ഇടയിൽ പെട്ട അവസ്ഥയിലായി. പോവാൻ മടിച്ചാൽ അടുത്ത പ്രാവശ്യം യഥാര്‍ത്ഥ കാരണമെന്താണെന്ന് സരിതാന്റി അമ്മയോട് പറഞ്ഞാലോ?! എങ്കില്‍ നോക്കണ്ട. നാടു വിടുന്നതാ നല്ലത്. അങ്ങനെ കൂട്ടിയും കിഴിച്ചും നോക്കി ഞാൻ രണ്ടും കല്പിച്ച് അന്ന് വൈകിട്ട് കോളേജ് വിടുമ്പോൾ അവിടെ കേറാൻ തീരുമാനിച്ചു.