പിന്നെ ഈ കാഴ്ച എന്റെ ഒരു ദിനചര്യ ആയി മുകളിലേക്ക് നോട്ടം എത്തില്ല എന്ന ധൈര്യവുമായി. ചേച്ചി ഓരോ ദിവസവും ധരിക്കുന്ന അടിയുടുപ്പുകൾ എനിക്കുമറിയാമെന്നായി. ഒരു ദിവസം കുളി കഴിഞ്ഞ് ചേച്ചി മുടി കോതി തുവർത്തു തലയിൽ കെട്ടാനായി എന്റെ നേരെ നിന്നു തലയുയർത്തി. നോട്ടം നേരെ എന്റെ കണ്ണിലേക്ക്. മിന്നൽ വേഗത്തിൽ ഞാൻ തല വലിച്ചു. എന്റെ ഉയർന്നു വെള്ളമൊലിപ്പിച്ചു നിന്ന സാധനം കാറ്റു കുത്തി വിട്ട ബലൂൺ പോലായി. പാതി ജീവൻ പോയ ഞാൻ ഒരു വിധത്തിൽ ഇറങ്ങി ചെന്നു കട്ടിലിൽ കിടന്നു. കണ്ണുകൾ തമ്മിൽ കൊരുത്തപ്പോൾ ചങ്കിൽ വെട്ടിയ വെള്ളിടി മാറുന്നില്ല.
ചേച്ചി പതിവുപോലെ അച്ചമ്മയോട് യാത്ര പറഞ്ഞ് നടന്നകലുന്ന ശബ്ദം കേട്ടു. കുറശ്ശു കഴിഞ്ഞ് ഞാൻ പതിയെ എണീറ്റു കടയിലേക്ക് പോയി. കടയിൽ ചെന്നിട്ടും എന്റെ വിറയൽ മാറിയില്ല വീട്ടിലേക്ക് ചെല്ലുന്ന അമ്മയോടു പറയാനാണോ ചേച്ചി അപ്പോൾ മിണ്ടാതെ പോയെ ? അതോ ചേച്ചിയുടെ അമ്മയോടു പറഞ്ഞു കാണുമോ ? ആകെ ഒരു തീയിൽ നിൽക്കുന്ന അവസ്ഥ.
ഒരു വിധത്തിൽ രാത്രി 8 മണിയായി. ഞാൻ കടയടച്ച് വീട്ടിലെത്തി. കാലുകൾ മുന്നോട്ടു നീങ്ങാത്ത അവസ്ഥ. വീട്ടിൽ കയറി ഡ്രസു മാറി കുളിക്കാൻ കയറി. കുളികഴിഞ്ഞ് ചോറുണ്ണാനിരുന്നു. കഴിച്ചു എന്നു വരുത്തി എണീറ്റു.
അമ്മ : നീ ഇതെന്താ കഴിക്കാത്തെ ?
ഞാൻ : വിശപ്പില്ലമ്മേ മതി. ഞാൻ കിടക്കാൻ പോകുവാ.
ഞാൻ ചായ്പിൽ കയറി കതകടച്ചു. ഭാഗ്യം ചേച്ചി ആരോടും പറഞ്ഞിട്ടില്ല. ചങ്കിടിപ്പിന് ഒരു കുറവുമില്ല. തിരിഞും മറിഞ്ഞും കിടന്നിട്ട് ഉറക്കം വരുന്നുമില്ല. ഇതു പോലെ ഭയന്ന ഒരു ദിവസം ജീവിതത്തിൽ ഉണ്ടായിട്ടില്ല. ഒരു വിധം നേരം വെളുപ്പിച്ച് പതിവിലും നേരത്തെ ഞാൻ കടയിലേയ്ക് പോയി. അവിടെ ചെന്നിട്ടും ചേച്ചിയുടെ കണ്ണുകളുമായി കണ്ണുകൾ കൊരുത്തപ്പോൾ ഉണ്ടായ ആ വെള്ളിടി ഉള്ളിൽ നിന്നും മായുന്നില്ല. എങ്ങനയോ സമയം ഉച്ചയായി അമ്മ കടയിൽ വന്നു. ഞാൻ വീട്ടിലേക്ക് പോന്നു. ചേച്ചി ക്ളാസ് കഴിഞ്ഞു വരാൻ അരമണിക്കൂർ കൂടി കഴിയും. ഇന്നലെ ഉറങ്ങാത്ത ക്ഷീണത്തിൽ ഊണു കഴിഞ്ഞ് കിടന്ന പാടേ ഞാൻ ഉറങ്ങിപോയി.
അമ്മേ…… ചേച്ചിയുടെ വിളി കേട്ടാണ് ഉറക്കമുണർന്നത്. ആ ശബ്ദം കേട്ടപ്പോൾ മനസിലൊരു വെള്ളിടി വെട്ടി. കുളിമുറിയുടെ കതകടയുന്ന ശബ്ദവും പുറകേ പൈപ്പിൽ നിന്നും വെള്ളം വീഴുന്ന ശബ്ദവും കേട്ടു. ചേച്ചി പതിവു പോലെ കുളി ആരംഭിച്ചതാണ്. ഞാൻ ആ ഭാഗത്തേക്കേ പോയില്ല. കുളി കഴിഞ്ഞിറങ്ങി അച്ചമ്മയോടായി പറഞ്ഞു.
ചേച്ചി : അമ്മേ അവനുണർന്നാൽ ഇന്ന് അമ്പലത്തിൽ പോകുന്ന കാര്യം ഓർപ്പിച്ചേക്കണേ…
ചേച്ചി നടന്ന കലുന്ന ശബ്ദം കേട്ടു. ഇന്നു വെള്ളിയാഴ്ച ആണെന്നതു ഈ കോലാഹലങ്ങൾക്കിടയിൽ ഞാൻ മറന്നു. എല്ലാ വെള്ളിയാഴ്ചകളിലും വൈകുന്നേരം 4 കി:മി അകലെയുള്ള ദേവീ ക്ഷേത്രത്തിൽ തൊഴാൻ ചേച്ചിയെ കൊണ്ടു പോകുന്നതും തിരികെ കൊണ്ടു വരുന്നതും എന്റെ ഡ്യൂട്ടിയാണ്.
One Response