രാഘവൻറെ സ്വന്തം അമ്മിണി
അമ്മിണി : എൻറെ ഏട്ടനാണെ സത്യം. അന്നു നടന്ന സംഭവം അതേ പടി ഞാൻ കണ്ടു.
രാഘവൻ : ആ എൻറെ തല പോണെങ്കിൽ പോട്ടെന്നല്ലേ. നിനക്ക്‌ വേറെ ഒരു തലേം കിട്ടീലേ സത്യം ചെയ്യാൻ.
അമ്മിണി : പോ എന്നോട് മിണ്ടണ്ട.
രാഘവൻ : പിണങ്ങല്ലേടീ മുത്തേ… ഏട്ടൻ ചുമ്മാ പറഞ്ഞതല്ലേ.
അമ്മിണി : കാര്യയിട്ട്‌ ഒരു കാര്യം പറയാൻ വരുമ്പോ. പോ എന്നോട് മിണ്ടണ്ട.
രാഘവൻ : എൻറെ മുത്തല്ലേ ചക്കര അല്ലേ. പഞ്ചാരക്കുടമല്ലേ… ഉമ്മാ… ആട്ടെ എന്നിട്ട്‌ നീ ഏതു വരെ സ്വപ്നം കണ്ടു?
അമ്മിണി : ഇമ്മൾ രണ്ടാമത്തെ കളി കഴിഞ്ഞു കുറച്ചു നേരം കെട്ടിപ്പിടിച്ചു നിന്നില്ലേ. അപ്പൊഴെക്കും എനിക്ക്‌ മെൻസസായി. നനവടിച്ചപ്പൊ ഉണർന്നു പോയി.
രാഘവൻ : നീയില്ലേടീ മിണ്ടൂലന്നു പറഞ്ഞത്‌. എന്നിട്ടിപ്പൊ എന്തിനാ മിണ്ടിയത്.
അമ്മിണി : നീ പോടാ പട്ടീ ഞാൻ പോണൂ.
രാഘവൻ : ആ പിണങ്ങല്ലേടാ മുത്തേ. ആ ഒരു ദിവസം എനിക്കും മറക്കാൻ പറ്റില്ല. അതിനു ശേഷം നിന്നെ തൊടാൻ പോലും കഴിയാതെ പോയില്ലേ.
അമ്മിണി : ഏട്ടൻറെ പറച്ചിലു കേട്ടാ തോന്നും ഞാനാ മലക്ക്‌ പോകാൻ പറഞ്ഞതെന്നു.
രാഘവൻ : പോടി ഊളേ… ബാക്കി എല്ലാരും വൃതമെടുക്കുമ്പൊ ഞാൻ മാത്രമായിട്ടെങ്ങനാ മാറി നിൽക്കുന്നത്.
അമ്മിണി : ആ ഇത്രേം ദിവസം കാത്തില്ലേ. ഇനി ഒരു 4 ദിവസം കൂടി വ്രതമാന്നു കരുതിക്കോ.
രാഘവൻ : ആ നീ പോയേ. ഇപ്പൊ തന്നെ കുണ്ണ എപ്പൊഴും കുലച്ചു നിക്കുവാ. ഒരു കളിയെങ്കിലും കളിച്ചില്ലേ ഇനീം അതു അങ്ങനെ തന്നെ നിക്കും.
അമ്മിണി : ആ അങ്ങനെ തന്നെ നിക്കട്ടേ. ബ്ലിഡിംഗ്‌ മാറുമ്പോ ഞാൻ പറയാം. അന്നു നമുക്ക്‌ എല്ലാം കൂടി ചേർത്തു ഒരു കളി കളിക്കണം.
രാഘവൻ : കൊച്ചു കള്ളീ കടി മൂത്തു നിക്കുവാണല്ലേ..
