നേരം പുലർന്നു തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. അങ്ങിങ്ങായി ആരുടെയൊക്കെയോ സംസാരങ്ങൾ സ്വന്തം അമ്മിണിയുടെ ചെവിയിൽ കേൾക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അമ്മിണിയിൽ പെയ്തിറങ്ങിയ തുലാവർഷ മഴ അവളുടെ തുടകൾക്ക്‌ തണുപ്പേകി. പതിയെ അവൾ മിഴികൾ തുറന്നു.

മുകളിൽ കറങ്ങുന്ന ഫാൻ കണ്ടവൾ ആകെ നിരാശയിലായി. എല്ലാം വെറും സ്വപ്നമായിരുന്നല്ലോ എന്നോർക്കുമ്പോഴും തുടയിലെ നനവുകൾ അവളെ വിളിച്ചറിയിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഇനി മുതൽ നാലു ദിവസം നിർത്താതെ പെണ്ണിനെ പെണ്ണാണെന്നു തിരിച്ചറിയിക്കുന്ന ആ മഴ അടിവയറ്റിൽ ചെറു നോവോടു കൂടി തിമിർത്തു പെയ്യുകയായിരുന്നു.

സമയം മൂന്നു മണി. അമ്മിണി പതിയെ കട്ടിലിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റു ലൈറ്റിട്ടു പുറത്തെ കുളി മുറി ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു. തലേന്നു കോരി വച്ചിരുന്ന വെള്ളത്തിൽ ഒരു ചെറു കുളിക്കൊപ്പം പൂറും നന്നായി തേച്ചു മിനുക്കി തിരിച്ചു റൂമിലേക്കു നടന്നു.

റൂം എത്തി ഡ്രസ്സ്‌ ഒക്കെ ചെയ്തു ഒരു വിസ്പറും വെച്ചു ക്ലോക്കിലേക്കു നോക്കിയപ്പോ മണി നാലു കഴിഞ്ഞു. രാഘവേട്ടൻ ചെത്താൻ വരാൻ സമയമായല്ലോ എന്നോർത്തപ്പൊ അമ്മിണി ഫോണെടുത്ത് രാഘവനെ വിളിച്ചു.

അമ്മിണി : ഹലോ ഏട്ടാ.

രാഘവൻ : എന്താ മോളേ.. ഇന്നിത്തിരി നേരുത്തേ ആണല്ലോ? എന്തു പറ്റി. ഏട്ടനെ കാത്തിരിക്കുവാണോ?

(ചെറു ചിരിയോടെ രാഘവേട്ടൻറെ മറുപടി)

അമ്മിണി : ഒന്നു പോ ഏട്ടാ… നിക്ക്‌ ഏട്ടനോട്‌ സംസാരിക്കണമെന്നു തോന്നി വിളിച്ചു. അത്ര തന്നെ. അന്നു കണ്ടതിനു ശേഷം പിന്നിങ്ങോട്ടൊന്നും വന്നിട്ടില്ല്യാലോ.

രാഘവൻ : ആഗ്രഹമില്ലാഞ്ഞിട്ടല്ലല്ലോ മോളേ. സാഹചര്യം അങ്ങനായി പോയതു കൊണ്ടല്ലേ. ആട്ടേ ഇന്നു സംസാരം മാത്രേ ഉള്ളൊ വേറൊന്നുമില്ലേ.

അമ്മിണി : ഇല്ല. അതു കൊണ്ടാ ഇപ്പൊ വിളിച്ചത്.

രാഘവൻ : അയ്യോടീ മോളേ അതു കഷ്ടായീട്ടോ. ഏട്ടൻ നിനക്ക്‌ വേണ്ടി എൻറെ കുട്ടനെയൊക്കെ ഷേവ്‌ ചെയ്തു നിർത്തിയേക്കുവാ.

അമ്മിണി : അതു സാരമില്ല. നമുക്കൊരു 4 ദിവസം ഇങ്ങനെ ഫോണിലൂടെ സംസാരിക്കാം.

രാഘവൻറെ സ്വന്തം അമ്മിണി – അടുത്ത പേജിൽ തുടരുന്നു