പള്ളീലച്ചൻ സുഖിപ്പിച്ചപ്പോൾ അതിരസം
കറുത്ത ബ്രായിൽ തിങ്ങിഞെരുങ്ങിനിൽക്കുന്ന ആ മൂലകൾ ആരെങ്കിലും പിടിച്ചുടച്ചിട്ട് വർഷങ്ങളായിക്കാണും…അച്ഛൻ വിചാരിച്ചു.
റോസമ്മയുടെ മുഖം വിവർണ്ണമായിരുന്നു. ഏതോ ഒരു ഭീതി ആ കണ്ണുകളിൽ നിഴലിച്ചു.
അച്ചൻ മുന്നിൽച്ചെന്നു നിന്നിട്ട് ചുരുട്ടുവലിച്ച പുക റോസമ്മയുടെ മുഖത്തേക്കൂതി വിട്ടു.
അവരുടെ കണ്ണു നീറി.
പിന്നെ കണ്ണു നിറഞ്ഞു.
റോസമ്മേ…പാപിയായ നിന്നെ സ്വർഗരാജ്യത്തേക്ക് കടത്തിവിടാനാ ഞാനിന്നു കുമ്പസരിപ്പിക്കുന്നത്.
ഞാൻ പാപമൊന്നും ചെയ്തിട്ടില്ല…
റോസമ്മ അൽപ്പം ധൈര്യമവലംബിച്ചു പറഞ്ഞു.
എന്തുപറഞ്ഞു നീ..
ഇടിവെട്ടുമ്പോലെ അച്ചൻ അലറി…
ഇത്രയ്ക്ക് ധിക്കാരമോ.
റോസമ്മ ഞടുങ്ങിവിറച്ചു. ആ മുഖത്തെ ചോര വാർന്നുപോയി. മുഖം കടലാസു പോലെ വിളറി
നീ പാപം ചെയ്തിട്ടില്ല അല്ലേ.
നിന്നെക്കൊണ്ടു ഞാൻ അവയെണ്ണിയെണ്ണിപ്പറയിക്കും.
അച്ചൻ ക്രൂരമായ ശബ്ദത്തിൽ പറഞ്ഞു.
തുണികൾ മുഴുവൻ അഴിച്ചുമാറ്റു. അച്ചൻ താഴ്ന്ന എന്നാൽ ശക്തമായ സ്വരത്തിൽ മുരണ്ടു..
അത് കേട്ട് റോസമ്മ ഞടുങ്ങി. അനങ്ങാൻ കഴിയാതെ അവർ ശിലപോലെ ഉറച്ചുപോയി.
അച്ചൻ അവരുടെ അടുത്തേക്കു ചെന്നു. അവരെ അടിമുടി ഒന്നിരുത്തി നോക്കി.
ഒരു വെണ്ണുക്കൽ ശിൽപ്പത്തിൽ കയറ് ചുറ്റിയതുപോലെ അവർ അവിടെ നിലകൊണ്ടു. സുന്ദരമായ മുഖം വിളറിയിരുന്നെങ്കിലും ചൂണ്ടുകൾ നനഞ്ഞിരുന്നു.
ആ കണ്ണുകൾ പിടയ്ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
സമൃദ്ധമായ മൂടി അഴിച്ചിട്ടിരുന്നു.