“ഞാൻ വിളിച്ചോണ്ട് വരാമ്മേ” എന്ന് പറഞ്ഞ് ഞാൻ ഒറ്റ ഓട്ടമായിരുന്നു കുളക്കടവിലേക്ക്.

ആകാശത്തിൽ ഇരുട്ട് പരന്നിട്ടില്ലെങ്കിലും പറമ്പിലെ വൻ വൃക്ഷങ്ങളുടെ തണലു കൊണ്ട് അവിടമാകെ ഇരുട്ടിയത് പോലെ തോന്നിയെനിക്ക്. കുളക്കടവിൽ ചെന്നപ്പോൾ ആരേയും കാണാനില്ല.

കുളക്കടവിൽ ആളനക്കമില്ല. വെള്ളത്തിൽ ഓളങ്ങളില്ല.
തികച്ചും ശാന്തം!.

പെട്ടുന്നനെ പറമ്പിൽനിന്നും കരിയില അനങ്ങുന്ന ശബ്ദം. എന്റെ ഉള്ളൊന്ന് പിടച്ചു..
വാഴകൾക്കിടയിൽ ആരെങ്കിലും ഒളിഞ്ഞിരുപ്പുണ്ടോ എന്നായിരുന്നു എന്റെ ശങ്ക.

റിസ്ക്കെടുക്കാൻ ഞാൻ മുതിർന്നില്ല. വന്ന വഴിയേ തിരിഞ്ഞ് നടക്കാൻ തുടങ്ങി.
പറമ്പിലേക്ക് കയറി, വാഴക്കൂട്ടങ്ങളുടെ അടുത്തെത്തിയപ്പോൾ ആരോ കുശുകുശുക്കുന്ന ശബ്ദം.

ഒരു നിമിഷം നിന്നു. എന്നിട്ട് കാതോർത്തു.

ആരോ അതിനുള്ളിലുണ്ടെന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായി. എന്നാലും അങ്ങോട്ട് പോകാൻ ഒരു മടി. എന്റെ ഹൃദയം പട പടാ ഇടി തുടങ്ങി.

അടുത്ത നിമിഷത്തിൽ വാഴകൾക്കിടയിൽ നിന്നും ഒരു യക്ഷി എന്റെ നേർക്ക് ചാടിവീഴുമെന്ന് എനിക്കുറപ്പായി.

ശ്..ശ്.. കടിക്കല്ലെ ഷീലേച്ചി.. എനിക്ക് നോവും.”
പെട്ടെന്നായിരുന്നു വാഴക്കൂട്ടങ്ങൾക്കിടയിൽ നിന്നും എന്റെ മീനു ആൻറിയുടെ കൊഞ്ചുന്ന ശബ്ദം കേട്ടത്.

സത്യമായിട്ടും എനിക്കപ്പോഴാണ് ശ്വാസം നേരെ വീണത്. അവിടെ മറ്റാരുമല്ല എന്റെ ആൻറ്റിയും ഒപ്പം അയൽവക്കത്തെ പട്ടാളം ഷീലേച്ചിയുമായിരുന്നു.