നിന്നെ എനിക്ക് വേണം
എനിക്ക് വേണം – “ഇല്ലട….പിന്നെ അധികം ചുറ്റലൊന്നും വേണ്ട…എങ്ങാനും അച്ഛന്റെ മുൻപിൽ പോയി ചാടിയാൽ അറിയാലോ..”
രമ അവനെ ചിരിയോടെ നോക്കിയപ്പോൾ അവൻ അവളുടെ കവിളിൽ ഒരുമ്മ കൊടുത്തു ചേർന്നിരുന്നു.
“ഡാ അഖിലെ ദേ അവൻ കേറി…”
കോളേജ് ബസിൽ രമേഷ് കേറുമ്പോൾ അവനെ കാത്ത് പിന്നിലെ സീറ്റിൽ അവരുണ്ടായിരുന്നു, കോളേജിൽ ജീനയുടെ പിന്നാലെ കൂടിയവരിൽ ഒരു കൂട്ടം. പലവട്ടം ജീനയോട് കൂട്ടത്തിലെ അഖിൽ ഇഷ്ടം പറഞ്ഞെങ്കിലും ജീന അത് മൈൻഡ് ചെയ്യാനെ പോയിരുന്നില്ല, അതോടെ ജീനയുടെ കൂടെ എപ്പോഴും നടക്കുന്ന രമേഷിനോട് ഉണ്ടായിരുന്ന അസൂയ കലിയായി മാറാൻ അധികനാൾ വേണ്ടിവന്നില്ല.
രമേഷ് കയറി സീറ്റിൽ ഇരുന്നതും പിന്നിൽ നിന്നും അവർ മുന്നിലേക്ക് നീങ്ങി രമേഷ് ഇരുന്ന സീറ്റിനെ ചുറ്റി നിന്നു.
ചുറ്റും മൂനാലുപേർ വട്ടമിട്ടത് കണ്ട് പെട്ടെന്നാണ് രമേഷ് മുഖം ഉയർത്തിയത്.
തനിക്ക് ചുറ്റും നിൽക്കുന്നവരെ കണ്ടപ്പോൾ അവനു മനസ്സിലായി ജീനയുടെ പിറകെ നടക്കുന്നവർ, സീനിയേഴ്സ് ആണ്,.
അവൻ ഒന്ന് കൂടെ ഒതുങ്ങി ഇരുന്നു.
“ഡാ നീയും ജീനയും തമ്മിൽ ഇഷ്ടത്തിലാണോ….”
കൂട്ടത്തിലൊരുത്താൻ അവനോടു ചോദിച്ചു.
വിരണ്ടു പോയ രമേഷിന് ആ സമയം ഒന്നും മിണ്ടാനാവാതെ അവർക്ക് നേരെ മാറി മാറി നോക്കാനെ കഴിഞ്ഞുള്ളു.
“ആഹ് ഇനി ഇഷ്ടത്തിൽ ആണെങ്കിലും പൊന്നുമോൻ അവളെ അങ് മറന്നേക്ക്…”
“അതെ അല്ലേലും ചേട്ടന്മാര് ഇവിടെ സിംഗിൾ ആയിട്ട് നടക്കുമ്പോൾ കോളേജിലെ ചരക്കിനെ ജൂനിയർ ഒരുത്തൻ വളച്ചാൽ മാനക്കേട് ഞങ്ങൾക്കാ…”
കൂട്ടത്തിലെ വേറൊരുത്തൻ പറഞ്ഞു.
“ജീനയെ തല്ക്കാലം ഞങ്ങളിൽ ഏതേലും ഒരുത്തൻ അങ്ങ് നോക്കിക്കോളാം.. മോൻ ബുദ്ധിമുട്ടണ്ട.. കേട്ടല്ലോ…ഇനി അവളോട് മിണ്ടിയും മുട്ടിയുരുമ്മിയും നടന്നാൽ ഞങ്ങൾ കാണാൻ വരുന്നത് ഇങ്ങനെയായിരിക്കില്ല…”
രമേഷിന്റെ തോളിൽ ഒന്ന് മുറുക്കി അഖിൽ പറഞ്ഞു.
പതിയെ അവർ പിന്നിലേക്ക് തിരിച്ചു പോയപ്പോൾ രമേഷ് തരിച്ചു പോയിരുന്നു. എങ്ങനെയോ കോളേജിൽ എത്തി ക്ലാസ്സിൽ ഇരുന്നു, ഓരോ പീരീഡ് കഴിയുന്നത് പോലും അവൻ അറിഞ്ഞില്ല. ഇന്റർവെല്ലിന് ജീന അവന്റെ അടുത്ത് വന്നു. എന്നാൽ അവർ പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങൾ മനസ്സിൽ കിടന്ന രമേഷ്
വിളറിയ മുഖത്തോടെ അവൾ പറഞ്ഞതെല്ലാം കേട്ടിരുന്നതെ ഉള്ളൂ…
പിന്നീടുള്ള സമയമെല്ലാം അവളെ അവോയ്ഡ് ചെയ്ത രമേഷ് ക്ലാസ് കഴിഞ്ഞതും ജീനയോട് പറയാൻ പോലും നിൽക്കാതെ ഓടി ബസിൽ കയറി.
അന്ന് വീട്ടിലെത്തിയ മമ പതിവ് പോലെ രമേഷിന്റെ മുറിയിലെത്തി.
കട്ടിലിൽ കിടക്കുകയായിരുന്ന അവന്റെ അടുത്തവൾ വന്നിരുന്നു.
എന്നാൽ അവൾ വന്നതും ഇരുന്നതും ഒന്നുമറിയാതെ എന്തോ ആലോചിച്ചു കിടക്കുന്ന രമേഷിനെ കണ്ടതും രമ അവനെ കുലുക്കി വിളിച്ചു.
“ഡാ…എവിടെയാ…”
രമയുടെ പെട്ടെന്നുള്ള വിളിയും മനസ്സിൽ പുകഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്ന ചിന്തകളും ഒരു നിമിഷം അവനെ കുടഞ്ഞതും, ഉള്ളിലേക്കൊതുങ്ങാൻ ആ സമയം കൊതിച്ചിരുന്ന രമേഷ് ഈർഷയോടെ അവളുടെ കൈ തട്ടി മാറ്റി.
“എന്താ ചേച്ചീ…ഇത്…ഒന്ന് പോണുണ്ടോ…”
അവൻ പൊട്ടിത്തെറിച്ചപ്പോൾ ഒട്ടും പ്രതീക്ഷിക്കാതെ അവനിൽ നിന്നുമുണ്ടായ പ്രതികരണത്തിൽ ആകെ ഞെട്ടിത്തരിച്ചുപോയിരുന്നു രമ.
ഒരു നിമിഷം ഒന്ന് പതറിയ രമ രമേഷിനെ നോക്കി, അവളുടെ കണ്ണിൽ ദയനീയത നിറഞ്ഞിരുന്നു. ഉള്ളിലെ വിങ്ങൽ പൊട്ടിയടർന്നു കണ്ണുകളിലൂടെ ഒഴുകിയപ്പോൾ, ഒറ്റ നിമിഷാദ്രം കൊണ്ട് രമേഷിന് താൻ ചെയ്തതിന്റെ വ്യാപ്തി ബോധ്യമായി.
കണ്ണ് തുടച്ചു എഴുന്നേറ്റു പോകാൻ ഒരുങ്ങിയ രമയുടെ കയ്യിൽ പിടിച്ചവൻ തിരികെ ഇരുത്തിയപ്പോൾ മുഖം കുനിച്ചു അവനെ നോക്കാതെ അവൾ ഇരുന്നു.
അത് കൂടെ കണ്ടതോടെ അവന്റെ കണ്ണും നിറഞ്ഞു,
തകർന്ന ഹൃദയത്തോടെ അവൻ അവളുടെ കയ്യിൽ കോർത്ത് പിടിച്ചു തോളിൽ ചാരിയിരുന്നുകൊണ്ട് ഇന്ന് ബസിൽ ഉണ്ടായതെല്ലാം അവളോട് പറഞ്ഞു.
“ രമേഷേ…”
“ഉം….”
“അവരങ്ങനെയൊക്കെ പറഞ്ഞിട്ട് പോയിക്കഴിഞ്ഞു നീ ഞാൻ വരും വരെ അത് തന്നെ അല്ലെ ആലോചിച്ചെ…”
“ഉം…”
“എന്നിട്ടു എന്ത് തോന്നി…”
“അവരോടു ഒന്നും തിരിച്ചു പറയാൻ പറ്റാതെ പോന്നതിൽ വിഷമം തോന്നി.”
“ഇത്ര പാവം ആവരുത് നീ…
പ്ലസ്റ്റുവിൽ നിന്നെ അവര് പുറകെ കൂടി കളിയാക്കിയതും തല്ലിയതും എല്ലാം നീ ഇത്ര പാവം ആയതുകൊണ്ടാ….”
“ആ സമയം എന്താണ് വേണ്ടത് എന്ന് എനിക്ക് അറിയാൻ കഴിയുന്നില്ല ചേച്ചീ…
ഒന്നിനും കൊള്ളാത്ത ഒരുത്തനായി പോയല്ലോ എന്ന തോന്നലാണ് എനിക്ക്, കോളേജിൽ എത്തിയപ്പോഴാ ഒന്ന് മാറി വന്നത്,….ഇപ്പോൾ….”
“ഇപ്പൊ എന്താ…നീ ക്ലാസ്സിലെ ഒരു കുട്ടിയുടെ കൂടെ സംസാരിക്കരുതെന്നും നടക്കരുതെന്നും പറയാൻ അവരാരാ…
എന്തെങ്കിലും ഉണ്ടായാൽ ഞങ്ങളോട് പറയുക അല്ലേൽ കോളേജിൽ കംപ്ലൈന്റ്റ് ചെയ്യുക.. അല്ലാതെ ഇങ്ങനെ ഉള്ളിൽ ഇട്ടു ഇവിടെ വന്നു മിണ്ടാണ്ടും പറയാണ്ടും ഇരുന്നാൽ ഞങ്ങൾ എങ്ങിനാ അറിയാ…”
രുയുടെ വാക്കുകൾ ഉള്ളു തൊട്ട ധൈര്യത്തിൽ അവൻ അവളെ ചുറ്റിപ്പിടിച്ചിരുന്നു.
പിറ്റേന്നു ക്ലാസ്സിൽ എത്തിയ രമേഷിന് പരിഭ്രമം ഉണ്ടായില്ല.
രമ അവനു പകർന്ന ധൈര്യം ആയിരുന്നു മുതൽക്കൂട്ട്. ജീനയോട് പഴയപോലെ കളിച്ചും ചിരിച്ചും അവൻ ഇന്നലെ നടന്നതൊക്കെ പാടെ മനസ്സിൽ നിന്നൊഴിവാക്കി.
കോളേജിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങും നേരം ബസിനടുത്തേക്ക് നടക്കും നേരം ചാറിയെത്തിയ മഴ അവനെയും ജീനയെയും ബൈക്ക് സ്റ്റാന്റിനടുത്തേക്ക് നടത്തിച്ചു.
അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് തെറിച്ചു തുള്ളുന്ന മഴത്തുള്ളികൾ കവിളിൽ തട്ടി പറ്റിപ്പിടിച്ചിരുന്നു തിളങ്ങി. മേൽചുണ്ടിലും നുണക്കുഴിയിലും വരെ കുഞ്ഞുതുള്ളികൾ ഇടം കണ്ടെത്തുമ്പോൾ കുളിര് കോരുന്ന കാറ്റിൽ ചെറുതായി വിറച്ചു കാർമേഘം മൂടിയ ആകാശം നോക്കി നിൽക്കുക ആയിരുന്നു ജീന.
ബാഗിൽ നിന്നും കുടയെടുത്തു നിവർത്തി രമേഷ് അവളെ നോക്കി.
“എൻട്രൻസിൽ ആക്കണോ…”
മറുപടി പറയാതെ അവൾ അവന്റെ കുടക്കീഴിൽ കയറി,
കുടയെ കബിളിപ്പിച്ചു ഒലിച്ചിറങ്ങുന്ന തുള്ളികൾ തോളിൽ മുത്തമിട്ട് തുടങ്ങിയപ്പോൾ അവന്റെ കൈക്കൊപ്പം അവളും കുടയിൽ കൈ ചേർത്ത്പിടിച്ചു,
അവന്റെ തോളോട് തോൾ ഉരുമ്മി, അവനിലെ ചൂട് കൊതിച്ചിട്ടെന്നപോലെ അവൾ അവനെ ഒട്ടിച്ചേർന്നു നടന്നു.
അവളുടെ ഓരോ സ്പർശനവും കണ്ണിലെ ഭാവങ്ങളും രമേഷിനെ മായലോകത്തു എത്തിക്കുക ആയിരുന്നു. മഴ ചുറ്റും തീർത്ത നനവിലും തണുപ്പിലും ആ കുടക്കീഴിൽ ജീന അവനായി ഒരു നെരിപ്പൊടൊരുക്കിയപോലെ ചൂട് അവർക്കിടയിൽ തങ്ങിനിന്നു,
പുതുമഴയുടെ മണത്തിന് മേലെയും അവളുടെ ചെറു വിയർപ്പും, മങ്ങിത്തുടങ്ങിയ കൊളോണിന്റെയും സുഗന്ധം അവന്റെ നാസിക വലിച്ചെടുത്തു. കുടയിൽ തന്റെ കൈക്കുമേലെ അമർന്നിരുന്ന നനുത്ത കൈ ചെറു കാറ്റടിക്കുമ്പോൾ വിറക്കുന്നത് അവൻ അറിഞ്ഞു.
ആ സമയം അവൻപോലും അറിയാതെയാണ് അവന്റെ മറുകൈ അവളുടെ തോളിൽ ചുറ്റി അവനിലേക്ക് കുറച്ചുകൂടെ അടുപ്പിച്ചത്,
അവനെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ച ജീന ആ ചൂട് പറ്റി അവനിലേക്ക് ചേർന്ന് നടന്നു.
എൻട്രൻസിൽ അവളെ കാത്ത് അവളുടെ അങ്കിളിന്റെ കാർ ഉണ്ടായിരുന്നു.
അവനോടു യാത്ര പറഞ്ഞു അവൾ പോയി.
തിരികെ ബസിൽ കയറാനായി രമേഷും നടന്നു.
ഇന്നലെ തങ്ങൾ പറഞ്ഞ കാര്യം ഒന്നും അവന് ഏശിയത്കൂടിയില്ല എന്നുള്ള തിരിച്ചറിവിൽ ഇതെല്ലാം കണ്ട് കലി പൂണ്ട് നിൽക്കുകയായിരുന്നു അഖിലും ബാക്കിയുള്ളവരും.
“എന്താടാ…എല്ലാം കൂടെ മുഖോം കേറ്റിപ്പിടിച്ചോണ്ട് നിക്കണേ…”
കാന്റീനിൽ നിന്ന് അങ്ങോട്ടേക്ക് ഓടി വന്നു മഴ നനഞ്ഞ മുടിയും ഷർട്ടും കുടഞ്ഞുകൊണ്ട് ജിഷ്ണു ചോദിച്ചു.
“ഓഹ് ഒന്നൂല്ല അളിയാ… ജൂനിയേഴ്സിനൊന്നും ഇപ്പോൾ പഴേ പോലെ പേടി ഒന്നും ഇല്ല….”
“അതെന്താടാ…”
“നീ ഇന്നല്ലേ സെം തുടങ്ങിയിട്ട് കയറുന്നെ, നമ്മുടെ അഖിൽ ഫസ്റ്റ് ഡേ ജൂനിയേഴ്‌സ് വന്ന അന്ന് തന്നെ ഒരു കിളിയെ നോട്ടം ഇട്ടതാ ഇപ്പോൾ അവള് അവളുടെ ക്ലാസ്സിൽ തന്നെയുള്ള ഒരുത്തന്റെ ഒപ്പം സെറ്റ് ആയി…”
“അയ്യേ ഇത്ര ഊള കേസിനാണോ നീയൊക്കെ ഇങ്ങനെ ബലം പിടിക്കുന്നെ…അവനെ പിടിച്ചൊന്നു വിരട്ടിയാൽ പോരെ…”
“അതൊക്കെ ചെയ്തതാടാ.. അവന്റെ അപ്പോഴുള്ള ഇരിപ്പും ഭാവോം കണ്ടപ്പോൾ ഏറ്റെന്ന് കരുതീതുമാ….എവിടുന്ന്…”
“ഏതാ…അവൻ…?”
പോക്കെറ്റിൽ നിന്നെടുത്ത കർച്ചീഫിൽ തല ഒന്ന് തോർത്തി ജിഷ്ണു അഖിലിനൊപ്പം നിന്നവനോട് ചോദിച്ചു.
“ദേ ആ ബസിലേക്ക് നടക്കുന്നത് തന്നെ ഐറ്റം…”
“ഏതു ആ രമേഷോ…”
“നിനക്ക് അവനെ എങ്ങനെ അറിയാം…”
അത്രയും നേരം മിണ്ടതിരുന്ന ജിഷ്ണു ആയിരുന്നു ചോദിച്ചത്.
“ഓ.. പ്ലസ്റ്റു വിൽ ഇവനെന്റെ ജൂനിയർ ആയിരുന്നു…അവിടെ ഇട്ടു ഇവന്റെ മെക്കിട്ട് കേറലായിരുന്നു എന്റെ സ്ഥിരം പരിപാടി, ഇവന്റെ കാര്യം ഞാൻ ഇപ്പോൾ തീർത്തു തരാം നീയൊക്കെ വാ…”
സ്വപ്നസഞ്ചാരത്തിൽ തന്നെ ആയിരുന്നു രമേഷ് ബസിൽ ഇരിക്കുമ്പോഴും.
ഓർമ വെച്ച നാൾമുതൽ അമ്മ രേവതിയും രമയും ഒഴികെ താൻ ഇതുവരെ ഒരു പെണ്ണുമായും അടുത്തിടപഴകിയിട്ടില്ല, അതിനു കഴിഞ്ഞിട്ടുമില്ല.
എന്നും വേട്ടയാടിയിരുന്ന അപകർഷതാബോധം തന്നെ ആയിരുന്നു കാരണം…ഇന്നിവിടെ ജീനയുമായുള്ള നിമിഷങ്ങൾ ഓർക്കുമ്പോൾ മനസ്സിൽ എവിടെയൊക്കെയോ ഒരു നനവ് പടരുന്നത് അവനറിയുന്നുണ്ട്.
“മോൻ..ഒരഞ്ചു മിനിറ്റ് സ്വപ്നത്തിൽ നിന്നൊന്നിറങ്ങാവോ….”
പുച്ഛം തിങ്ങിയ സ്വരം കേട്ട് കണ്ണ് തിരിച്ച രമേഷിന്റെ മുഖം വിളറി വെളുത്തു. സ്വതവേ വെളുത്ത മുഖം വീണ്ടും ഐസ് പോലെ ആയി.
“എന്നെ നീ മറക്കില്ലെന്നറിയാം…
അതോണ്ട് പരിചയപ്പെടുത്തുവൊന്നും വേണ്ടല്ലോ…”
വികൃതമായി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ജിഷ്ണു അവനിരുന്ന സീറ്റിൽ ഇരുന്നു അഖിലും ബാക്കി ഉള്ളവരും അവനു ചുറ്റും സ്ഥലം പിടിച്ചു.
“നിന്റെ തന്തയെ കണ്ടുപിടിച്ചോടാ…”
ജിഷ്ണുവിന്റെ നാവിൽനിന്നും വീണ വിഷം കേട്ട രമേഷിന്റെ ചെവി കരിഞ്ഞു.
“അതെന്താടാ ജിഷ്ണു കണ്ടുപിടിക്കാൻ…”
“ആഹ് അത് നിനക്കൊന്നും അറിയേല…നീ ഇവന്റെ തന്തയെന്നും പറഞ്ഞു ഇപ്പോൾ നടക്കുന്ന ആളെ കണ്ടിട്ടുണ്ടോ…”
ജിഷ്ണു മുഖം പൊക്കി അഖിലിനോട് ചോദിച്ചു.
“ഇല്ല…എന്ത്യെടാ…”
“ആഹ് കണ്ടാൽ പിന്നെ നിനക്കും സംശയം വരും….
എനിക്കിത് ഇവൻ പ്ലസ്റ്റുവിന് വന്നപ്പോൾ മുതലുള്ള സംശയമാ…അന്ന് എന്തൊക്കെ നടന്നു എന്നറിയുവോ.. ആ സംശയം ഒന്ന് മാറി കിട്ടാൻ…എന്നിട്ട് മാറിയതുമില്ല…
ആ ഇനിയിപ്പോൾ നീ ഇവിടെ ഉള്ളോണ്ട് സൗകര്യം പോലെ തീർക്കാല്ലോ അല്ലെ…”
അവരുടെ ഇടയിലിരുന്നു കാർത്തിക്ക് ഉരുകുകയായിരുന്നു. [ തുടരും ]
