എനിക്ക് വേണം – നേരം പുലർന്നപ്പോ രമ പഞ്ഞി മെത്തയിൽ കമഴ്ന്നു കിടക്കുകയിരുന്നു കനിയുടെ മുതുകിൽ അവളുടെ അലങ്കോലമായ മുടിയിഴകൾക്കു മീതെ രമേഷും.

.സ്വപ്നമാണോ സത്യമാണോ എന്നറിയാതെ തളർച്ചയിലും പതിയെ കണ്ണ് തുറന്നപ്പോൾ അവനോർത്തു….

എത്ര ഊർജമാണ് ചേച്ചി തന്നിൽ നിന്നും കവർന്നെടുത്തത്. ആദ്യം കയറിപ്പോൾ ചേച്ചിയ്ക്ക് വേദനിച്ചെങ്കിലും വേണമെന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ ആണ് വീണ്ടും താൻ ഒന്നുടെ അമർന്നത്. അത്രയും സുഖമുള്ള ഒന്നും ഇതുവരെ താൻ അനുഭവിച്ചറിഞ്ഞിട്ടില്ല. തെറ്റ് ചെയ്യുമ്പോൾ ഉള്ള സുഖമാണ് അത് വീണ്ടും ചെയ്യാൻ തന്നെ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നത്.

ബാൽക്കണിയിൽ നിന്നും വീശുന്ന കാറ്റന്റെ തണുപ്പിൽ അവൻ ഇരുകയ്യും രമയുടെ കരിക്കിൻ കുടങ്ങളെ അടിയിലൂടെ കയ്യിട്ടു കൊണ്ട് അമർത്തി പിടിച്ചു, അവളുടെ പിൻ കഴുത്തിലെ മുടിയിഴകളിൽ മുഖം പൂഴ്ത്തികൊണ്ട് അവന്റെ അരക്കെട്ട് രുയുടെ നിതംബത്തിലേക്ക് അമർന്നപ്പോൾ പാതി കയറിയിരുന്ന അവന്റെ പൗരുഷം രമയുടെ ഇടുങ്ങിയ പൂവിതളിനെ രണ്ടാക്കികൊണ്ട് വീണ്ടും കടന്നു…..

“ആഹ് ആഹ്ഹ രമേഷേ…..കുറുമ്പാ…”

“ങ്‌ഹും …..”

“ചേച്ചിപ്പെണ്ണേ …ആഹ്ഹ”

“ചെക്കാ ….നീ ….ചേച്ചിയുടെ ഉള്ളിലേക്ക് എത്ര വട്ടം ചീറ്റി….”

“കുഴപ്പാവോ ചേച്ചി …”

“പിന്നല്ലാതെ ….ഇനി ഇങ്ങനെ ചെയ്യരുത് കേട്ടല്ലോ!!”