ആനി: അപ്പാ, ഇപ്പൊ എന്താ അത്ര അത്യാവശ്യം?

ജോൺ : അത് പിന്നെ സാറാമ്മ എന്തോ പറഞ്ഞു അവളുടെ വീട്ടിൽ പോയി, അതാ.

ആനി: അത് മാത്രേ ഉള്ളോ അപ്പാ?

ജോൺ : അതെന്താ മോളെ അങ്ങനെ ചോദിച്ചേ?

ആനി: അല്ല, ഒരു ഉടായിപ്പു ഉണ്ടോന്നു?

ജോൺ : ആഹാ, അങ്ങനെ തോന്നിയോ? ഉണ്ടേൽ?

ആനി: അല്ല, എന്നാലും ഒന്നുമില്ല. ഞാൻ അങ്ങ് വരും.

ജോൺ : അത് കൊള്ളാം. നീയാടി എൻെറ മരുമോൾ.

ജോൺ : കയ്യിലിരിപ്പ് മരുമകളോട് പോലെ അല്ലല്ലോ!

ജോൺ : അത് പിന്നെ നീ ഒരു ആറ്റൻ ചരക്കു അല്ലെ!

ആനി: അപ്പാ, എന്തുവാ? ഞാൻ മരുമോളല്ലേ?

ജോൺ : അതിനു? ചരക്കു ചരക്കു തന്നെ.

ആനി: ശോ..ഈ അപ്പൻ വെള്ളം അടിക്കുവാണോ?

ജോൺ : അതെ. ലേശം. പീറ്ററും ഉണ്ട്.

ആനി: അയ്യോ, അങ്കിളിൻ്റെ മുമ്പിൽ വെച്ചാണോ ഇതെല്ലാം പറഞ്ഞെ?

ജോൺ: അത് ഓക്കേ ആടി. അവൻ എന്തിനും കൂടും.

ആനി: ഓഹോ? എന്തിനും കൂടുമോ?

ജോൺ: അതെന്നാടി ഒരു സംശയം?

ആനി: ആ, കൂടിയാൽ കൊള്ളാം. ഞാൻ വരട്ടെ. എന്നിട്ടു നോക്കാം. ശരി അപ്പാ. ബൈ

ജോൺ: ബൈ മോളെ. നീ വേഗം ഇങ്ങു വന്നാൽ മതി.

ഫോൺ കട്ട് ചെയ്തപ്പോൾ പീറ്റർ പറഞ്ഞു. അവൾ കൊള്ളാല്ലോടാ? കഴപ്പിയാ. അവൾ തരും. ഞാനും കൂടെ ഉണ്ടേലും അവൾ ഓക്കേ ആന്നു പറഞ്ഞത്.

ജോൺ: അതേടാ, അവൾ തരും. അല്ലേലും ഞാൻ അവളോട് നിൻ്റെ കാര്യം കൂടെ പറയാതെ ഇരിക്കുവോ?

കുറെ നേരം കൂടെ അവര് രണ്ടു പേരും വെള്ളമടിച്ചും സംസാരിച്ചും സമയം കളഞ്ഞു. അത് കഴിഞ്ഞു രണ്ടു പേരും കൂടെ ബെഡ്റൂമിലേക്ക് പോയി. മരിയയുടെ പൂറ്റിൽ തലയിട്ടു കിടക്കുന്ന സാറാമ്മയെ ആണ് അവര് കണ്ടത്. “അത് ശരി. നീ ഇവിടെ ഈ പണി ആരുന്നോ?”, പീറ്റർ ചോദിച്ചു.