ഞങ്ങൾ അമ്മയും മോനുമോ?.. ഭാഗം – 1

മോനും – എന്റെ പേര് ജീവൻ. ആലപ്പുഴയിലെ ഒരു ഹൈസ്കൂളിലെ അദ്ധ്യാപകനാണിപ്പോ ഞാൻ. കല്യാണം കഴിച്ചിട്ടില്ല. കഴിക്കുന്നുമില്ല. അത് എന്തുകൊണ്ടാണെന്ന് പിന്നീട് നിങ്ങൾക്ക് മനസ്സിലാവും.

ഇന്നേക്ക് എന്റെ അച്ഛൻ മരിച്ചിട്ട് അഞ്ചു വർഷമാവുന്നു… എന്റെ ജീവിതം മാറാൻ തുടങ്ങിയിട്ടും കൃത്യം അഞ്ചു വർഷം .

ഇതേ ദിവസം ട്രെയിനിയായി പോയ സ്കൂളിൽനിന്ന് ഞാൻ ഓടിപ്പിടിച്ച് വീട്ടിലേക്ക് പോയത് ഇന്നും എന്റെ മനസ്സിലുണ്ട്.

അച്ഛൻ മരിച്ചപ്പോ അച്ഛനെ കാണാൻ ഓടിപ്പിടിച്ച് വീട്ടിലെത്തിയ മകൻ എന്നതായിരുന്നു എന്റെ വീട്ടിൽ കൂടിയവരുടെ കണ്ണിൽ ഞാൻ.

എന്നാൽ യഥാർത്ഥത്തിൽ ഞാൻ അന്ന് ഓടിയത് തടങ്കലിൽനിന്ന് സ്വാതന്ത്ര്യം നേടിയ എന്റെ അമ്മ ജയപ്രഭയെ കാണാൻവേണ്ടി ആയിരുന്നു…

ഇതിൽ നിന്ന് നിങ്ങൾക്ക് മനസ്സിലായിക്കാണും എന്റെ അച്ഛൻ പേരിന് മാത്രമായിരുന്നു എനിക്കൊരച്ഛനും എന്റെ അമ്മക്ക് ഒരു ഭർത്താവും ആയിരുന്നതെന്ന്..

പലിശക്കാരൻ ആയിരുന്ന കൊടുവാൾ സുധാകരൻ എന്നായിരുന്നു എന്റെ അച്ഛന് നാട്ടിലുണ്ടായിരുന്ന ഓമനപ്പേര്..!

കൊടുവാൾ, നാട്ടുകാർ അറിഞ്ഞിട്ട പേരാണ്. അതുപോലെയായിരുന്നു അച്ഛൻ കാശിന്റെ കാര്യത്തിലും, സ്വഭാവത്തിലും.

നാട്ടിൽ മാത്രമാണേൽ പോട്ടെ എന്ന് വെക്കായിരുന്നു. വീട്ടിലും അങ്ങേരുടെ സ്വഭാവം അതുപോലെതന്നെ ആയിരുന്നു..

അമ്മയുമായും ഞാനുമായും എപ്പഴും വഴക്കും ബഹളവുമായിരുന്നച്ഛൻ.

അമ്മയുമായുള്ള ബഹളത്തിനിടയിൽ കണ്ടവന്മാരുടെ കൂടെ അഴിഞ്ഞാടി നടന്ന നിന്നെയാണല്ലോ എന്റെ തലയിൽ കെട്ടിവെച്ചത്.. ഒരു സിനിമ നടി.. എന്നൊക്ക അച്ഛൻ പറയുന്നത് ഞാൻ ചെറുപ്പത്തിലേ കേൾക്കാറുണ്ടായിരുന്നു…

അമ്മയുടെ കണ്ണീരിനും എന്റെ പ്രാക്കിനും കിട്ടിയ ശിക്ഷ എന്നപോലെ, പൂത്ത ക്യാഷ് ഉണ്ടായിട്ടും ഒരു തുള്ളി വെള്ളം ഇറക്കാൻ പറ്റാതെയാണ് ആള് മരിച്ചത്.

കാര്യം എത്ര ചെറ്റയായാലും എന്റെ അച്ഛനല്ലേ, കൂടുതൽ ഒന്നും പറയുന്നില്ല…

എന്റെ അമ്മയുടെ പേര് ജയപ്രഭ. 48 വയസ്സ്. എന്റെ അമ്മ ഒരു സിനിമാനടിയാണെന്ന് അച്ഛൻ പറയാറുണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും,അത് ശെരിയാണെന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായത് അമ്മയുടെ നാവിൽനിന്ന് അത് കേട്ടപ്പോഴും അമ്മ നിധിപോലെ സൂക്ഷിച്ച ഫോട്ടോ കണ്ടപ്പോഴുമാണ്.

നിങ്ങൾ കരുതുന്നപോലെ അമ്മ സൂപ്പർ നായികയൊന്നുമായിരുന്നില്ല. എന്നാലും നാലാള് അറിയും… കാരണം തൊണ്ണൂറുകളിൽ അമ്മയെ കാണാൻ നല്ല ഭംഗിയായിരുന്നു…. ആ ഫോട്ടോ അതിന് തെളിവാണ്.

അങ്ങനെ തിളങ്ങി വന്ന നേരത്താണ് എന്റെ അച്ഛൻ അമ്മയുടെ ജീവിതത്തിൽ ഇടുത്തീപോലെ വന്നത്.

കാര്യം, അങ്ങേരുള്ളത് കൊണ്ടാണ് ഞാനുണ്ടായത്. എന്നാലും ഇടുത്തി എന്നും ഇടുത്തി തന്നെയണ്.

അതോടുകൂടി അമ്മ സ്റ്റാർലൈഫ് വിട്ട് വീട്ടിലേക്ക് ഒതുങ്ങിക്കൂടാൻ തുടങ്ങി. അതോടെ അമ്മയുടെ ജീവിതം ഇരുട്ടിലേക്കായി !!.

ആ ഇരുട്ട് നിറഞ്ഞ ജീവിതത്തിലേക്ക് പിന്നെ വെളിച്ചം വന്നത് എന്റെ അച്ഛന്റെ മരണം ശേഷമാണ്.
5 വർഷം മുമ്പ്..

അച്ഛന്റെ സംസ്‍കാര ചടങ്ങുകളൊക്കെ കഴിഞ്ഞു.. ഞങ്ങളുടെ വീടുമായി ബന്ധുക്കൾക്ക് അത്ര താല്പര്യമില്ലാത്തത് കൊണ്ട് (അച്ഛന്റെ സ്വഭാവഗുണം കൊണ്ട് )അച്ഛനെ ദഹിപ്പിച്ചതിന് ശേഷം അധികനേരം അവിടെ നിക്കാതെ എല്ലാവരും യാത്രയായി..

അങ്ങനെ ആ വലിയ വീട്ടിൽ ഞാനും എന്റെ അമ്മ ജയയും മാത്രം.

സാധാരണ ഒരു മരണവീടിന്റെ രാത്രിയുള്ള പ്രതീതിയായിരുന്നില്ല എന്റെ വീട്ടിൽ…

ഞാൻ മുകളിലെ എന്റെ റൂമിൽ ടീവിയിൽ സിനിമ കണ്ടുകൊണ്ടിരുന്നു. കുറച്ച്നേരമായിട്ടും അമ്മ എന്നെ അന്വേഷിച്ചു മോളിലേക്ക് വരാതെ ആയപ്പോൾ എനിക്ക് അമ്മയെ ഒന്ന് കാണണമന്ന് തോന്നി…

ഞാൻ ടീവി ഓഫ്‌ ചെയ്ത് താഴെക്ക് പോയി. അവിടെങ്ങും നോക്കിയിട്ട് ഞാനെന്റെ അമ്മയെ കണ്ടില്ല.

അമ്മയെ നോക്കി റൂമിലേക്ക് ചെല്ലുമ്പോൾ ഡോർ ചാരി ഇട്ടിട്ടുണ്ട്. ഞാനത് തുറന്ന് അമ്മയെ നോക്കി..

എന്റെ അമ്മ ജയ ഒരു വെള്ളസാരി ഉടുത് കണ്ണാടിയുടെ മുന്നിൽ നിപ്പാണ്.