മുപ്പതും അറുപതും തമ്മിലുള്ള മദനകേളി
ഹാജ്യാര് അടുക്കളയിൽ വന്നു ഒരു ചൊള എടുത്തു വായിലിട്ടു. എന്നിട്ടു മോളിയെ നോക്കി പറഞ്ഞു അന്റെ ചൊള നല്ല മധുരമാണലോ’.
അത് തന്നെ ഉദ്ദേശിച്ചു പറഞ്ഞതാ എന്ന് മോളിക്ക് മനസിലായി.
‘ ഇയ്യ്‌ കൊറച്ചു വെള്ളം എടുത്തേ’
ഹാജ്യാര് ഇഷ്ടക്കേടോടെ നിൽക്കുന്ന മോളിയോട് പറഞ്ഞു. അവൾ വെള്ളം എടുക്കാൻ വേണ്ടി തിരിഞ്ഞപ്പോൾ ഹാജ്യാര് ആരും വരുന്നില്ല എന്ന് ഉറപ്പു വരുത്തി വെള്ളം എടുക്കുവായിരുന്ന മോളിയുടെ കുണ്ടിയിൽ അമർത്തി തടവി.
പെട്ടന്ന് തിരിഞ്ഞ മോളിയെ അയാൾ പിടിച്ചുകൊണ്ട് മിണ്ടരുത് എന്ന് ആംഗ്യം കാട്ടിക്കൊണ്ട് അവളുടെ ചെവിയിൽ പറഞ്ഞു
‘അന്നേ ഞമ്മള് ഒരുപാടു മോഹിച്ചെക്കണ്, അന്റെ അവസ്ഥയൊക്കെ ഞമ്മക്ക് അറിയാം, ജോസിയെ ചുക്കിനും ചുണ്ണാമ്പിനും കൊള്ളില്ല, ഞമ്മള് വേണ്ട വിധം കൈകാര്യം ചെയ്തോളാം, ആരും സംശയിക്കില്ല, ബാപ്പയും മോളും എന്ന പോലെ ഞമ്മക്ക് കഴിയാം, ഞമ്മളൊക്കെ വേണ്ടപ്പെട്ട
ആൾകാരല്ലേ, കുടുംബത്തി ഇങ്ങനത്തെ നീക്ക്പോക്കൊക്കെ പതിവാ.’
അതും പറഞ്ഞു അയാൾ അവളുടെ കൈ പിടിച്ചു തന്റെ മുണ്ടിന്റെ മടിക്കുത്തിൽ വെച്ച്.
മോളി ഞെട്ടലിൽ നിന്ന് മാറും മുന്നേ വീണ്ടു ഞെട്ടി, കറണ്ടടിച്ചപോലെ. ഒരു പെരുമ്പാമ്പിനെ തൊട്ടപോലെ. ഹാജിയാരുടെ പൗരുഷം അവളെ വിസ്മയിപ്പിച്ചു. പെട്ടന്ന് ഹാജിയാർ അവളെ വിട്ടു. അന്നമ്മ നടന്നുവരുന്ന കാലൊച്ച അയാൾ കേട്ടിരുന്നു.
