മുപ്പതും അറുപതും തമ്മിലുള്ള മദനകേളി
ഹാജിയാർക്ക്‌ ക്രിസ്ത്യാനികളെയും ഹിന്ദു പെണ്ണുങ്ങളെയും കളിയ്ക്കാൻ പ്രത്യേക താല്പര്യമായിരുന്നു. കിട്ടുന്ന ചാൻസ് ഒന്നും അയാൾ കളയാറുമില്ല.
മോളിക്കാണെങ്കിൽ ഹാജിയാരുടെ പെരുമാറ്റം തീരെ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നില്ലായിരുന്നു.
സിഗററ്റ് കത്തിക്കാൻ എന്ന പേരിൽ അടുക്കളയിൽ വരും. എന്നിട്ട് അറിയാത്ത മട്ടിലുള്ള തട്ടലും മുട്ടലും. പിന്നെ ദ്വയാർത്ഥം വെച്ചുള്ള സംസാരവും.
അന്നമ്മ അറിയാതെയാണ് ഈ സകല പരിപാടികളും. ഒരു ദിവസം അന്നമ്മ പള്ളിയിൽ പോയ സമയത്താണ് ഹാജ്യാര് വന്നത്. കയ്യിൽ ഒരു പൊതിയും. നല്ല ചൂടുള്ള പഴം പൊരി. മോളിക്ക് പഴം പൊരി ഇഷ്ടമാണ് എന്നറിയാവുന്ന അയാൾ അത് വാങ്ങിക്കൊണ്ട് വന്നതാണ്. എന്നിട്ടു ഒരു നമ്പറും. ‘അനക്ക് ഇഷ്ടായത് കൊണ്ട് വാങ്ങീതാ, ജോസിക്ക് അനക്ക് പഴംപൊരി തരാൻ എവിടാ നേരം’ .
അതിലുള്ള ദ്വയാർത്ഥം അവൾ മനസ്സിലാക്കിയെങ്കിലും കേട്ടില്ല എന്ന് നടിച്ചു.
ഉമ്മറത്ത് ഇരിക്കുവായിരുന്ന ഹാജ്യാര് മോളിയെ കണ്ടപ്പോ ഒന്ന് ഇളകിയിരുന്നു.
‘നല്ല ഒരു പഴച്ചക്ക കിട്ടി ഹാജ്യാരെ, അവള് അത് നന്നാക്കുവായിരുന്നു.’
അന്നമ്മ ഹാജിയാരോടായി പറഞ്ഞു. ഹാജ്യാര് പെട്ടന്ന് എഴുന്നേറ്റു
‘അത് നന്നായി ഞമ്മള് ചക്കപ്പഴം കഴിച്ചിട്ട് കുറെ ആയി, എവിടാ മോളെ ഞാൻ ഒന്ന് നോക്കട്ടെ’
അതും പറഞ്ഞു അയാൾ അകത്തേക്ക് വരാൻ തുനിഞ്ഞു. മോളി അയാളോടൊപ്പം അടുക്കളയിൽ പോയി. അന്നമ്മ മുറുക്കാൻ വായിലിട്ടു ഉമ്മറത്ത് തന്നെ ഇരിക്കുവായിരുന്നു.
