ആരുമില്ലാത്തതുകൊണ്ട് അമ്മയും അപ്പനുംകൂടി അൽപം വിസ്തരിച്ചു കളിക്കുകയാകും. ചെറുചമ്മലോടെ തിരിഞ്ഞു നടക്കാൻ തുടങ്ങിയതും തലയിൽ ഒരു കൊള്ളിയാൻ മിന്നി. അപ്പൻ സ്ഥലത്തില്ല. മാത്രമോ മാത്തച്ചായനെ മുറിയിൽ കണ്ടുമില്ല, സംശയം തീർത്തിട്ടു തന്നെ.

താക്കോൽ ദ്വാരത്തിലൂടെ ഉള്ളിലേക്കു നോക്കിയിട്ട് കാര്യമായിട്ടൊന്നും കാണാൻ പറ്റുന്നില്ല. ഉദ്വേഗം അടക്കാൻ കഴിയാതെ വന്നപ്പോൾ വാതിൽ തുറന്നു നോക്കാൻ തന്നെ തീരുമാനിച്ചു.

നോബ് തിരിച്ചപ്പോൾ കുറ്റിയിട്ടിട്ടില്ല എന്നു മനസ്സിലായി. മൂറിയിൽ കയറി, വാതിലിനോടു ചേർന്ന കബോർഡിന്റെ സൈഡുപറ്റി ഞാൻ അമ്മയുടെ കട്ടിലിലേക്കു എത്തി നോക്കി

ഏതൊരു മകളേയും ഭ്രാന്തിയാക്കാൻ പോന്ന കാഴ്ച, ഭർത്താവ് അമ്മയുടെ കവകൂട്ടിൽ മുഖം ചേർത്തുവച്ച് ഒരുളുപ്പുമില്ലാതെ അവരുടെ മൂത്രക്കുഴി നക്കിത്തോർത്തുന്നു. അമ്മയാകട്ടെ മരുമകന്റെ മുഖത്തേക്കു തന്റെ അരക്കെട്ട് തള്ളി തള്ളി അവനെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നു.

അവരുടെ ശീൽക്കാരവും ജൽപനങ്ങളും കൊണ്ട് ശബ്ദമുഖരിതമാണു മുറി. ആദ്യത്തെ ഷോക്കിൽനിന്നും വിമുക്തയായ മായ അദ്ഭുതത്തോടെ ഓർത്തു..

ആരേയും ഞെട്ടിപ്പിക്കുന്ന ഇങ്ങനത്തെ കാഴ്ചപോലും തന്നിൽ ഒരു ചലനവും ഉണ്ടാക്കുന്നില്ല. വെറുപ്പോ വിദേഷമോ ഒക്കെ തോന്നേണ്ടിടത്ത് വെറും നിർവികാരത മാത്രം.