അമ്മായിയമ്മ ലതയുടെ ഒരു രഹസ്യം അറിയമായിരുന്ന മോളി അവരെ ഒന്നു വിരട്ടാനും തയ്യാറായതോടെ എതിർപ്പിന്റെ മുന ഒടിഞ്ഞു. ഏതായാലും കല്ല്യാണം കഴിഞ്ഞതു മുതൽ അമ്മായിഅമ്മക്ക് എന്നോടുള്ള വിരോധം ഒന്നിനൊന്നു കൂടിയതേയുള്ളൂ.

മൂത്ത മരുമകൻ മാത്തനാണു അവരുടെ കണ്ണിൽ മാതൃകാ ഭർത്താവ്. ആ കൊഞ്ഞാണൻ ആണെങ്കിൽ അവരുടെ കാൽചുവട്ടിൽ ഒരു വാലാട്ടിപ്പട്ടിയെപ്പോലെ നിൽക്കും.

അമ്മായിയമ്മക്കു മരുമകനോടുള്ള വാത്സല്യം കണ്ടു മടുത്താണു അമ്മായപ്പൻ നാടുവിട്ടെതെന്ന കാര്യം അബദ്ധത്തിൽ മോളിയുടെ വായിൽ നിന്നു വീണു കിട്ടിയത് എന്റെ വിജയത്തിന്റെ തുടക്കമായി.

അന്നും പതിവുപോലെ തള്ള പുലയാട്ടു തുടങ്ങി.

“നിന്നെപൊലെയല്ലെ മാത്തൻ കുഞ്ഞ്. അവന്റെ കെട്ടോളെ എത്ര നന്നായിട്ടാ അവൻ നോക്കുന്നത് “

“ങ്ങാ. നോക്കുന്നതു കെട്ടോളെ ആണെങ്കിലും ഊക്കുന്നതു അവളുടെ അമ്മയെ ആണെന്നൊരു ശ്രുതിയുണ്ടല്ലൊ അമ്മായീ”

എടുത്തടിച്ചതുപോലെയുള്ള എന്റെ മറുപടി ലതയെ ഒന്നു തളർത്തിയെങ്കിലും അതിസാമർത്ഥ്യം കൈവിടാൻ അവർ തയ്യാറായില്ല.

‘ദേ’ വെണ്ടാതീനം പറഞ്ഞാലുണ്ടല്ലോ. നിന്നെ ഞാൻ കാണിച്ചു തരാമെടാ നായെ’

അവർ സാരിയെടുത്തു കൂത്തി കയ്യോങ്ങിക്കൊണ്ട് എന്റെ മൂന്നിലേക്കു ചാടി. പൊക്കിയ കയ്യുടെ തഴേ നനഞ്ഞ കക്ഷവും, അവരുടെ രൗദ്രഭാവവും ആ സമയം എന്നിൽ അവരോടുള്ള വെറുപ്പിനു പകരം മറ്റൊരു വികാരം ഉണർത്തുകയായിരുന്നു.