ആനി താഴേം മേലെമൊക്കെ കയറി കിളച്ചു മറിക്കുമ്പോഴും മനസ്സു ആനിയിൽ ഉറപ്പിക്കുവാൻ പറ്റുന്നില്ല..

ആ ഹൂറിയുടെ തിളങ്ങുന്ന ആലില വയറും ആവശ്യത്തിലേറെ കുഴിവുള്ള പൊക്കിളും അവയുടെ അകമ്പടി രോമ പാതകളുമായിരുന്നു മിഴികളിൽ നിറഞ്ഞു നിന്നിരുന്നത്.. എത്ര തവണ ആനി തട്ടിവിളിച്ചു ചോദിച്ചു..

“എടാ മുത്തെ നീ ഇത് ഏതു ലോകത്താ.. “

ഓ.. ഇപ്പോഴും അവളെത്തന്നെ ഓർത്ത് കിടക്കുവാണല്ലേ.. ഇവിടെ മനുഷ്യന് വിശക്കുമ്പോൾ ദോണ്ടേ ഒരുത്തൻ വല്ലവളേം സ്വപ്നം കണ്ടു കുണ്ണയിട്ട് കുലുക്കിത്തരുന്നു…
ഒന്നേല് നീ എന്നെ നന്നായി പണിതു തരുക..അല്ലേല് അവളെ ഓർത്ത് രാത്രി മുഴുവൻ കൈവാണം അടിച്ചോ..ഏതായാലും വെളുപ്പിനെങ്കിലും ബാക്കി ഉള്ളോരെ ഓര്ത്താൽ മതികെട്ടോ..

അവള് കുറുമ്പ്കാട്ടി തിരിഞ്ഞു കിടന്നു.

സോറീ മോളെ.. എത്ര വിചാരിച്ചിട്ടും ആ പുലയാടിയുടെ ആ മാസ്മര രൂപം മനസ്സിൽനിന്നും മായുന്നില്ല…

എന്നാല പഴേപോലെ രാത്രി മുഴുവൻ അവളെ ഓർത്ത് വാണമടിച്ചോ, ഞാനിതാ ഉറങ്ങുന്നു..

അങ്ങനങ്ങ് എന്റെ ആനക്കുട്ടി പിണങ്ങിയാലോ.. പിണങ്ങിക്കോ, മദമിളകാതിരുന്നാല് മതി കെട്ടോ..

മടമിളകുമ്പോൾ തളക്കനല്ലേ നിന്റെ ഈ മാന്ത്രിക വടി കൈവശം വച്ചിരിക്കുന്നത്.

ഓ, മറന്നു.. അതിപ്പോ ആ അറുവാണിച്ചി മോഷ്ടിച്ചു കൊണ്ടു പോയിരിക്കയാണല്ലോ..