കാമം മാത്രമായിരുന്നോ ഞങ്ങളിൽ ?
കാമം – “നിന്റെ കെട്ടിയവൻ തായോളിക്കെന്താടി കൂണ്ണ പൊങ്ങത്തില്ലേ.”
“അയാളൊരു മയിരൻ, ലോകത്തെ സകല പൂറ്റിലും കൈയ്യിട്ടു നടക്കുവല്ലിയോ, ഡാക്കിട്ടറു പൂറിമോൻ, എന്റെ പൂറുകണ്ടാലും അയാൾക്ക് ഗർഭിണിപൂറു കാണുമ്പോലാ.
നീ ഒന്നാഞ്ഞടിക്കടാ മോനെ,
ഹോ, ഇതുപോലൊന്നു സുഖിച്ചിട്ടെ ത്ര നാളായി.”
“എന്നാ പിന്നെ ഞാൻ നിന്റെ വീട്ടിലോട്ട് വരട്ടേടി ടീച്ചറു പൂറി”
“നീ ഇപ്പം ഒന്നു ആഞ്ഞടിക്കടാ, കൊണച്ചോണ്ടിരിക്കുമ്പോഴാ അവന്റെ കൊണവതികാരം’.
ഒന്നു ശ്രദ്ധിച്ചപ്പോൾ മനസ്സിലായി, യൂണിയൻ സെക്രട്ടറി ചെറ്റ അജിയാണതെന്ന്,
ടീച്ചർ ഇലക്ട്രോണിക്സിലെ കന്ത്റാണിയെന്നറിയപ്പെടുന്ന ലളിതാറാണിയും.
പൂറിമക്കൾക്ക് ഈ ക്ലാസ് തന്നെയേ കിട്ടിയുള്ളൂ വെന്ന ചിന്തയ്ക്കിടയിൽ അവൾ നീരജ, ചുരിദാർ കേറ്റിയിട്ടുകഴിഞ്ഞിരുന്നു.
എനിക്കും ഉള്ള മൂഡ് പോയി.
ഞങ്ങൾ ദീർഘമായ ഒരു ചുംബനത്തിനു ശേഷം പിരിഞ്ഞു.
ഇനിയുള്ള അവസരത്തിൽ ഞാനെല്ലാം നിനക്കു തരുമെന്ന അവളുടെ നിശ്വാസം എന്റെ നാവു തിരിച്ചറിഞ്ഞു.
പിറ്റേന്ന് കണ്ടപ്പോൾ അവളുടെ സൗന്ദര്യം ഇരട്ടിച്ചതുപോലെ, നാണം കൊണ്ടാകും.
മറ്റുള്ളവരുടെ മുൻപിൽ ഞങ്ങൾ നല്ല അകലം പാലിച്ചു.
ഇടയ്ക്ക് മുലയ്ക്കുപിടിക്കാനും ഉമ്മവെയ്ക്കാനുമൊക്കെ പറ്റിയതൊഴിച്ചാൽ സമ്പൂർണ കളികൾക്ക് പിന്നീടൊരിക്കലും നല്ല ഒരവസരം ഞങ്ങൾക്ക് കിട്ടിയില്ല.
ഇനി എപ്പോഴായാലും മൊത്തമായിട്ടാവണമെന്ന് രണ്ടാളും പരസ്പരം പറയാതെ പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു.
വർഷാവസാന പരീക്ഷയായി.
എന്നോടവൾ ബാക്കിയെല്ലാം മറന്ന് നന്നായി പഠിക്കുവാൻ ആവശ്യപെട്ടു. ഒപ്പം ഒരു വാഗ്ദാനവും .
പരീക്ഷകഴിഞ്ഞ് ഹോസ്റ്റലിൽനിന്നും സാധങ്ങളെല്ലാം പായ്ക്ക് ചെയ്ത് അയച്ചുകഴിഞ്ഞ് രണ്ട് ദിവസം എന്റെ കൂടെ താമസിച്ചേ അവൾ ബാംഗ്ലൂരിലേക്ക് മടങ്ങുന്നുള്ളൂവത്രേ.
പക്ഷേ, പരീക്ഷയുടെ അവസാനദിനം കഴിഞ്ഞ് പിറ്റേന്ന് അവളുടെ ഫോൺ,
” മനോജ്. അച്ഛൻ മരിച്ചുന്നുള്ള ഫോൺ വന്നു. ഞാൻ പോകുകയാണ്, എന്റെ സാധനങ്ങൾ പായ്ക്ക് ചെയ്ത് അയക്കുമോ…“
ഞാൻ കൂടെ വരണോന്നുള്ള ചോദ്യത്തിന് വേണ്ടാന്നുള്ള മറുപടിയായിരുന്നു.
സാധനങ്ങളൊക്കെ അവളുടെ കൂട്ടുകാരികളുടെ കൂടെ സഹായത്തോടെ പായ്ക്ക് ചെയ്ത് എ.ബി. റ്റി പാർസൽ സർവ്വീസിൽ അയച്ചു.
ഇടയ്ക്കൊന്നുരണ്ട് എസ്.എം.എസ് സന്ദേശങ്ങൾ വന്നിരുന്നുവെങ്കിലും പിന്നീടൊരിക്കലും കാണുവാനോ സംസാരിക്കുവാനൊ കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല.
ജോലികിട്ടുകയും അതിന്റെ തിരക്കിലാവുകയുമൊക്കെയായപ്പോൾ ഞാനും അതൊക്കെ മറന്നു.
എസ്ക്യൂസ് മീ. സീറ്റ് ബെൽറ്റ് ഇടൂ,
അവളുടെ ശബ്ദം അവനെ വർത്തമാനകാലത്തിലേക്ക് മടക്കികൊണ്ട് വന്നു.
ഫ്ലൈറ്റ് ഡെൽഹിയിലിറങ്ങാൻപോകുന്ന അറിയിപ്പൊന്നും കേട്ടിരുന്നില്ല.
ഒന്നു ചോദിച്ചാലോ, നീരു തന്നെയല്ലേന്ന്,
എസ്ക്യൂസ് മീ. പറയുന്നതിനു മുൻപേ അവൾ അടൂത്ത സീറ്റിലെ കിഴവനെ സീറ്റ ബെൽറ്റ് ധരിപ്പിക്കുവാനുള്ള ശ്രമത്തിലായിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു.
വിമാനം റൺവേയിലുരുണ്ട് തുടങ്ങി. യാത്രക്കാർ ഹാൻഡ് ലഗേജുകൾ മേലേന്ന് എടുക്കുന്നു.
അവളെവിടെയെങ്കിലുമുണ്ടോയെന്ന്
നോക്കി.
ഇല്ല. കാണാനില്ല.
മറ്റു യാത്രക്കാർക്കൊപ്പം തിരക്കിൽ എയർബ്രിഡ്ജിനരികിലേക്ക് ഒഴുകി നീങ്ങിയ തന്റെ കയ്യിലൊരു നനുത്ത സ്പർശം.
ഒരു ചെറിയപേപ്പർ തുണ്ട് പിടിപ്പിച്ച് ആ വിരലുകൾ തിരക്കിട്ടോടിപ്പോയി.
“ഫോട്ടൽ ഒബ്രോയി ഇന്റെർ നാഷണൽ, റൂം നമ്പർ 148′
എയർപോർട്ടിൽ തന്നെ റിസീവ് ചെയ്യാൻ കാത്ത്നിൽക്കുന്ന യുവതിയോടൊപ്പം കാറിൽ കയറുമ്പോൾ ഞാൻ ആദ്യം അന്വേഷിച്ചത് ഹോട്ടൽ ഒബ്രോയി ഇൻറർനാഷണൽ എവിടെയാണെന്നായിരുന്നു.
“നമ്മുടെ സെമിനാർ നടക്കുന്ന ഹാൾ ആ ഫോട്ടലിലാണ്. പക്ഷേ താങ്കൾക്കു റൂം ബുക്ക് ചെയ്തിരിക്കുന്നത് അതിനു തൊട്ടുചേർന്നുള്ള ഷാലിമാർ ഇൻറർനാഷണലിലും .
എനി പ്രോബ്ലം.?
‘ഹേയ്ക്ക് ഇല്ല.”
താനിതെന്തൊരു മണ്ടൻ, ഇൻവിറ്റേഷൻ ലെറ്ററുകളിൽ വെണ്ടയ്ക്കാ അക്ഷരത്തിലടിച്ചിട്ടുണ്ട് ആ ഫോട്ടലിന്റെ പേർ,
വെപ്രാളത്തിലതു മറന്നു.
