അത്താഴം സാധാരണ ഏഴ് ഏഴരയോടെയാണ്. ഉമ്മ നിർബന്ധിക്കുമ്പോൾ മാത്രമാണ് ഡൈനിംങ്ങ് ടേബിളിൽ ഹാജർ കൊടുക്കാറുള്ളത്. എന്നാലിന്ന് ടേബിളിൽ അത്താഴ വിഭവങ്ങൾ എത്തിയതും ആദ്യമെത്തിയത് ഞാനായിരുന്നു. “നീ ഉച്ചക്കൊന്നും വിശപ്പ് തിരെ കഴിച്ചില്ലല്ലേ “ ഉമ്മ കുറ്റപ്പെടുത്തലോടെയാണ് ചപ്പാത്തി എന്റെ പ്ളേറ്റിലേക്കിട്ടത്.

എനിക്ക് വിശപ്പ് തീരെയില്ല. എങ്ങനെയെങ്കിലും നേരത്തെ മുറിയിലെത്തണം. രാത്രി ഒരു ഗ്ളാസ്സ് പാല് മുറിയിൽ കൊണ്ട് വെക്കാറുള്ളത് സുഹറയാണ്. മിക്കവാറും ആ സമയത്ത് ഞാൻ മുറിയിൽ ഉണ്ടാവാറില്ല. എന്നാലിന്ന് അവർ വരുമ്പോൾ എനിക്ക് മുറിയിലുണ്ടാവണം. രാത്രി വരുമെന്നുള്ളത് ഉറപ്പാക്കണം.

അതിനവർ മുറിയിലേക്ക് വരുമ്പോൾ തന്നെ അവരെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചുമ്മവെക്കണം. എന്റെ മുറി മുകളിലാണ്. ഉമ്മയും വാപ്പയും താഴെ, ഞാൻ കിടക്കുന്ന മുറിക്കടുത്ത് നിന്നും ടെറസ്സിലേക്കുള്ള സ്റ്റെയർ ഉണ്ട്. അതിന് മുകളിലുള്ള മുറിയിലാണ് സുഹറയും മറ്റൊരു ജോലിക്കാരിയായ സബിയാത്തയും കിടക്കുന്നത്.

സബിയാത്തക്ക് ഏതാണ്ട് അറുപതിന് മേലെ പ്രായമുണ്ട്. കാര്യമായി പണിയൊന്നും ചെയ്യാൻ വയ്യ. നല്ല പ്രായത്തിൽ കെട്ടിയോൻ മൊഴിചൊല്ലിയപ്പോ വീട്ടിലെത്തിയതാ.. ഇപ്പോ പോകാൻ വേറൊരിടമില്ല. നമുക്കൊത്തിരി വെച്ചു വെളമ്പി തന്നതല്ലേ.. ഇനിയുള്ള കാലം അവരിവിടത്തന്നെ നിന്നോട്ടെ.. അതാണ് വാപ്പയുടെ നിലപാട്. അവർ ഏഴ് മണിക്കേ മുറിയിൽ കയറും. കാലിന് കൊഴമ്പിലൊക്കെ കഴിഞ്ഞ് ഉറക്കം പിടിക്കും.