ആനവണ്ടിയിൽ ഒരു കളിപ്പൂരം
കളിപ്പൂരം – റീന കല്യാണത്തിന് മുന്നേ നന്നായി ഓടിയതാണെന്ന് ജോർജിനറിയാം. തന്റെ പൂർവ്വ കഥ ജോർജിനിയാമെന്ന് റിനക്കും.
എങ്കിലും എങ്ങനെ തുടങ്ങണമെന്ന ഒരു ശങ്കയുണ്ട് ജോർജിന്.
കെട്ടിയോന് തന്നോടെന്തോ പറയാനുണ്ടെന്ന് റീനക്ക് തോന്നി.
“നിങ്ങൾക്ക് എന്തോ പറയാൻ വെമ്പുണ്ടല്ലാ.. എന്താന്ന് പറഞ്ഞൂടേ..”
“അത് പിന്നെ.. വേറൊന്നുമല്ല ടീ.. തണുപ്പ് കൂടിക്കൂടി വരേല്ലേ.. മഴയും നിക്കണില്ല.. നമ്മളാണെങ്കില് ഇന്ന് ഒരു പരിപാടി പ്ളാൻ ചെയ്തതുമാണല്ലാ..”
“അതൊക്കെ ശരി തന്നാ.. ഇന്ന് ഒൻപത് മണി കഴിഞ്ഞല്ലേ വീടെത്തു.. പണിയൊക്കെ കഴിഞ്ഞ് കിടക്കുമ്പോ തന്നെ പന്ത്രണ്ട് മണിയെങ്കിലുമാവാം. അത് കഴിഞ്ഞ് വല്ലതും തോന്നുമോ..”
” അതിനൊരു വഴിയുണ്ടെന്ന് ..”
“എന്ത് വഴി?”
” ഈ ബസ്സിനകത്ത് വെച്ച് കളിച്ചാലോ..! “
” നിങ്ങളെന്നതാ മനുഷ്യാ ഈ പറേണത്.. ഇവിടെ നമ്മള് മാത്രമാണോ ഉള്ളത്..?”
” അതിപ്പോ നമുക്കറിയാല്ലോ.. മോഹനനും രമയും റെഡിയാ.. നീ കൂടി സമ്മതിച്ചാ നമുക്ക് ഒരു കലാപരിപാടി തന്നെ ആവാം.”
” ദേ .. മനുഷ്യാ.. വളഞ്ഞ് മൂക്കിപ്പിടിക്കാതെ എന്താ കാര്യമെന്ന് തെളിച്ചങ്ങ് പറയ്… “
” നിന്നെ മോഹനന് ഒരു നോട്ടമുണ്ട്. നിന്നെ അവൻ കളിച്ചിട്ടുള്ളതുമാണല്ലോ..”
” അപ്പോ നിങ്ങളെന്ത് ചെയ്യും. രമ നിങ്ങൾക്ക് കിടന്ന് തര്വോ ?”
“അതൊക്കെ മോഹൻ രമയോട് പറഞ്ഞ് കഴിഞ്ഞു. രമ റെഡിയാ.. എന്തായാലും എട്ടുമണിയാവാതെ ഒരു വണ്ടിയും ഈ വഴി വരൂല്ല.. അതുവരെ തണുത്ത് വിറച്ചിരിക്കുന്നതിനേക്കാൾ രസമല്ലേ നമ്മളൊക്കെ ഒന്നിച്ചൊരു കളി… “
” സംഗതി രസമുള്ള കാര്യമാണ്. മാത്രമല്ല ഇന്ന് വരെ മറ്റുള്ളവർ കളിക്കുന്നത് നേരിട്ട് കണ്ടിട്ടുമില്ല..”
” അതെ.. അത് കാണാൻ എനിക്കുമാഗ്രഹമുണ്ട്. നീ മറ്റൊരുത്തനുമായി കളിക്കുന്നത് കാണാനുള്ള ഒരു കൊതിയുമുണ്ടെന്ന് കൂട്ടിക്കോ..”
” എന്നാപ്പിന്നെ സമയം കളയണ്ട.. ഇത്തരം കാര്യങ്ങളിൽ നഷ്ടപ്പെടുന്ന നിമിഷങ്ങൾ തിരിച്ച് കിട്ടില്ലന്നാ… ” എന്നും പറഞ്ഞ് റീന രമയെ നോക്കിയിട്ട് : “രമേ.. എന്നാ നമുക്ക് മാറിപ്പിടിക്കാം.. അല്ലേ..?”
രമയ്ക്ക് ഒരു നിമിഷത്തേക്ക് കത്തിയില്ല. അവൾ ആലോചിക്ക വേ റീന തന്നെ പറഞ്ഞു.
” നീ ജോർജച്ചായനെ എടുത്തോ.. എനിക്ക് നിന്റെ കെട്ടിയോനേം തന്നേക്ക്..” എന്നും പറഞ്ഞ് റീന മോഹനനടുത്തേക്ക് നീങ്ങി.
