അത് പിന്നെ.. ദേവികയെ അമ്മ സ്പോൺസർ ചെയയേക്കുവല്ലേ.. 

അമ്മ ചിരിച്ചു.

മഴ തിമിർത്ത് പെയ്യുകയാണ്. 

അന്ന് ക്ഷീണം കാരണം ഞാൻ നേരത്തെ ഉറങ്ങി.

. പിറ്റേ ദിവസം അമ്മ വിളിക്കുമ്പോഴാണ് ഞാൻ എഴുന്നേൽക്കുന്നെ.

“എടാ ഹരി..

അവൾക്ക് എന്തോ പനിപോലെ.. നീ പോയി എങ്ങനെയെങ്കിലും രണ്ട് പാരസെറ്റമോൾ വാങ്ങിക്കൊണ്ട് വാ.

പനി മാറില്ലേ നമ്മുടെ ഡോക്ടറെ കാണിക്കേണ്ടി വരും.”

ഞാൻ എഴുന്നേറ്റു അവൾ കിടക്കുന്ന റൂമിൽ പോയപ്പോൾ , തണുത്തു വിറച്ചു പുതപ്പ്മുടി കിടക്കുന്ന ദേവികയെയാണ് കണ്ടത്. ആ അവസ്ഥ കണ്ടപ്പോൾ തന്നെ എനിക്ക് വിഷമമായി.

“ഞാൻ രാവിലെ ചെന്നു നോക്കിയപ്പോഴാണ് മോള് വിറച്ചു പനിച്ചു കിടക്കുന്നത് കണ്ടേ .. പനിയാണെന്ന് പറയുകയും ചെയ്തില്ല.. 

ഇന്നലെ മഴ നന്നായി നനഞ്ഞുകാണുമായിരിക്കും. നീ പോയി മരുന്ന് വല്ലതും കിട്ടുമോ എന്ന് നോക്ക്.. ഞാൻ ഇവളെ നോക്കിക്കോളാം..

 അച്ഛൻ ഇന്നലെ രാത്രി തന്നെ ക്യാമ്പിലേക്ക് പോയി.. സഹായിക്കാൻ”

മോളെ നിനക്ക് പനിയുണ്ടോ എന്ന് അമ്മ ചോദിച്ചപ്പോൾ തണുക്കുന്ന തേ ഉള്ളൂ എന്ന് പറഞ്ഞു പാവം വളഞ്ഞു കൂടി കിടക്കുവാ. 

അമ്മ നനഞ്ഞ തുണികൊണ്ട് മുഖമൊക്കെ തുടക്കുന്നുണ്ട്.

പിന്നെ ഞാൻ ബൈക്ക് എടുത്തു അവിടെ അടുത്തുള്ള ഡോക്ടറെ വിളിച്ചുകൊണ്ട് വന്നു. അയാൾ വന്നു നോക്കുകയും ഒരു പേപ്പറിൽ മരുന്ന് എഴുതിത്തരികയും അവൾക്ക് പനിയുടെ ഒരു ഇൻജെക്ഷൻ എടുത്തിട്ട് പോയി.