അപരിചിതയുടെ ഓർമ്മ കാമമായപ്പോൾ
കാമം – കാതടപ്പിക്കുന്ന ഉച്ചത്തിൽ ഹോണും മുഴക്കി എതിരെ വരുന്ന വാഹനങ്ങളെ പേടിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് തൃശൂർ നഗരത്തെ ലക്ഷ്യമാക്കി നീങ്ങുകയാണ് ഞാൻ യാത്രചെയ്യുന്ന പ്രൈവറ്റ് ലിമിറ്റഡ് സ്റ്റോപ്പ്‌ ബസ്.
യാത്രക്കാരിൽ ചിലർ ഉറക്കത്തിൽ മറ്റുചിലർ മുന്നോട്ടു നീങ്ങുമ്പോൾ പുറകോട്ടു പായുന്ന വ്യത്യസ്ത കാഴ്ചകൾ കണ്ടുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു.
ന്യൂ ജെനെറേഷൻ പിള്ളേർ അപ്പോളും തന്റെ സെൽ ഫോണിൽ വിരൽകൊണ്ട് തോണ്ടിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു.
തൃശൂരിലേക്ക് ബസ് അടുത്തു. ബസ്സ് സ്റ്റാൻഡിൽ എത്തിയതോടെ വേഗത്തിൽ ബസ്സിറങ്ങി ഞാൻ ഒരു ഓട്ടോ പിടിച്ചു ജൂബിലി മിഷൻ ഹോസ്പിറ്റൽ ലക്ഷ്യമാക്കി നീങ്ങി.
ഓട്ടോയുടെ കാശും കൊടുത്തു. ജൂബിലി മിഷൻ ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് ഞാൻ കടന്നു.
എനിക്ക് കാണാനുള്ള ഡോക്ടറുടെ ടോക്കൺ എടുത്തു.
വൈകി എത്തിയത് കൊണ്ട് എനിക്ക് കിട്ടിയത് അറുപത്തി രണ്ടാമത്തെ ടോക്കൺ.
ഡോക്ടർ റൗണ്ട്സ് കഴിഞ്ഞ് OP യിൽ എത്തിയതേയുള്ളൂ.. ഇനിയും കുറെ സമയം കാത്തിരിക്കേണ്ടതുണ്ട്.
കാത്തിരിപ്പിന്റെ വിരസത മാറ്റാൻ ചുമ്മാ ഒന്ന് വാട്സാപ്പിൽ പരതിനോക്കി.
ഹോസ്പിറ്റലിൽ എത്തിയോ എന്നുള്ള
പ്രിയതമയുടെ മെസ്സേജ് കണ്ടു.
ഞാൻ അവളുടെ നമ്പറിലേക്കു വിളിച്ചു. .
ഹലോ …
ആ … ഹലോ .. എത്തിയോ ?
ദേ ഇപ്പോൾ എത്തിയെ ഉള്ളു . ഡോക്ടറെ കാത്തിരിക്കയാണ് . അറുപത്തി രണ്ടാമത്തെ ടോക്കൺ ആണ്. കുറച്ചു നേരം വൈകും.
മോൻ പോയോ …?
പോയി .. എന്നാ ഡോക്ടറെ കാണ്ടിട്ട് വിളിക്കു .
ഓക്കേ എന്നും പറഞ്ഞു ഫോൺ കട്ട് ചെയ്തു നോക്കുമ്പോൾ,
എന്റെ ഓപ്പോസിറ്റ് സൈഡിൽ കുലീനയായൊരു സുന്ദരി ഇരിക്കുന്നു.
ഇളം നീല ചുരിദാർ ധരിച്ച ആ സുന്ദരിയുടെ നുണക്കുഴികൾ വിരിയുന്ന കവിൾത്തടവും ,ആരെയും കൊത്തിവലിക്കുന്ന മാൻപേട കണ്ണുകളിൽ കണ്മഷിയുടെ അടയാളവും. .
