അനുഭൂതി – ലക്ഷ്മി :-സ്റ്റേഷൻ എത്തട്ടെ എന്നിട്ട് നോക്കാം. ദൂരേക്ക് എങ്ങോട്ടെങ്കിലും പോണം.പിന്നെ.. എന്നയിനി തമ്പുരാട്ടി എന്നൊന്നും വിളിക്കണ്ട.. ചേച്ചി എന്ന് വിളിച്ചാൽ മതി.

ലത:- മ്മ്.ഞങ്ങൾ ഈ കാറിൽ തന്നെ കുറേ ദൂരം പോകാമെന്ന ആലോചിക്കുന്നത്, എന്നിട്ട് വഴിയിൽ ഉപേക്ഷിച്ചു ബസ്സിലോ മറ്റോ പോകാം.

ലക്ഷ്മി :-അഹ്. അതാ നല്ലത്.
നേരായ വഴിയെ പോയാൽ നാട്ടുകാർ കാണാൻ സാധ്യത ഉള്ളതിനാൽ അല്പം ചുറ്റിയാണവർ പോയത്.

ഏകദേശം 1 മണിക്കൂർ യാത്രക്കൊണ്ട് അവർ റയിൽവേസ്റ്റേഷനിലെത്തി.

“വേണ്ട.. നിങ്ങൾ പൊയ്ക്കോളൂ…ഇറങ്ങേണ്ട..”

പുറത്തേക്കിറങ്ങാൻ തുടങ്ങിയ ലതയെ തടഞ്ഞുകൊണ്ട് ലക്ഷ്മി പറഞ്ഞു.

“ചേച്ചി സൂക്ഷിക്കണം..”

“മ്മ്.. നിങ്ങളും. പെട്ടെന്ന് പൊയ്ക്കോളൂ…

“മ്മ്…മോളേ.. മാളു…നന്നായി പഠിക്കണം.. അമ്മയെ നോക്കിക്കൊള്ളണം കേട്ടോ…

“ഞാൻ നോക്കാം ലതേച്ചി…”

മാളു മറുപടി നൽകി.

“അപ്പോൾ ശരി ചേച്ചി.. ഇനി ഒരുപക്ഷെ നമ്മൾ കണ്ടില്ലെന്ന് വരും, പക്ഷെ ഞാൻ എന്നും നിങ്ങളെ ഓർക്കും…

അവരോട് യാത്ര പറഞ്ഞു ആ കാർ ദൂരേക്ക് അകന്നു…

[ഇപ്പോൾ പറഞ്ഞ കഥയിൽ മാളുവും, അമ്മയും ഉള്ള സീനിലെ കഥയാണ് ശിവയോട് പറഞ്ഞു കൊടുക്കുന്നത്. അല്ലാതെ ലതയുടെ കൂതി പൊളിച്ച കാര്യമൊന്നും പറയുന്നില്ല ]

“എന്നിട്ട് എന്തായി….”കഥ പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്ന മാളുവിനോട് ഞാൻ ചോദിച്ചു.