അത് കണ്ടാൽ തളർന്നുറങ്ങുന്ന ഏത് ലിംഗവും പൊങ്ങും.

ഇരു നിറം; ശരാശരി ഉയരം. മെലിഞ്ഞുമല്ല, തടിച്ചുമല്ല.
പതിനാറോ പതിനേഴോ പ്രായം കാണും.

എന്റെ ഭാര്യവീടിന്റെ പരിസരത്താണ് പൊന്നമ്മ ചേച്ചിയുടെ വീട്.

തെങ്ങും കവുങ്ങും മാവും പ്ലാവും ഇടതുർന്നു നിൽക്കുന്നതിനിടയിൽ പാടങ്ങളുമുണ്ട്. ചെറിയ തോടുകളുമുണ്ട്.

മദ്ധ്യവയസ്സായെങ്കിലും ഒരു ശൃംഗാരച്ചുവയിലാണ് പൊന്നമ്മച്ചേച്ചി സംസാരിക്കാറ്.
പഴയ കുളിരു മാറിയിട്ടില്ലായിരിക്കാം. ജയമ്മയെ ഒത്തെങ്കിൽ കാണാമല്ലോ എന്നോർത്താണ് ഞാൻ ലോഹ്യം പറയാൻ നിൽക്കാറ്.

ഞാനോർത്തു. ഒരു ദിവസം ഉച്ചയ്ക്ക് ഞാൻ അതിലേ വരുമ്പോൾ ഒന്നു നിന്നു. മുൻ വശത്ത് ആരുമില്ല. തുറന്ന കതകിലൂടെ ഞാൻ ഉള്ളിലോട്ടു നോക്കി.

“ആരാ അത് ഓ… ചേട്ടനാണോ ?
ജയമ്മ വന്നു
“അമ്മ അപ്പുറത്തു പോയിരിക്കുകയാ.”

“ദാഹിക്കുന്നു. കുറച്ചു വെള്ളം തരാമോ ജ്യമേ ? ഞാൻ ചോദിച്ചു.

ഗ്ലാസ്സിൽ വെള്ളവുമായി അവൾ വന്നു.

ഒറ്റുവലിക്കു ഞാൻ കൂടിച്ചു.

“മതി. പക്ഷെ വെള്ളം കൂടിച്ചാൽ തീരുന്ന ദാഹമല്ലിതു’,
അവളുടെ നെഞ്ചിലേയ്ക്കു നോക്കി ഞാൻ പറഞ്ഞു.
ഗ്ലാസ്സ് തിരികെ കൊടുക്കുമ്പോൾ കയ്യിൽ ചെറുതായി പിടിച്ചു.

‘അമ്മ ഇപ്പൊ വരും”
അവൾ അകത്തേക്ക് പോയി.

പറഞ്ഞതേയുള്ള, പൊന്നമ്മച്ചേച്ചി വന്നു.

“ങ, പ്രേമനാണോ, വാ മോനേ, ഇരിക്ക്.. ഒത്തിരി നാളായല്ലോ വന്നിട്ട്..
ഈ വഴിക്ക് വരുമ്പോൾ ഇങ്ങോട്ടും വരണേന്ന് എത്രവട്ടം പറഞ്ഞിട്ടുള്ളതാ..
ഇന്നെങ്കിലും ഇങ്ങോട്ടൊന്ന് വരാൻ തോന്നിയല്ലോ..ഇവിടെ ഒരു കിളവി ഉണ്ടെന്നുള്ളതോർക്കണം”