എന്റെ പേര് ജാനകി. വീട്ടമ്മയാണ്. കല്ല്യാണം കഴിഞ്ഞിട്ട് പത്ത് വർഷം ആയി. ഭർത്താവ് ദുബായിലാണ്.. മക്കളില്ല.
ഞാൻ ഇപ്പോൾ ഓർത്ത് പോകുന്നത് അഞ്ചുവർഷം മുൻപുണ്ടായ ഒരു സംഭവമാണ്. അതിന്നും ഓർമ്മിക്കാൻ ഒരു കാരണമുണ്ട്.
എന്റെ ജീവിതത്തിൽ അതിന് മുൻപോ അതിന് ശേഷമോ അങ്ങനെ ഒരു സംഭവം ഉണ്ടായിട്ടില്ല. വിവാഹം കഴിഞ്ഞ നാൾ മുതൽ ഭർത്താവിനൊപ്പം ദുബായിയിലായിരുന്നു ഞാനും. അങ്ങനെ നാല് വർഷം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ജോലി നഷ്ടപ്പെട്ട് നാട്ടിലെത്തി. ഭർത്താവിനോ എനിക്കോ അച്ഛനും അമ്മയുമില്ല.
അവരൊക്കെ നേരത്തെ മരിച്ചുപോയി. പിന്നെ,. പറയത്തക്ക ബന്ധുക്കളുമില്ല.
അത് കൊണ്ട് തന്നെ ഞങ്ങളന്ന് താമസിച്ചിരുന്നത് ഒരു ഫ്ലാറ്റിൽ ആയിരുന്നു. ഒരു ശല്യവുമില്ലാത്ത ജീവിതം. ദുബായിയിൽ താമസിക്കുമ്പോൾ ഭാര്യാ-ഭർത്താക്കന്മാരേക്കാൾ കാമുകീ കാമുകന്മാരെപ്പോലെയാണ് ഞങ്ങൾ ജീവിച്ചിരുന്നത്.
സെക്സ്സ് ചെയ്യാത്ത ദിവസങ്ങളില്ല. സെക്സിന് മുന്നേ ഒരു ബ്ളൂഫിലിം കാണും. അന്നത്തെ കളി ആ ബ്ളൂഫിലിമിൽ കണ്ട അതേ രീതിയിലായിരിക്കും. അങ്ങനെ നൂറ് കണക്കിന് സെക്സ് വീഡിയോകൾ കാണുകയും അതൊക്കെ പ്രാക്ടിക്കലാക്കുകയും ചെയ്ത് ലൈഫ് എൻജോയ് ചെയ്ത് വരുമ്പോഴാണ് ജോലി നഷ്ടമായത്.
നാട്ടിലെത്തി ഫ്ളാറ്റിൽ താമസമാക്കിയ ശേഷം ഭർത്താവിന് എപ്പോഴും ഓരോരോ ആലോചനകളാണ്. കൈയിലുള്ള സമ്പാദ്യം കൊണ്ട് കഷ്ടിച്ച് നാലഞ്ച് വർഷം ജീവിക്കാം. അത് കഴിഞ്ഞെന്ത് ചെയ്യും. നാട്ടിലാണെങ്കിൽ ജോലി ഒന്നും കിട്ടാനുമില്ല. ഇതൊക്കെ അദ്ദേഹത്തെ അലോസരപ്പെടുത്തുന്നുണ്ട്.
സുഹൃത്തുക്കൾ വഴി ദുബായിയിലും ജോലിക്ക് ശ്രമിക്കുന്നുമുണ്ട്. ഈ സാഹചര്യത്തിൽ ഞങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള സെക്സ് തീരെ ഇല്ലാതെ ആയി. ഞാൻ തനിച്ചിരിക്കുമ്പോൾ ദുബായിയിലെ ജീവിതം ഓർക്കും. അന്നത്തെ സെക്സ്സ് ലൈഫ് ഓർക്കുമ്പോൾ എനിക്ക് കമ്പിയാകും.
മൊബൈലിൽ ഒരു സെക്സ് വീഡിയോ കാണും. സാമനത്തിൽ വിരല് കേറ്റി അടിച്ച് വെള്ളം കളഞ്ഞ് വിശപ്പടക്കും. കിടപ്പറയിൽ ഒന്ന് കെട്ടിപ്പിടിക്കാൻ പോലും അദ്ദേഹത്തിന് തോന്നാത്തതിൽ നിരാശ ഉണ്ടെങ്കിലും അദ്ദേഹം അനുഭവിക്കുന്ന ടെൻഷൻ ഞാനും അറിയേണ്ടതല്ലേ എന്നോർക്കുമ്പോൾ എന്റെ കഴപ്പ് ഇല്ലാതാകും.
അങ്ങനെ ഏതാണ്ട് ഒരു വർഷം ആകാറായപ്പോൾ ഭർത്താവിന് വീണ്ടും ദുബായിയിൽ ജോലി ശരിയായി. പെട്ടെന്ന് ഫാമിലിക്ക് വിസ കിട്ടില്ല. ചുരുങ്ങിയത് ഒരു വർഷമെങ്കിലും ഞാൻ നാട്ടിൽ നിൽക്കണം. ഫ്ളാറ്റ് ആയത് കൊണ്ട് സുരക്ഷിതത്വമുണ്ട്. വാച്ച്മാൻമാർ നാലുപേരുണ്ട്..
ഫ്ളാറ്റുകളിലെ താമസക്കാരിൽ പലരും വാച്ച്മാന്മാരോട് ആധികാരിക ഭാവത്തിലേ പെരുമാറാറുള്ളൂ. അടിയാന്മാരോടെന്ന പോലെ. എന്നാൽ ഭർത്താവ് അങ്ങനെയല്ല. അവരോടൊക്കെ മാന്യമായി പെരുമാറും.അതിൽ ഒരാൾ ഭർത്താവുമായി നല്ല അടുപ്പത്തിലുമാണ്.
അത്യാവശ്യത്തിന് അയാളെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞാൽ വീട്ടു സാധനങ്ങളടക്കം എന്തും അയാൾ എത്തിച്ച് തരും.
സാറ് ധൈര്യമായിട്ട് പൊയ്ക്കോ.. മാഡത്തിന് വേണ്ടതൊക്കെ ഞാൻ സങ്കടിപ്പിച്ച് കൊടുത്തോളാം.. ഒറ്റയ്ക്കാണെന്ന ടെൻഷൻ മാഡത്തിനും വേണ്ട.. ഇവിടത്തെ സെക്യൂരിറ്റി വളരെ സ്ട്രോങ്ങാ.. ഞങ്ങളറിയാതെ ഒരീച്ച പോലും ഇതിനകത്ത് കടക്കൂല്ലാ..
അയാൾ ധൈര്യം കൊടുത്തപ്പോൾ ഭർത്താവിനും ആശ്വാസമായി.
ഭർത്താവ് പോയിട്ട് ഒരു മാസം കഴിഞ്ഞു.
ആവശ്യമുള്ള സാധനങ്ങളൊക്കെ ആ വാച്ച്മാനെ വിളിച്ച് പറയും. അയാൾ വാങ്ങിത്തരും. അയാൾക്ക് അൻപത് അൻപത്തി അഞ്ച് വയസ്സുള്ളതിനാൽ അയാളോട് സ്വാതന്ത്ര്യത്തോടെ പെരുമാറാനുള്ള സൗകര്യവുമുണ്ട്.
ഒരു ദിവസം ഞാൻ ടൌണിലേക്ക് പോയതായിരുന്നു. തിരിച്ച് ഫ്ലാറ്റിൽ എത്താറായപ്പോൾ മഴ പെയ്തു. ഞാൻ ആണെങ്കിൽ കുട എടുത്തിരുന്നില്ല. നല്ല ശക്തിയുള്ള മഴയായിരുന്നു. ഞാൻ ആകെ നനഞ്ഞു കുതിർന്നു. ഫ്ലാറ്റിനു മുന്നിൽ വാച്ച്മാൻ നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. എന്റെ കയ്യിൽ കുറെ സാധനങ്ങളും ഉണ്ടായിരുന്നു.
അയാള് സഹായിക്കാം എന്ന് പറഞ്ഞു. എന്റെ കയ്യിലെ കവറുകൾ ഞാൻ അയാൾക്ക് കൊടുത്തു.
ലിഫ്റ്റിനടുത്തെത്തിയപ്പോൾ അയാൾ പറഞ്ഞു. മാഡം ലിഫ്റ്റ് കംപ്ളയിന്റാ.. മെക്കാനിക്ക് നാളയേ വരൂ.. ആറാമത്തെ നിലവരെ ഇതൊക്കെ ചുമന്ന് കൊണ്ട് എങ്ങനയാ എന്നാലോചിക്കവേ വാച്ച്മാൻ പറഞ്ഞു. മാഡം സ്റ്റെയർ കയറിക്കോ.. സാധനങ്ങളൊക്കെ ഞാൻ എത്തിച്ചോളാം.
എന്റെ പിന്നാലെയായി അയാൾ സാധനങ്ങളുമായി സ്റ്റെയർ കയറാൻ തുടങ്ങി.
കുറച്ച് കയറിക്കഴിഞ്ഞ് ഞാനയാളെ തിരിഞ്ഞ് നോക്കി.
അന്നേരം, അയാളുടെ നോട്ടം എന്റെ വയറിനു മുകളിലാണ്. അത് കണ്ടതും ഞാൻ ഞെട്ടിപ്പോയി. അപ്പോഴാണ്‌ ഞാൻ എന്നെത്തന്നെ ശരിക്ക് നോക്കിയത്.
