വേലക്കാരിയായാലും മതിയേ
“ ന്റെ തെച്ചിക്കാട് ഭഗവതീ..!”
ഇത്തവണ നിലവിളിച്ചത് ഞാനായിരുന്നു. തലയ്ക്ക് ചുറ്റും പൊന്നീച്ചകൾ പറന്നു. കണ്ണിൽ നക്ഷത്രങ്ങള്‍ തെളിഞ്ഞു. കിളികൾ പ്രദക്ഷിണം ചെയ്തു.
കവക്കിട പൊത്തിക്കൊണ്ട് ഞാന്‍ ആ തെങ്ങിന്‍ ചാരി കുത്തിയിരുന്നു. അയയിൽ കഴുകിയിട്ടിരുന്ന ജാന്വേച്ചിയുടെ ജട്ടി കാല്ക്കൽ എനിക്ക് റീത്തായും ആരുടെയോ മുണ്ട് എന്നെ വെള്ള പുതപ്പിച്ചും വീണു.
കണ്ണിൽ നിന്ന് കാഴ്ച മങ്ങുമ്പോള്‍ ജാന്വേച്ചി പരിഭ്രമത്തോടെ ഓടിയടുക്കുന്നതും എന്നെ കുലുക്കിവിളിച്ച് എന്തൊക്കെയോ ചോദിക്കുന്നതും അറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
പാതി പോയ ബോധം തിരിച്ചൂവരാൻ അഞ്ചോ പത്തോ മിനിറ്റെടുത്തിട്ടുണ്ടാവണം. കണ്ണ് തെളിഞ്ഞ് നോക്കുമ്പോൾ ഞങ്ങള്‍ എന്റെ മുറിയിലാണ്.
ജാന്വേച്ചി തോളില്‍താങ്ങി കൊണ്ടുവന്ന് കിടത്തിയതാവും. അരയ്ക്ക് താഴെയും ഫാനിന്റെ കാറ്റ് കിട്ടിയപ്പോഴാണ് എന്റെ ലുങ്കി അഴിച്ച് മാറ്റിയിരിക്കുന്നെന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞത്.
അവിടേക്ക് മുഖം താഴ്ത്തിയപ്പോൾ ജാന്വേച്ചി എന്റെ കുണ്ണ തടവിത്തരുകയാണ്.
“ കുഴപ്പം വല്ലതുമുണ്ടോടാ?”
ഞാനൊന്നും മിണ്ടിയില്ല.
“ ജാന്വേച്ചി അറിയാതെ ഇടിച്ചുപോയതാടാ… നീയെന്തിനാ വേണ്ടാത്ത പണിക്ക് പോയേ… അതല്ലേ എനിക്ക് കലി കേറിയത്..”
ഞാൻ അനങ്ങാതെ തന്നെ കിടന്നു.
