“ ഓ, അങ്ങനെ.. അത് എനിക്കും അങ്ങനൊരു തെറ്റ് പറ്റീന്നുവച്ചോ… നിന്റെ വളർച്ചയും… ഒളിഞ്ഞുനോട്ടവും കൊഞ്ചിക്കൊഴയലൂടി ആയപ്പൊ എനിക്കും വട്ടു കേറിപ്പോയി. പക്ഷേ… ഇപ്പൊ ഒരു വല്ലായ്മ പോലെ… ഒന്നുമില്ലേലും എന്റെ മോന്റെ പ്രായമല്ലേടാ നിനക്ക്… ആ ഞാന്‍ എങ്ങനാടാ നീയുമായിട്ട്…”

കാര്യങ്ങളുടെ കിടപ്പുവശം എനിക്കേകദേശം മനസ്സിലായി. ഒന്നരമാസമായി പതിവുമഴയ്ക്ക് ദാഹിച്ചിരുന്ന വരണ്ട മരുഭൂമിയായിരുന്നു ജാന്വേച്ചി… അത് കിട്ടാഞ്ഞപ്പോൾ കളിച്ച് പരിചയമില്ലാത്ത കന്നിയങ്കക്കാരന്റെ പുതുമഴയെങ്കിലും പെയ്തിരുന്നെങ്കിലെന്ന് അവർ ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നു.

ഇന്നലെ അച്ഛൻ അവരുടെ വരണ്ട പൂറിന്റെ അധോഭാഗങ്ങളിൽ പേമാരിയായി പെയ്തിറങ്ങിയപ്പോൾ തല്ക്കാലത്തേക്ക് അവരുടെ കടി ശമിച്ചുകാണും. കൂടാതെ അടുത്ത ഞായറാഴ്ചയും അച്ഛൻ വരും. അപ്പൊ വെറുതെ റിസ്ക്ക് എടുക്കുന്നെന്തിനാ…

അച്ഛനെപ്പോലെ രഹസ്യം സൂക്ഷിക്കാന്‍ എനിക്ക് കഴിഞ്ഞില്ലേലോ. ശരിക്കുമെനിക്ക് ദേഷ്യം വന്നു. എങ്കിലും അത് പുറത്തുകാട്ടാതെ നിന്നു.

“ നീയെന്താ മിണ്ടാത്തേ? പെണങ്ങിയോ?”

“ എന്തിന്?”

അവർ കൊഞ്ചിക്കൊണ്ട് അരികിലേക്ക് വന്നു.

“ നീയെന്നോട് പിണങ്ങണ്ട. ഞാനൊരു തമാശ പറഞ്ഞതാ…” അവർ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് എന്റെ കവിളിൽ നുള്ളി.

“ ഇത്രേം നേരം എവിടെയായിരുന്നു നീ? ഞാൻ വിചാരിച്ചു നീയെന്റെ പുറത്ത് കേറാൻ നളിനി പോവുന്നതും നോക്കിയിരിക്കുവാരുന്നെന്ന്… എന്നിട്ട് കണ്ടില്ലല്ലോ.. ഇന്നിനിയിപ്പൊ ഒന്നും നടക്കില്ല. അവള് വരാറായി…”