“ വെറുതെ…”

“ വെറുതെയൊന്നുമല്ല.. നിന്റെ അർത്ഥം വച്ച സംസാരം മനസ്സിലായി. ഒടിയന്റെ മുന്നീ കൂടുതല്‍ മായം തിരിയണ്ട. കുഞ്ഞിന്റെ കുറച്ചുനാളത്തെ പരവേശവും കാട്ടിക്കൂട്ടലമൊക്കെ ജാനുവും കാണണതല്ലേ? നിപ്പും മട്ടും കണ്ടാലറിയാം… നീ അമ്മയൊന്ന് അമ്പലത്തിൽ പോയിക്കിട്ടാൻ കാത്തിരിക്കുവാരുന്നെന്ന്…”

“ മനസ്സിലായി, അല്ലേ…” ഞാനൊരു ചമ്മിയ ചിരി അഭിനയിച്ചു.

“ ഈ പ്രായത്തിലുള്ള പിള്ളേരെ ഞാനും കുറേ കാണുന്നതല്ലേ മോനേ… ഒന്നിനെ വളർത്തുന്നുമുണ്ട്.

തള്ളുള്ള ബസ്സിലൊക്കെ കോളേജുപിള്ളേരുടെ മുന്നിലെങ്ങാനും നിന്നാ.. തീർന്നു. മുണ്ടിന് കട്ടിയില്ലേൽ… ജട്ടിയിടാൻ മറന്നാൽ… എപ്പൊ നാണംകെട്ടെന്ന് ചോദിച്ചാ മതി. എവിടെയെങ്കിലും ഒരു തൊള കണ്ടാൽ അവിടെ കേറ്റാൻ നടക്കണ പ്രായമല്ല്യോ നിന്റെ…”

ഞാനൊരു ഇളിഭ്യച്ചിരി ചിരിച്ചോണ്ട് നിന്നു.

“ ചിരിക്കുവൊന്നും വേണ്ട. ദേ… കുഞ്ഞേ… പിന്നേ… ചേച്ചീയൊരു കാര്യം പറഞ്ഞേക്കാം… നമ്മളിനി പഴയ പോലൊന്നും വേണ്ട…എന്റെ പുറകെ നീ നടക്കുവേം വേണ്ട. ദൈവത്തിന് നിരക്കാത്തതാ അത്….”

“ ഇന്നലെ മുതലാണോ ഈ ബോധോദയം ഉണ്ടായെ…?”

എടുത്തടിച്ചപോലെ ഞാന്‍ ചോദിച്ചു.

അവരെന്നെ സൂക്ഷിച്ചുനോക്കി.

“ നീയെന്താ അങ്ങനെ പറഞ്ഞത്?

“ അല്ലാ… മിനിഞ്ഞാന്നുകൂടി ചേച്ചി എന്തൊക്കെയാ പറഞ്ഞത്… അമ്മയൊന്ന് മാറെട്ടെടാ.. മോന്റെ എല്ലാ വിശപ്പും ഞാന്‍ തീർക്കണൊണ്ടെന്നല്ലേ….”