വേലക്കാരി – പ്രാണനാഥനെനിക്കു നല്‍കിയ
പരമാനന്ദരസത്തെ…
രാവിലെ പറമ്പിലേക്ക് ഇറങ്ങിയ ഞാൻ അനുഭൂതി നിറഞ്ഞ ശബ്ദത്തിൽ മൂളിപ്പാട്ട് കേട്ടാണ് നോക്കിയത്.

ജാന്വേച്ചി മുറ്റത്ത് പ്ലാവിൽ വലിച്ചുകെട്ടിയ അയയിൽ തുണികൾ വിരിച്ചിടുന്നു.

അവർ കഴിഞ്ഞ രാത്രിയിലെ ഹരമോർത്ത് നീട്ടിവലിച്ച് പാടുകയായിരിക്കണം.

രണ്ടെണ്ണവും കൂടി ആ കുടുസുമുറിയിൽ കാട്ടിക്കൂട്ടിയ കുത്തിമറിയൽ മനസ്സിലേക്കോടിയെത്തി.

ജാന്വേച്ചി ശരിക്കും സുഖിച്ചിട്ടുണ്ട്. പണി പാളിയതും ഫ്യൂസടിച്ചുപോയതും അവരെ പണ്ണാൻ ആയുധവും ഉഴിഞ്ഞിരുന്ന എനിക്കായിരുന്നു.

അച്ഛനീ പണി കാണിക്കുമെന്ന് ഒട്ടും നിരീച്ചില്ല.
ഭർത്താവേ ശരണമെന്ന് കരുതി അമ്പലവും വഴിപാടുകളുമായി ജീവിതം കഴിക്കുന്ന അമ്മയിത് എങ്ങനെ താങ്ങും?

വേണ്ട, അവർ അറിയാതിരിക്കുന്നതാ നല്ലത്.

കുടുംബഭദ്രതയ്ക്കും എന്റെ മുന്നോട്ടുള്ള പദ്ധതികൾക്കും. തല്ക്കാലം ഇതിങ്ങനെ പോട്ടെ.

ജാന്വേച്ചി എനിക്കും തരാമെന്ന് പറഞ്ഞ സ്ഥിതിക്ക് ഞാൻ ഒക്കെ അറിഞ്ഞതായി അവരും അറിയണ്ട. എല്ലാം കഴിഞ്ഞിട്ട് പിന്നീടൊരിക്കൽ പറയാം.

അച്ഛൻ പണിത അതേ പൂറ്റിലാണ് മോനും കളി പഠിച്ചതെന്ന്. .

അതുവരെ ഇതിങ്ങനെ തന്നെ പോട്ടെ…

“ ആഹ്ഹാ… വന്നോ? ഇതെവിടെയായിരുന്നു? കാലത്ത് മുറിയിൽ നോക്കിയപ്പോൾ കണ്ടില്ലല്ലോ… ചായ ഇരുന്ന് തണുത്തു.”