“എന്നാ കുണ്ടിയാണിത്താ… ”

ഞാൻ മെല്ലെ സീറ്റിനിടയിൽ കുടുങ്ങിയ അവരുടെ മുഴുത്ത ചന്തിയിൽ പിടിച്ചൊന്നമർത്തി ഞെക്കി. മുണ്ടിൽ പൊതിഞ്ഞ മാംസളതയുടെ മൃദുലത വിരലുകള്‍ക്ക് സുഖം പകർന്നു.

ഞാനതിൽ മെല്ലെയൊന്ന് മൂക്ക് മുട്ടിച്ച് മണത്തുനോക്കി. സീറ്റിൽ അത്രയും നേരം നിതംബം ഞെരിഞ്ഞതിന്റെ ചൂടും വിയർപ്പും. നനഞ്ഞ മുണ്ടിന്റെ മുഷിഞ്ഞ ഗന്ധവും ആ ചരുവക്കുണ്ടിയുടെ മദിപ്പിക്കുന്ന മണവും ഞാൻ വലിച്ചാസ്വദിച്ചു.

സിരകളിൽ സുരതമോഹത്തിന്റെ ലഹരി പടർന്നു. അവരെ അങ്ങനെ പണ്ണണമെന്ന് ആ നിമിഷം വരെ എനിക്ക് മോഹമുണ്ടായിരുന്നില്ല. പക്ഷേ അവരുടെ തടിച്ചുരുണ്ട ചന്തികളുടെ മത്തുപിടിപ്പിക്കുന്ന മണവും വേലി ചാടാൻ നോക്കി കുടുങ്ങിപ്പോയ പശുവിനെപ്പോലുള്ള നിസ്സഹായതയും കണ്ടെനിക്ക് ഹരം മൂത്തു.

മുതലെടുപ്പിന്റെ ഹരമറിയാൻ അവരുടെ മുണ്ടും അടിപ്പാവാടയും പൊക്കിവച്ചു. കടുംപച്ച നിറമുള്ള ജട്ടി നബീസത്തയുടെ മുഴുത്ത ചന്തികളുടെ മുക്കാൽഭാഗവും മറച്ചിരിക്കുന്നു. കനത്ത ചന്തിപ്പാളികൾ സീറ്റുകൾക്കിടയിൽ തമ്മില്‍ ഞെരിഞ്ഞ്, വിരിഞ്ഞിരിക്കേണ്ട അവരുടെ ചുഴിയും മറഞ്ഞിരിക്കുന്നു.

വലിച്ചൂരിയാൽ ത്രില്ല് നഷ്ടപ്പെടുമെന്ന് അപ്പോള്‍ തോന്നിയതുകൊണ്ട് ഞാൻ ഡാഷ്ബോർഡിൽ കിടന്ന പേനയെടുത്ത് ക്യാപ്പൂരി.

“മ്മ്… കുണ്ടികൾ വലിച്ചകത്ത്…”