വേലക്കാരിയായാലും മതിയേ
“ആഹ്…. ഇത്താ.. വിട്… ഞാന്‍ ഗിയറിടാൻ പഠിപ്പിക്കാം…”
“എനിക്കൊന്നും പഠിക്കണ്ട അന്റെ ഗിയറ്…”
അവർ കെറുവിച്ച് മുന്നോട്ട് മുഖം വെട്ടിച്ച് ഇരുന്നു.
“ഇത്താ…”
ഞാൻ വളയം പിടിച്ചോണ്ട് വിളിച്ചു.
അവർ അനങ്ങിയില്ല.
“പിണങ്ങല്ലേ ഇത്താ…”
“എങ്ങനെ പെണങ്ങാതിരിക്കും… അമ്മാതിരി വർത്താനമല്ലേ കയ്യില്…”
“എന്റെയൊരു ആഗ്രഹമല്ലേ… പിന്നെ ഞാനൊന്നും പറയൂല.”
“എന്ത്…”
അവരെന്നെ സംശയിച്ച് നോക്കി.
“ഞാനാ ഹോണൊന്ന് അടിച്ചോട്ടെ? പ്ലീസ് ഒരു വട്ടം…”
അവരൊന്നും മിണ്ടിയില്ല. എന്തു പറയണമെന്നറിയാതെ നേരെ നോക്കിയിരുന്നു. ഞാൻ കൂടുതല്‍ നിർബന്ധിക്കാനും പോയില്ല. കാറിനുള്ളിൽ ആകെ പിരിമുറുക്കം നിറഞ്ഞ അന്തരീക്ഷം. ചാറ്റൽ മഴ തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. കാക്കകൾ ഓരോന്നായി കൂട്ടിലേക്ക് ചിറകടിച്ച് മടങ്ങുന്നു… അസ്തമയത്തിന് ചുവപ്പും കാമഭാവവും. അന്തരീക്ഷത്തിന്റെ കനം കീറിമുറിച്ച് നബീസത്തയുടെ പതിഞ്ഞ സ്വരം.
“ഇയ്യ് പിടിച്ചോടാ…”
അത് പറഞ്ഞിട്ട് അവർ അനന്തവിഹായസ്സിലേക്ക് നോക്കിയിരുന്നു. ഒരുപാട് ആശിച്ച ഉത്തരമാണെങ്കിലും എനിക്ക് വിശ്വസിക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല.
“സത്യം…”
” മ്ംം.. അന്റെ പൂതിയല്ലേ… ഇനി അതായിട്ട് ബാക്കി വയ്ക്കണ്ട…”
ഒക്കെ എനിക്കൊരു സ്വപ്നം പോലെ തോന്നി.
“ഇയ്യ് കൊറെ ദൂരെനിന്ന് നോക്കി വെള്ളമെറക്കിയതല്ലേ.. എന്തായാലും നനഞ്ഞേക്കണ്.. ഇനി കുളിച്ചുകേറാം.. ഒന്നുമില്ലേലും ഭീഷണിപ്പെടുത്തി ചെയ്തവനേക്കാൾ യോഗ്യനാ ഇയ്യ്.. ഇയ്യ് പിടിച്ചോടാ”
