വേലക്കാരിയായാലും മതിയേ
നബീസത്ത ഷാഹിനയുടെ തോളത്ത് വീണ കരിയില തട്ടിക്കളഞ്ഞു. പിന്നെ അവളെയും കൂട്ടി അകത്തേക്ക് പോയി.
ഒന്നുരണ്ട് നിമിഷം നിന്നിട്ട് ഞാനും വീട്ടില്‍ കേറി.
ഫാസിൽ പെയിന്റ് പണിക്ക് പോയിരിക്കുന്നു. വീട്ടിൽ പെണ്ണുങ്ങൾ മാത്രമേയുള്ളൂ.
ഷിയാസ് പറഞ്ഞത് ഞാൻ നബീസത്തയോടും ഷാഹിനയോടും അവതരിപ്പിച്ചു.
“അതിനെന്താ.. ഇങ്ങള് രണ്ടും കാറിലങ്ങ് പൊക്കോ… ഉമ്മയ്ക്ക് ആടിന് വല്ലോമൊക്കെ കൊടുക്കണ്ടേ.. ഓനിവിടെ നിക്കട്ടെ… നാളെ പണീം കഴിഞ്ഞിട്ട് വന്നോളും.”
ഷാഹിന പറഞ്ഞു.
നബീസത്തയ്ക്ക് എന്നോടൊപ്പമുള്ള യാത്രയ്ക്ക് തെല്ല് മടിയുണ്ടായിരുന്നു. കാരണം വ്യക്തമാണല്ലോ. അത്രേം ഞെരുക്കത്തിലിരുന്ന് മോളെ ഭോഗിച്ചവന്റെ കൂടെ ഒറ്റയ്ക്ക് യാത്ര ചെയ്യാന്‍ അവർക്ക് മടി കാണും. താഴെ കിടക്കുന്ന പ്ലാവില എടുക്കാനെങ്കിലും എനിക്ക് മുന്നില്‍ ഒന്ന് കുനിഞ്ഞുനിന്നാൽ പണി പാലുംവെള്ളത്തിൽ കിട്ടുമെന്ന് അവർക്ക് മനസ്സിലായിട്ടുണ്ടാവണം. അവരെയൊരു നോട്ടമുണ്ടെന്നും അറിയാല്ലോ.
അവർ മുറ്റമടിക്കുമ്പോഴും മറ്റ് ജോലികള്‍ ചെയ്യുമ്പോഴുമൊക്കെ ഞാനവരുടെ മൂടും മുലയുമൊക്കെ നോക്കി വെള്ളമിറക്കുന്നത് പലതവണയായി കാണുന്നു. അപ്പൊ എന്ത് ധൈര്യത്തിലാ എന്നോടൊപ്പം ഒറ്റയ്ക്കൊരു യാത്ര. അതും സന്ധ്യയാവുന്ന നേരത്ത്.
