വേലക്കാരി – ഷാഹിനയുടെ വീടെത്തിയപ്പോൾ ഷിയാസ് കാറ് സൈഡാക്കി. ഞങ്ങളെ ആ രീതിയില്‍ കണ്ട് ഷിയാസിന് സംശയം തോന്നാതിരിക്കാൻ ഷാഹിന പെട്ടെന്നെന്റെ മടിയിൽ നിന്നിറങ്ങി കാറിന് പുറത്തുകടന്നു. ഞാനും ചാടിയിറങ്ങി ചുറ്റും നോക്കികൊണ്ട് മുണ്ടെടുത്ത് ചുറ്റി.

“ആകെ അവിയലു പരുമായി അല്ലേടി…”

ഷിയാസ് സഹതപിച്ചു.

“ഒന്നും പറയണ്ട.. ഒരു ഒന്നൊന്നൊര യാത്രയായിപ്പോയി.”

അവൾ പെടാപ്പാട് അഭിനയിച്ച് മൂട് തടവി.

“ഡിക്കി ചളുങ്ങിയല്ലേ…”

അവൻ ചിരിച്ചു

ഞാൻ കാറിൽനിന്ന് കുനിഞ്ഞ് അവളുടെ ബാഗെടുക്കുമ്പോൾ മറുവശത്തുനിന്ന് ബാഗെടുക്കുന്ന നബീസത്തയുമായി കണ്ണിടഞ്ഞു. അവരുടെ അർത്ഥം വച്ചുള്ള ചോദ്യം.

“യാത്രയൊക്കെ കബൂറാക്കിയല്ലേ…”

അവർ തറപ്പിച്ച് നോക്കിക്കോണ്ട് ചോദിച്ചു.

അവരുടെ കണ്ണുകളെ നേരിടാനാവാതെ ഞാന്‍ നിന്നു.

“ഉംം… പിന്നെ കൊറച്ച് സംസാരിക്കാനുണ്ട്”

അവരൊന്ന് ഇരുത്തിമൂളി.

ഷാഹിനയുടെ വീട്ടില്‍ ഞങ്ങള്‍ക്ക് നല്ല സ്വീകരണമായിരുന്നു.

ഫാസിലുമായുള്ള പ്രശ്നങ്ങൾ പറഞ്ഞുതീർത്തതിന്റെ സന്തോഷം അയാളുടെ വീട്ടുകാരുടെയും മുഖത്ത് പ്രകടമായിരുന്നു.

ഊണ് കഴിക്കുമ്പോൾ ഷാഹിനയുടെ നോട്ടം മുഴുവന്‍ എന്റെ നേർക്കായിരുന്നു. എനിക്ക് പ്രത്യേക പരിഗണന നൽകി അവൾ എന്തൊക്കെയോ വിളമ്പിത്തന്നു. അവളുടെ മുഖത്തൊരു പുഞ്ചിരിയും ലജ്ജയുമൊക്കെ. എന്റെ ലിസ്റ്റില്‍ എപ്പൊ വേണേലും പണ്ണാവുന്ന ഒരു പൂറി… സോറി, ഹൂറി കൂടി വന്നുചേർന്നതിൽ സന്തോഷിച്ചെങ്കിലും അവളുടെ ഉള്ളില്‍ ചീറ്റൊഴിച്ച പാല് ഒമ്പതുമാസം കഴിയുമ്പോള്‍ പണി തരുമോ എന്ന് പേടിയായിരുന്നു. ചില്ലറയും ചില്ലുവാനവുമല്ല അവൾ കറന്നെടുത്തത്. ഷാഹിന എന്നെ നോക്കുന്നത് ശ്രദ്ധിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്ന നബീസത്ത അസ്വസ്ഥയായി കാണപ്പെട്ടു.