വേലക്കാരിയായാലും മതിയേ
“ഇതെന്തിനാ ഇത്താ ആട് അപ്പിയിടണെടത്ത് മറ്റേതിന്റെ ചുക്കാമണി ഇടുന്നെ?”
അവരൊന്ന് ചിരിച്ചു.
“എട മണ്ടച്ചാരേ.. അപ്പിയിടണെടത്തല്ല.. പെറുന്നിടത്താ ഇടുന്നെ…”
“അങ്ങനെ എന്തിനാ ഇടുന്നെ..?”
“എങ്കിലേ ഷിയാസിനും അനക്കുമൊക്കെ കളിപ്പിക്കാനൊരു ആട്ടിൻകുട്ടിയെ കിട്ടൂ…”
“മതി. ആട്ടിൻകുട്ടീടെ കൂടെ കളിച്ച് മടുത്തു. ഇപ്പൊ തന്നെ ഒത്തിരിയെണ്ണമായില്ലേ…”
“അത് കൊള്ളാം.. പിന്നെ അനക്ക് ആരെയാ വേണ്ടത്?
മനുഷ്യക്കുട്ടിയെയോ?”
“ആ.. കിട്ടുമോ?”
അതിയായ ആഗ്രഹത്തോടെ ഞാൻ ചോദിച്ചു.
“പിന്നെന്താ.. അന്റെ ബാപ്പായോടും ഉമ്മയോടും പറഞ്ഞാ മതി..”
അവരുടെ ചുണ്ടിലൊരു സ്മിതം.
“ഉംം… ഇന്ന് തന്നെ പറയാം..”
ഞാൻ ആവേശഭരിതനായി.
അവർക്ക് എന്റെ കുട്ടിത്തം നിറഞ്ഞ ഉത്സാഹം കണ്ട് ചിരി വന്നു. മുട്ടനാടിനെ മാറ്റികെട്ടിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“മ്ംം.. ഇതുപോലെ ചെയ്യാൻ പറഞ്ഞാ മതി…”
അവർ എന്റെ മുഖത്ത് നോക്കാതെ പറഞ്ഞു.
കൂടെ കളിക്കാൻ ഒരു കുഞ്ഞുവാവേ കിട്ടുമെന്ന് ആയപ്പോൾ എനിക്കും താല്പര്യം.
“എന്നാ ഞാൻ അച്ഛനോട് വരാന്‍ പറയട്ടേ?”
അവർക്ക് ചിരി പൊട്ടി..
“ച്ഛി… പോടാ ഹിമാറെ.. ആട് മനുഷ്യക്കുട്ടീനെ പെറണത് ഇയ്യ് കണ്ടിട്ടുണ്ടോ? അത് അന്റെ അച്ഛൻ ഇടേണ്ടിടത്ത് ഇടണം..”
“എവിടെ?”
“ആ… അതൊന്നും ഇനിക്കറിയില്ല… ഇയ്യ് ഇത്രേം മാത്രം പറഞ്ഞാ മതി.. ഇനിക്ക് ഇത്രേം വയസ്സായില്ലേ.. കൂടെ കളിക്കാൻ ഒരനിയനേയോ അനിയത്തിയേയോ തരാൻ..” [ തുടരും ]
