കുറച്ച് സമയത്തിന് ശേഷം ജാന്വേച്ചി മുറിയിലേക്ക് മന്ദം മന്ദം കടന്നുവന്നു. നീല ബ്ലൗസും മുണ്ടുമായിരുന്നു വേഷം. ഒരു മൂളിപ്പാട്ടും മൂളി മുടിയഴിച്ച് കെട്ടുകയായിരുന്നു അവർ. പെട്ടെന്ന് കതകിലൊരു മുട്ട് കേട്ടു. അവർ തുറക്കാൻ കട്ടിലിനരികിൽ നിന്ന് മാറിയപ്പോൾ എന്റെ കാഴ്ചയിൽനിന്ന് മറഞ്ഞു.

“ എന്താ ഇത്ര വൈകിയേ? ഞാനെത്ര നേരമായി കാത്തിരിക്കുന്നു….!” ശബ്ദം വളരെ താഴ്ത്തിയുള്ള ചേച്ചിയുടെ പരിഭവം.

ആരാ പുറത്ത്? സംശയത്തിന്റെ ഒരായിരം വിത്തുകൾ മനസ്സിൽ മുളപൊട്ടി.

“ അവളും ഒരു റൗണ്ട് എടുപ്പിച്ചെടി… പിന്നെയാ നശൂലമൊന്ന് ഉറങ്ങിക്കിട്ടണ്ടേ…” ആ മുരണ്ടു ഒച്ച കേട്ട് ഞാൻ ഞെട്ടിത്തരിച്ചു.

അച്ഛൻ!

ബോധം കെട്ട് വീഴാതിരിക്കാൻ ഞാന്‍ അലമാരയുടെ ഉൾവശത്ത് തപ്പിപിടിച്ചു. ഇതെന്ന് മുതൽ?! ഇതിനാണോ ജാന്വേച്ചി അച്ഛൻ വരുമ്പോഴൊക്കെ അടുത്ത വീട്ടിൽ നാലര വെളുപ്പിന് പോണമെന്ന് പറഞ്ഞ് ആ സൗകര്യത്തിന് ഇവിടെ അന്തിയുറങ്ങുന്നത്?!

“ അല്ലാ… നീ ഉറങ്ങിയില്ലായിരുന്നോ ഇതുവരെ?” അച്ഛൻ കട്ടിലിനരികിലേക്ക് വന്നു. പിന്നാലെ ജാന്വേച്ചിയും. രണ്ടുപേരെയും എനിക്കിപ്പോൾ അലമാരയുടെ ഓട്ടയിലൂടെ നന്നായി കാണാം. അച്ഛനൊരു ലുങ്കി മാത്രേ ഉടുത്തിട്ടുള്ളൂ.

“ എങ്ങനെ ഉറങ്ങാനാ സാറേ… സാറിന്റെ കഴയുടെ സ്വാദറിഞ്ഞ അന്നുമുതല്‍ പോയതല്ലേ എന്റെ ഉറക്കം. വേണ്ടാത്ത ഒരു വിചാരോമില്ലാതിരുന്നതാ…. സാറ് മൂന്ന് കൊല്ലം മുമ്പ് തൊട്ടപ്പോൾ മുതല്‍… ആകെ വെടക്കായിപ്പോയി.. ഇതല്ലാതെ പറ്റില്ലെന്നായി… അമ്മാതിരി അടിയല്ലാരുന്നോ അന്നടിച്ചേ…”