വേലക്കാരിയായാലും മതിയേ
മുല്ലപ്പൂപോലെ വെളുത്ത ചിരി ആ കാക്കക്കറുമ്പിയെ ഒന്നൂടി അഴകുള്ളവളാക്കി.
അപ്പോഴേക്കും സ്വാതിയോട് യാത്ര പറഞ്ഞ് ഷിയാസ് വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അവനെ കണ്ടപ്പൊ അവളൊന്ന് പേടിച്ചു. പിന്നെ കാണാമെന്നു പറഞ്ഞ് യാത്ര പറയുമ്പോഴും ആ കരിമിഴിയെഴുതിയ മനോഹരമായ കണ്ണുകൾ എന്നിൽനിന്ന് അകലാന്‍ മടിക്കുന്നപോലെ. എനിക്ക് മുന്നേ നടന്നുനീങ്ങുന്ന അവളുടെ കുഞ്ഞിച്ചന്തികളുടെ താളത്തിലുള്ള ആട്ടം കണ്ടുനിൽക്കവേ ഷിയാസ് വന്ന് തോളിൽ തട്ടി.
“ഹൊ.. ഇച്ചിരി കട്ടിപ്പണിയായിരുന്നെടാ.. അവള് പിഴിഞ്ഞ് ചാറെടുത്തു.”
പറഞ്ഞുംകൊണ്ട് അവൻ തല കുടഞ്ഞു.
എനിക്ക് പരമ പുച്ഛം തോന്നി. അവള് രണ്ട് മിനിറ്റിനുള്ളില്‍ വെള്ളം ചാടിച്ചതിനാ പൂറിമോൻ ഈ കട്ടിപ്പണീന്ന് പറയുന്നത്!
“അതിരിക്കട്ടെ, നിന്റെ പഴയ കേസുകെട്ടിന് മുഖത്തെന്താ ഒരു വാട്ടം..? ഞാൻ കണ്ടാരുന്നു. മുട്ടിക്കോട്ടേന്ന് കരുതി മാറിനിന്നതാ..”
“അത് നിന്റേം സ്വാതീടേം കൈപ്പണി അവൾക്കത്ര പിടിച്ചിട്ടില്ല.”
ഞാൻ തട്ടിവിട്ടു.
“ശ്ശെടാ.. സ്വാതി എനിക്ക് വാണമടിച്ചുതരുന്നതിന് അവൾക്കെന്താ…”
“അവൾക്ക് കിട്ടാഞ്ഞിട്ടാവും…”
പിന്നെയും അവനിട്ട് താങ്ങി.
“പോടാ… അവൾക്ക് നമ്മളെയൊന്നും പിടിക്കത്തില്ല… ഇത് നിന്നെക്കിട്ടാഞ്ഞുള്ള കുശുമ്പാ..”
എന്തായാലും അവസാനം ഷിയാസിനോട് അവളെ വീട്ടില്‍ പൊക്കിയ കാര്യം പറഞ്ഞു. കേട്ട പാതി അവൻ കുറ്റപ്പെടുത്തി. [ തുടരും ]
