വേലക്കാരിയായാലും മതിയേ..ഭാഗം – 17




ഈ കഥ ഒരു വേലക്കാരിയായാലും മതിയേ സീരീസിന്റെ ഭാഗമാണ് , മറ്റ് 23 ഭാഗങ്ങളും വായിക്കാൻ ദയവായി താഴെയുള്ള ലിങ്കിൽ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക
വേലക്കാരിയായാലും മതിയേ

വേലക്കാരി – അമ്മയുടെ മുഖത്തൊരു സംശയഭാവം.

“ അതെങ്ങനെ? നീയല്ലേ പറഞ്ഞത് അതൊന്നും പാടില്ലെ–”

“ ശ്ശ്…” ആന്റി അമ്മയുടെ ചുണ്ടുകൾ ചുണ്ടുവിരൽ കൊണ്ട് പൊത്തി. പിന്നെ രഹസ്യം പറയുന്നതുപോലെ മെല്ലെ കാതിൽ മൊഴിഞ്ഞു.

“ അന്യപുരുഷനുമായി ശരീരം പങ്കുവച്ചാൽ മാത്രമല്ലേ വിഷയമുള്ളു. അന്യസ്ത്രീയും സ്ത്രീമായിട്ടാണെങ്കിലോ?”

“ നീ പറഞ്ഞുവരുന്നത്…”

“ ഒരു പെണ്ണിന് ചിലപ്പൊ ആണിനേക്കാൾ മറ്റൊരു പെണ്ണിനെ സന്തോഷിപ്പിക്കാൻ കഴിയും. എന്റെ അനുഭവം പറയട്ടെ… എനിക്ക് കിട്ടിയതിൽ ഏറ്റവും നല്ല കിസ്സ് ഒരു പെണ്ണിൽ നിന്നായിരുന്നു.”
സരിതാന്റി വെളിപ്പെടുത്തിയത് കേട്ട് അമ്മയുടെ കണ്ണുകള്‍ അത്ഭുതംകൊണ്ട് വിടർന്നു.

“ ദുർന്നടപ്പ് അറിഞ്ഞപ്പൊ ആകെ തകർന്ന് മോഹനേട്ടനെ ഡിവോഴ്സ് ചെയ്യാനിരുന്നതായിരുന്നു. പക്ഷേ അവരുടെ ഒറ്റ ഉമ്മയിൽ മോഹനേട്ടന്റെ ചതിയുടെ വിഷമമെല്ലാം അലിഞ്ഞുപോയി.

പിന്നെ മറ്റേതും കൂടി ചെയ്തുകഴിഞ്ഞപ്പൊ ഡിവോഴ്സ് ചെയ്യാനുള്ള മൂഡും പോയി. അത്രയ്ക്ക് ഫീലായിരുന്നു. അങ്ങേര് പത്ത് പെണ്ണുങ്ങളെ ചെയ്യുന്നതിന്റെ സുഖം എനിക്ക് ഒറ്റ പെണ്ണിൽ നിന്ന് കിട്ടി.”

“ വിശ്വാസം വരുന്നില്ല, അല്ലേ..”
അവർ ചിരിച്ചു.

“ വരായ്കയൊന്നും ഇല്ല. ഒരിക്കല്‍ ഞാനും ഇതാലോചിച്ച് നോക്കിയതാ… ചെയ്ത് നോക്കിയാലോന്ന് വരെ ആലോചിച്ചു.”

“ ആരുമായി…?”

അമ്മയൊന്ന് മടിച്ചു.

“ പറ… ആരുമായിട്ടാ എന്റെ കള്ളിപ്പെണ്ണിന് ചട്ടിയൊരയ്ക്കാൻ തോന്നിയേ”
സരിതാന്റി അമ്മയുടെ മൂക്കിൽ കിള്ളി.

“ ജാ… ാന്വേച്ചിയുമായി…” അമ്മ മടിച്ചുമടിച്ച് പറഞ്ഞു.
പെട്ടെന്ന് എന്റെ പിന്നിലാരോ ഞെട്ടിത്തരിക്കുന്ന ശബ്ദം കേട്ട് ഞാനും ഞെട്ടിത്തിരിഞ്ഞ് നോക്കി.
പിന്നിൽ ജാന്വേച്ചി..!

ഞാൻ അന്ധാളിച്ചുപോയി. എപ്പോഴാണ് ഇവരെന്റെ പിന്നില്‍ വന്ന് നിന്നത്?! കയ്യിലിരുന്ന സഞ്ചി താഴെ വീണിരുന്നു.

സരിതാന്റിയുടെ വീട്ടിൽ വന്നതായിരിക്കും. മുഖത്താകെ ഒരു പകപ്പ്. ഇന്നലെ അത്, ഇന്ന് ഇത്.

പഴയതും പുതിയതുമായ രഹസ്യങ്ങളെല്ലാം ഓരോന്നായി പുറത്തറിയുന്നതിന്റെ ആഘാതത്തിൽ നിൽക്കുകയാണവർ. ആ തല താഴ്ന്നിരുന്നു.

അച്ഛനും മോനും വളയ്ക്കാൻ നിന്നുകൊടുത്തതും പോരാഞ്ഞിട്ട് മനസ്സറിവോടെ അല്ലെങ്കിലും ഇപ്പോള്‍ അമ്മയെയും…! പാവമായിരുന്ന ആ സ്ത്രീയുടെ മനസ്സ് പോലും തന്റെ കൊഴുത്ത മേനി ഇളക്കിയിരിക്കുന്നു.

കുറ്റബോധമോ ഖേദപ്രകടനമോ ഒക്കെ കൊണ്ടാ കണ്ണുകള്‍ ചെറുതായി നിറഞ്ഞുതുടങ്ങുന്നു. ആ കറുത്ത പെണ്ണ് കരയുമെന്നായി. എന്തൊക്കെയോ പറയാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നത് കണ്ട് ഞാന്‍ അവരുടെ അവസ്ഥ മനസ്സിലാക്കി പെട്ടെന്ന് തടഞ്ഞു.
സാരമില്ലെന്ന അർത്ഥത്തിൽ കണ്ണ് രണ്ടും ചിമ്മിക്കാട്ടി. വീണ്ടും മിണ്ടിക്കളയുമെന്ന് തോന്നിയപ്പോൾ ഞാന്‍ മിണ്ടല്ലെന്ന് ആംഗ്യം കാണിച്ചു.

പിന്നെ ജാന്വേച്ചിയെ ഓരത്തിന് ചേര്‍ത്ത് പിടിച്ചു. ആ കവിളിൽ മുത്തം വച്ച് എനിക്ക് അവരോടുള്ള സ്നേഹമറിയിച്ചു. പിന്നെ അവരെ തോളിൽ പിടിച്ച് രണ്ട് പേരുംകൂടി ഒരുമിച്ച് ജനലിലൂടെ ഒളിഞ്ഞുനോക്കി.

“ ജാന്വേച്ചിയുമായോ?” സരിതാന്റി ആശ്ചര്യം വീണ്ടും അടക്കാനാവാതെ ചോദിച്ചു.

“ മ്ം..” അമ്മ നാണത്തോടെ മൂളി.

“ എപ്പൊ…”

“ ഒരിക്കല്‍ അങ്ങേര് ജാന്വേച്ചിയെ ചെയ്യാന്‍ പോണ ദിവസം ഞാന്‍ അവരോട് കതക് തുറന്നിടണേന്ന് പറഞ്ഞിരുന്നു. ആദ്യമൊന്ന് മടിച്ചെങ്കിലും ചേച്ചി പാതി ചാരിയിട്ടു. അങ്ങനെ അന്നവരുടെ കളി നേരിട്ട് കണ്ടു…

ഓരോന്നോരോന്ന് കണ്ടുകണ്ട് ജാന്വേച്ചിയേം അങ്ങനെ ഒന്നുമില്ലാതെ കണ്ടപ്പൊ… എനിക്ക്… എനിക്ക്.. ”

“ അവിടമാകെ നനഞ്ഞോടീ…?”

One thought on “വേലക്കാരിയായാലും മതിയേ..ഭാഗം – 17

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *