വേലക്കാരിയായാലും മതിയേ
വേലക്കാരി – ‘നീ പോവുന്നുണ്ടോ വിനു’
എന്നും പറഞ്ഞ് ആട്ടിയകറ്റി.
രാവിലെ എനിക്ക് മുഖം തരാതിരിക്കാൻ നേരത്തെ പോവുകയും ചെയ്തു.
മോന് കൂടാതെ അച്ഛനും അവർ പായ വിരിച്ചത് ഞാനറിഞ്ഞതിന്റെ ചളിപ്പ് കാണും മനസ്സിൽ. അവർക്കറിയില്ലല്ലോ ഞാനത് എന്നേ അറിഞ്ഞതാണെന്ന്.
അമ്മയും ഞാനും മാത്രമായി വീട്ടില്.
അമ്മയുടെ മുഖം കണ്ടപ്പൊ ഒന്നും ചോദിക്കാനും തോന്നിയില്ല.
അമ്മയും അച്ഛനും തമ്മിലുള്ള അസ്വാരസ്യത്തിന്റെ ഉറവിടം അറിയണമെങ്കില് സരിതാന്റിയെ പിടിക്കണം. ഈ ചുറ്റുവട്ടത്തെ അമ്മയുടെ ഒരേയൊരു കൂട്ടുകാരിയാണ് സരിതാന്റി. എല്ലാം തുറന്ന് പറയാറുള്ളത് അവരോടാണ്. അമ്മയുടെ മനസാക്ഷി സൂക്ഷിപ്പുകാരിയെന്നും പറയാം.
ജാന്വേച്ചിയോടും സരിതാന്റിയോടും അമ്മയ്ക്കുള്ളത് വ്യത്യസ്ത തരത്തിലുള്ള അടുപ്പമാണ്. വേലക്കാരിയെങ്കിലും ജാന്വേച്ചിയോട് വയസ്സിന്റെ ചെറിയ ബഹുമാനവും സരിതാന്റിയോട് കൂട്ടുകാരിയെന്ന നിലയിലുള്ള അടുപ്പവും.
എനിക്ക് ഉള്ളതും അങ്ങനെ തന്നെ. നേരെ തിരിച്ചാണെന്ന് മാത്രം.
അല്ലെങ്കിൽ സരിതാന്റിയുമായി നടന്ന സംഭവങ്ങൾ ആലോചിക്കുമ്പോൾ ജാന്വേച്ചിയേക്കാൾ മുന്നേ ഞാന് കളിക്കേണ്ടത് ആന്റിയെ ആയിരുന്നു. പക്ഷേ അവരോടുള്ള ബഹുമാനമോ അതോ അവരുടെ അമ്മയുമായുള്ള സൗഹൃദത്തെ ബാധിക്കുമെന്ന ചിന്തയോ ഒക്കെ കൊണ്ട് അവരുടെ ജട്ടി മണപ്പിച്ച് വാണമടിക്കുന്നതിൽ മാത്രം ഞാനെന്റെ സ്വാതന്ത്ര്യം ഒതുക്കി.